[Zawgyi]
"Samchom......"
"လာေလ.....သား
ဗိုက္ဆာၿပီလား"
"ဒါေပါ့.....ဆာေနၿပီေပါ့လို႔
ဘာလုပ္ ေနတာလဲ....."
"ထမင္းေၾကာ္ေနတာေလ.....ရေတာ့မယ္
ခဏထိုင္ေစာင့္.....မ်က္ႏွာေရာ သစ္ၿပီးရဲ႕လား"
"သစ္ၿပီးပါၿပီေနာ္.....ဒီမွာၾကည့္"
"Wow.....Kimchi ထမင္းေၾကာ္
mwahh.....mwahh"
အနားကို ကပ္သြားလိုက္ၿပီး
ထမင္းေၾကာ္ေနတဲ့ samchom ရဲ႕
ပါးကို ေနာက္ကေန အားရပါးရ
ေမႊးနမ္းပစ္လိုက္တယ္......
အမွန္ဆို ဒီအေတာအတြင္းက
samchon နဲ႔ အေနလည္း စိမ္းခဲ့ရတာ......
ဖုန္းအဆက္အသြယ္ေလာက္ပဲ ရွိၿပီး
က်ေနာ္က သြားမေတြ႕ႏိုင္ခဲ့ဘူးေလ.....
Samchom ကလည္း လူႀကီးကို
မၾကည္ျဖဴတာမို႔ က်ေနာ့္ဆီလည္း
လာမေတြ႕ခဲ့......
"အလကား.....လာခၽြဲေန"
"Samchom နဲ႔ ဒီလိုမေနရတာ
ၾကာေနၿပီကို"
႐ုတ္တရက္ Samchom
မ်က္ႏွာပ်က္သြားေတာ့မွ
က်ေနာ္ စကားမွားမွန္း သိလိုက္တယ္.....
ဒါမဲ့လည္း ျပန္မ႐ုတ္ခ်င္ေတာ့.....
ေျပာသင့္တာေတာ့ ေျပာရမယ္ေလ
ဘာလို႔ဆို အိမ္ျပန္ေရာက္ထဲက
Samchom က ခုထိ တစ္ခြန္းမွ
မေမးေသးတာကို.....
"သားကို ဘာမွ မေမးေတာ့ဘူးလား"
"အတိတ္ေတြ မသိခ်င္ေတာ့ပါဘူး.....Han ရယ္
ဒါဟာ လမ္းမွန္မဟုတ္ႏိုင္ဘူးလို႔ အစထဲက
Samchom ေျပာရဲ႕သားနဲ႔ သားေလွ်ာက္ခဲ့တာေလ
ခု အဆင္မေျပေတာ့ သားအျမင္မွန္ရၿပီမလား.....
အဲ့ေတာ့ Samchom ဆီ ျပန္လာတယ္ေလ
ဒါဆို ရၿပီပဲ.....သားရယ္"
"သား မွားခဲ့တာေနာ္.....တကယ္ မွားခဲ့တာ
ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း ပ်က္စီးေစတယ္
သူမ်ားကိုလည္း နာက်င္ေစခဲ့တာ
အ႐ူးလိုပဲ....."
"အျပစ္မတင္နဲ႔.....အတုယူ ဒါပဲ
ခုေရာ သားေလး Jongin နဲ႔က....."
"သား သူ႔ဆီ သြားခဲ့တယ္.....Samchom
သူကလည္း လက္ခံတယ္"
"အင္း.....ဒါ ေတာ္ရံုအခ်စ္ႀကီးပုံမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့
မရဘူးဆိုတာ သား သိမွာပါ
ေနာက္တခါေတာ့ မနာက်င္ခိုင္းနဲ႔ေတာ့ေနာ္"
YOU ARE READING
•~ ENDLESS ~•
Fanfictionလူႀကီး....အခ်စ္ဆိုတာ ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ ရယူျခင္းတို႔ ေပးဆပ္ျခင္းတို႔ လူေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျငင္းခုန္ေနၾကခ်ိန္မွာ က်ေနာ္ကေတာ့ ေသခ်ာေျပာႏိုင္တယ္....အခ်စ္ဆိုတာ လူႀကီး ကိုယ္တိုင္ပါပဲ..... အခ်စ္က အတၱႀကီးသလို ကိုယ္ကလည္း အတၱႀကီးတယ္ ကေလး....အမွန္ဆို မင္းက ကိုယ့္စိတ္...
