"ဟုတ္ကဲ့ပါ.....samchom ရယ္"

"Ting Tong.....Ting Tong"

"ဘယ္သူလာတာလဲ မသိဘူး.....
သား သြားၾကည့္လိုက္မယ္"

"ေန ေန.....သား စားေန
Samchom သြားမယ္"

Samchom ျပင္ေပးထားတဲ့ မနက္စာကို
အဆင္သင့္စားေနရေတာ့ ဘာမဆိုင္ညာမဆိုင္
ေခါင္းထဲကို ဟိုလူႀကီးက ေရာက္လာတယ္......

က်ေနာ္က အၿမဲ မနက္စာျပင္ေကၽြးခဲ့ရတာမို႔
အခုဆို သူစားမွ စားရပါ့မလား.......
ဘာမွမစားပဲ ရံုးသြားတက္ေနရမွာလား......

ေတာ္ၿပီ.....ဒီအေတြးေတြ
ေခါင္းထဲက ေဖ်ာက္ရမယ္

ေခါင္းကို ခပ္ဆတ္ဆတ္
ခါယမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္
ေဘးနားမွာ ခ်ထားတဲ့ ဖုန္းက
msg noti ဝင္လာတယ္.......

ဖြင့္ဖတ္ၾကည့္ေတာ့ Innie ရယ္.....

Morning.....Hannie ဆိုတဲ့
နႈတ္ဆက္စကားေလးရယ္......
ဒီေန႔ေက်ာင္းပိတ္တာမို႔
သူလြမ္းေနရေတာ့မွာပဲဆိုတဲ့
အေၾကာင္းၾကားမႈေလးရယ္......
မနက္စာေသခ်ာစားေနာ္ဆိုတဲ့
သတိေပးမႈေလးရယ္......
အမ်ားႀကီးခ်စ္တယ္ေနာ္ ဆိုတဲ့
ရင္ခုန္တမ္းခ်င္းေလးရယ္.......

ရင္ထဲ လႈိက္ခနဲ ေႏြးသြားၿပီး
မ်က္ႏွာေပၚမွာ အျပံဳးႀကီးတစ္ခုက
ေနရာလာယူတယ္......

"လြမ္းလြန္းရင္ အိမ္ကို လာခဲ့ေလ
Hannie ေစာင့္ေနသားပဲ"လို႔ သူ႔ရင္ထဲ
ကလိကလိ ျဖစ္သြားေစမယ့္ msg တစ္ေစာင္
ျပန္ပို႔လိုက္တယ္......

"သားေရ......ခဏ"

အိမ္ေရွ႕ကေန Samchom က
လွမ္းေခၚေနတာမို႔ ထမင္းေၾကာ္တစ္လုတ္
ပါးစပ္ထဲ ထည့္ၿပီး ထြက္လာလိုက္တယ္.......

အိမ္ေရွ႕ကို ေရာက္ေတာ့ luggage
ခပ္ႀကီးႀကီး တစ္လံုးရယ္ စကၠဴဗံုး
ႏွစ္ဗံုးရယ္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့
ဗလံုးဗေထြးနဲ႔ လွမ္းေမးရင္း......

"ဘာေတြလဲ......samchom"

"Oh Sehun ပို႔လိုက္တာတဲ့......သား"

အံ့ၾသမႈ အမူအရာတစ္ခုမွ လုပ္မရေတာ့ေအာင္
လူက စြန္႔အသြားမိတဲ့ တစ္ခဏအခ်ိန္ေလး......

အမွတ္တရေတြကို မုန္းသလား......လူႀကီး

"သား အခန္းထဲ ထားမယ္မလား
လာ.....Samchom ဝိုင္းသယ္ေပးမယ္"

•~ ENDLESS ~•Where stories live. Discover now