Karanlık Prenses, Limix Lancer

6. Bölüm Karanlık Prenses

Akşam yemeğine indiklerinde her zamanki yerlerine oturdular.

Limix normalde Regulus tarafından doldurulan tam karşısındaki boş yere baktı ve kendi kafasından onun nerde olduğu üzerine ihtimaller yürütmeye başlamıştı ki Regulus ansızın koşarak geldi.

Nefes nefese Limix'in karşısına otururken soran gözlere "bir şey yok" bakışı attı ama her halinden bir garip olduğu belliydi bir kere Limix'e garip davranıyordu.

Her zamanki o neşeli tavrının aksine sanki ondan çekiniyor gibiydi.

Bir şey konuşmak istiyorda, Limix'in tam ne tepki vereceğini tahmin edemediği için korkuyor gibiydi.

Limix bunca yıllık tecrübesine ve Lord'un ona öğrettiklerine güvenip bocalamadı elbet ortaya çıkacaktı aceleye gerek yoktu Reg'in bu halini görmezden gelerek yemeğine döndü ve sabırla bekledi, bekledi ve bekledi...

Taki Reg dökülmeye başlayana dek

-Narcissa'den özür dilemişsin?

"Şimdi belli oldu bay Black'in hali" diye geçirdi içinden ve daha o içinden geçirirken Adrian Avery atladı

-Hangi Narcissa?

-Narcissa işte bizim Cissy.

Reg'in Narcissa Cissy deme alışkanlığı aileden gelmedi. Black ailesi her diğer normal aile gibi küçük çocuklarının ismini basit lakaplarla anıyordu.
Mesela Bellatrix'in ki Bell, Narcissa'nın ki Cissy, Regulus'un ki Reg, gibi

Masadaki o bölge -yani ölüm yiyen adaylarının topladığı yer- büyük bir sessizliğe ve şoka dönüşmüştü. Limix gayet basit ve yumuşak bir şekilde

-Evet,

Fısıldadı, ölüm sessizliğinin arasında Limix'in sesinin ne kadar hoş ve yumuşak olduğu belli oldu.

Sonra etrafı döndü herkesin içten içe ona soru-hesap sormak istediğinin farkındaydı, o çok iyi bir zihinfend ustasıydı herkesin düşüncesini duyabilir, görebilir ve duygularını hissedebilirdi.

Ama Limix'in uyarıcı bakışlarıyla herkes önüne döndü Limix Regulus'a bir kez daha gülümsedi. Reg yine bundan cesaretlenerek

-İyi yapmışsın.

Patavatsızca daldı, birkaç kişi Limix'in tepkisini görmek için o tarafa döndü. Herkes nefeslerini tuttu.

Limix'de Reg'in bu davranışına kızmıştı doğrudan gözlerini yukarı kaydırarak (sadece gözleri, başı aşağıda kalmıştı ve çok ürkütücü görünüyordu Reg yutkundu ve yaptığı aptallık için kendine lanet okudu, defalarca.) Öfkeyle baktı içindeki öfkenin her bir damlasını kontrol altında tutmaya çalıştı çünkü biri bile kontrollünden çıksa etrafı yıkabilirdi ama buna gerek kalmadan öfkesini sindirmeyi başardı ve Reg'e yine gülümsedi başkası olsa asla bu kadar uzun hayatta kalamazdı bu Reg'e özel bir ayrıcalıktı, ama bu gülüş ne onun şapşallığını komik bulduğu içindi ne de onu cesaretlendirmek içindi tamamen
"seni bu seferlik bağışlıyorum, ama bu kafanı koparmama engel değil!!"
gülüşüydü ve tehdit içeriyordu. Reg bunu anladı ve Limix'in içindeki
o küçük merhamet tanesine
şükrederek hiçbir şey olmamış gibi yemeğine dönmeye çalıştı...

***

Akşam yemeği biteli saatler olmuştu.

Ve saat gece yarısını geçiyordu ama Limix hala boş olan yatakhanesinin boy aynasına bakarak kendini birazdan olacaklara hazırladı.

"Hadi Limix bunu daha önce 3 kez yaptın şimdide yapabilirsin"

Diye tekrar tekrar geçirdi içinden.