Me and my Demon

part 10

-" καλά είχα βγει με την Εύα" του είπα

-" και;"

-" έχει αρχίσει να καταλαβαίνει"

-" τι εννοείς;" με ρώτησε

-" εε Ναι με ρωτούσε γιατί είμαι απόμακρη και τι με απασχολεί"

-" έχει συμβεί κάτι και είσαι απόμακρη;"

-" όχι απλά δεν αντέχω να της λέω ψέματα. Δεν μπορώ" του είπα

-" είναι για το καλό της. Όσοι λιγότεροι το ξέρουν τόσο το καλύτερο"

Συνεχισαμε να μιλάμε για αρκετή ώρα.

-" ποπηηη" άκουσα ξαφνικά τη φωνή της Εύας και την είδα να έρχεται προς το μέρος μας

-" τι...Τι κάνεις εδώ;" τη ρώτησα

-" έκανα βόλτες για να σκεφτώ Εσύ τι κάνεις εδω;"

-" εεε ναι μωρέ ήρθαμε μια βόλτα.... από εδώ ο Αντώνης" της είπα και εκείνη μόλις είδε τον Αντώνη κόλλησε. Τον κοιτούσε έντονα μέσα στα μάτια. Εκείνος γουρλωσε τα μάτια του

-" α...αντωνη;" ψελισε εκείνη

-" ευα;" είπε εκείνος ξαφνιασμένος

-" γνωρίζεστε;" ρώτησα μπερδεμένη

-" μη τολμήσεις και της πεις" είπε έντονα η Εύα

-" γιατί να μη μου πει;"

-" Αντώνη ξεκόλλα μην τολμήσεις Θα μπλέξουμε"

-" ευα ηρεμισε" είπε ο Αντώνης

-" θα μου πει κανείς τι γίνεται;" φώναξα εγώ

-" Η Εύα είναι η πριγκίπισσα των δαιμόνων" μου είπέ ο Αντώνης

-" τι πράγμα;" είπα και γουρλωνοντας τα μάτια μου γύρισα να κοιτάξω την Εύα

-" πω ρε Αντώνη είσαι ηλίθιος" άρχισε να φωνάζει η Εύα στον Αντώνη

-" ευα μην αγχώνεσαι η Πόπη ξέρει"

-" τι;;;" τσιρηξε η Εύα

-" είσαι τρελός της τα είπες ολα;"

-" είναι αρκετά ώριμη για να καταλάβει" είπε ο Αντώνης

-" πας καλα ξέρεις σε τι μεγάλο κίνδυνο μπορεί να βρεθεί;"

-" ευα δεν είναι ηλίθια"

-" Αντώνη ξέρεις πολύ καλά τη φυλή μας δεν τους είναι τίποτα να βγάλουν από τη μέση κάποιον" είπε η Εύα

-" όσο δεν τους μπαίνει εμπόδιο δεν έχουν να της κάνουν τίποτα"

-" εεεεεεε" φώναξα εγώ

-" τι;" είπαν και οι δύο μαζι

-" ειμαι και εγω εδώ" είπα και εκείνοι δεν μίλησαν

-" λοιπόν αν νομίζετε ότι ειμαι χαζή και θα αποκαλύψω το μυστικό σας καλύτερα να μην μου ξαναμιλήσετε" είπα και με δάκρυα στα μάτια άρχισα να τρέχω αψηφώντας τις φωνές τους που μου φώναζαν να γυρίσω πίσω.

Έτρεξα σπίτι και ξάπλωσα στο κρεβατι. Δεν ξέρω γιατί έκλαιγα. Ήταν όλα αυτά. Δεν άντεχα άλλο. Τους άκουγα να τσακώνονται για εμένα και ήθελα να πεθάνω. Αν όντως ήταν τόσο κακό το να μάθω την αλήθεια καλύτερα να μην την μάθαινα ποτέ.

Οι μέρες πέρασαν και δεν είχα επικοινωνία μαζί τους. Δεν πήγαινα σχολείο. Είχα ανεβάσει πυρετό. Όμως δεν νομίζω να ήταν πυρετός από ιατρικά αιτία. Μάλλον από ψυχολογικά.

-" ήρθε να σε δει η Εύα" μου είπέ η μαμά μου

-" πως είσαι;" με ρώτησε μόλις μπήκε στο δωμάτιο

-" καλύτερα" είπα απότομα

-" ανησύχησα που δεν ερχόσουν σχολείο. Δεν απαντούσες και στα μήνυματα οποτε ήρθα να σε δω. Ελπίζω να μην ενοχλώ"

-" όχι εντάξει" είπα

-" κοίτα συγνωμη που δεν σου το είχα πει" μου είπέ

-" Δεν τσαντιστηκα επειδή δεν μου το είπες"

-" εεε τοτε;"

-" τσαντιστηκα που δεν με υπολογίζεις δεν με θεωρείς ικανή να κρατήσω ένα τόσο σημαντικό μυστικό" της είπα

-" για το καλό σου το έκανα ποπη"

-" το ξέρω όμως και εγώ έχω ανάγκη να ξερω"

-" από εδώ και πέρα θα σου λέω τα πάντα"

-" ωραία"

-" με τον Αντώνη μίλησες;" με ρώτησε

-" όχι δεν θέλω να του μιλήσω"

-" Εσύ ξερεις"

Αγαπάκια μουυυ

Νέο πάρτττττ

Λάικ και σχόλιο

Φιλακιαα