Please stay...

Hoofdstuk 6

Pov Nola

De jongens wachten totdat ze zien dat ik naar binnen ga. Wel lief, maar ook stalkerig. Ik klop aan en Rosalia doet de deur open. 'Buenas tardes,' zeg ik. 'Buenas tardes liefje,' zegt ze vriendelijk. 'NOLA!' hoor ik mijn moeder schreeuwen. 'Hoi mam.' 'Waar is je auto en wie zijn die jongens?' vraagt ze gelijk, alsof ze niet even kan vragen hoe het met mij gaat. 'Hoi mam, ja gaat goed met mij hoor. Heb een leuk weekend gehad, jullie ook?' 'Ja ja, nou vertel wie zijn dat,' zegt ze ongeduldig. 'Onze nieuwe buren, mijn banden waren lek dus ik mocht met hun meerijden,' leg ik uit. 'Zo jong? Die hebben het goed voor elkaar, was ik maar wat jonger dan was ik met hun getrouwd in plaats van je vader. Ik zeg meid doe goed je best bij hun, dan hoef je voor de rest van je leven niet meer te werken.' 'Mam! Kom op zeg, doe normaal.' Mijn moeder loopt naar de auto toe, oh god dit gaat sowieso fout. Snel loop ik mijn moeder achterna. '...Oké dan is dat afgesproken! Tot vanavond,' zegt mijn moeder blij. De jongens zwaaien en rijden weg. 'Wat heb je gedaan?' vraag ik achterdochtig. 'Niks, ze komen vanavond alleen even langs. Kunnen we kennis maken, gezellig toch.' 'Fine,' zeg ik en loop naar boven.

Om 6 uur stipt gaat de bel, wie the fuck is dat? Ik loop naar beneden en doe de deur open, aangezien toch niemand anders dat doet. Als ik de deur open doe en kijk wie er staat blijf ik stil. 'Hey...' begint ze. 'Wat moet je? Je was vrij duidelijk,' zeg ik boos. 'Het spijt me Nola, ik had niet zo mogen doen. Het is gewoon..-' 'Het is gewoon wat? Volgens mij weet je niet hoeveel pijn je me ermee hebt gedaan. Zoiets zeg je niet tegen je beste vriendin Amber.' 'Weet ik, het gaat gewoon niet zo goed thuis en het spijt me. Ik had mijn woede niet op jou mogen afgeven,' zegt ze verdrietig. Ik verzacht mijn blik. 'Het is al goed, kom dan maak ik een kop thee,' ze knikt en we lopen naar binnen. Amber gaat zitten aan de tafel en zoals ik haar had beloofd maak ik een kop thee voor ons. 'Vertel, waar kwam dit allemaal vandaan?' begin ik. 'Nou mijn ouders hebben veel ruzie en en...' en dan barst ze in huilen uit. Ik sla mijn armen om haar heen en troost haar. 'Het komt vast wel goed Amber, echt waar. Jouw ouders houden van elkaar,' probeer ik haar te troosten. 'Ik weet het niet hoor Nola, ik heb ze nog nooit zo gezien tegen elkaar. Over elk klein dingetje maken ze ruzie. Mijn moeder zei net voordat ik wegging: 'Als je vader zo door gaat ben ik bang dat we over een maand uit elkaar zijn.' 'Het spijt me zo voor je Amber, ik hoop dat ze eruit komen. En als er iets is mag je altijd langskomen of als het thuis wat te veel wordt mag je ook wel bij mij blijven slapen,' zeg ik. 'Bedankt,' zegt ze en ze geeft me een knuffel. Dan komt mijn moeder binnen lopen en vraagt of Amber weg kan gaan, omdat de jongens zo komen. 'Het spijt me Amber, maar je kan echt niet blijven. En Nola, je moet je nog klaar maken en je moet zo nog even de stoelen buiten zetten,' zegt ze streng. 'Kan Luke dat niet doen? Hij zit al de hele dag op zijn kamer. Dan kan ik Amber even uitlaten en dan kan ik me klaar maken,' zeg ik boos, hoe haalt ze het in haar hoofd. Hij zit de hele tijd boven en hoeft niks te doen en dan moet ik maar haasten?! 'Nola!' en ze kijkt me boos aan. 'Best...,' zeg ik. Ik loop met Amber mee naar de deur en zeg haar gedag.

Als Amber weg is, sprint ik naar boven om me om te kleden. 'NOLA NU NAAR BENEDEN KOMEN, IK HAD NOG ZO GEZEGD DAT JE EERST DE DINGEN BUITEN MOET DOEN. DAN PAS MAG JE JE OMKLEDEN,' schreeuwt mijn moeder naar boven. Ik zucht en loop naar mijn broers zijn kamer. 'Luke kan jij alsjeblieft buiten de dingen klaar zetten? Jij bent al klaar en ik nog niet,' zeg ik. 'Nee,' zegt hij kortaf. 'Waarom niet? Jij bent klaar ik niet,' zeg ik een beetje boos. 'Omdat ma het aan jouw vroeg en niet aan mij,' zegt hij. 'Best!' en ik ren naar beneden. 'Wat moet ik doen,' zeg ik boos. 'Niet zo'n toon jonge dame, je broer zou dat nooit doen. Je moet de stoelen klaar zetten, de hapjes naar buiten brengen met Rosalia, je moet Rosalia nog even helpen in de keuken, je moet de stoelen afnemen en de lichten ophangen,' zegt ze. 'Anders nog iets koningin?' zeg ik bespottelijk, ik vind het niet erg om Rosalia te helpen, maar de rest kan mijn moeder net zo goed zelf doen. 'Nee hoor, verder heb ik niks nodig,' zegt mijn moeder en loopt dan weg. Ik loop naar de keuken om Rosalia te helpen. 'Buenas nachos,' zeg ik. 'Buenas nachos, mijn kind,' zegt ze op een lieve toon. 'Wat doe je in mijn keuken?' lacht ze. 'Van madre moet ik u helpen met het eten klaar maken,' zeg ik. 'Ach kind dat hoeft toch niet, ga je maar lekker klaar maken voor die heren,' lacht ze naar me met een knipoog. 'Rosalia!' lach ik. 'Het zijn gewoon mijn buren, maar hoef ik u echt niet te helpen?' 'No, niño.' 'Hey ik ben geen kind meer hoor. Ik ben een jong volwasse vrouw,' lach ik en loop dan naar buiten. Ik haal de stoelen vanuit de schuur en zet ze om de tafel, ik pak een doek en maak ze schoon. 'Oké nu nog de lampen.' Ik haal de lampen uit de knoop en ga op een trap staan. De trap is een gammel ding dat op het punt staat te breken. Ik wil net de laatste lamp ophangen als ik opeens een harde klap hoor en er geen trapje meer onder mij staat, maar lucht. Ik val en kom met een harde klap op de grond. 'Au...' Mijn kleren zijn helemaal vies en ik probeer een beetje op mijn arm te leunen, wat erg veel pijn oplevert. Ik kijk opzij en zie mijn moeder in de deur opening staan met de jongens. Mijn moeder kijkt me teleurgesteld en boos aan, net alsof ik haar voor paal heb laten staan. Ik kijk omhoog en zie dat mijn moeder naast me staat, ze trekt me omhoog aan mijn zere arm. 'AU!' gil ik. 'Ach stel je niet zo aan kind, het is je eigen schuld dat je viel. Moet je maar niet zoveel eten,' snauwt ze. Ik probeer mijn tranen in te houden en loop naar de deur. 'Hey jongens...' krijg ik er moeilijk uit, ze hebben sowieso mijn tranen in mijn ogen gezien. Fijn Nola, je bent nu officieel een dikke loser.

Ik ren naar boven en loop de badkamer in en ga boven de wc hangen. Nee Nola niet doen zeg ik tegen mezelf, maar een stemmetje pushed me om het weer te doen. Weetje ergens geloofde ik nog dat mijn moeder me zou zeggen dat ik niet dik ben, dat ik haar niet teleurstel. Maar blijkbaar denkt mijn moeder daar anders over. Blijkbaar houdt ze dus toch echt niet van me... En met dat doe ik het weer, het gene dat ik had gezworen niet meer te doen. Want ik weet, als ik eenmaal begin, ik niet meer kan stoppen...

Pov Harry

'Lads zijn jullie klaar?' hoor ik Liam zeggen van beneden. 'BIJNA,' schreeuw ik. Ik trek een witte blouse aan en een zwarte broek, doe nog snel mijn haren goed en loop dan naar beneden. Gelukkig was ik niet de laatste, want Niall komt 5 minuten later pas naar beneden. 'He he, zijn jullie er eindelijk dan kunnen we gaan,' zegt Liam en we lopen naar buiten. Gelukkig is het niet zo ver lopen en komen we alsnog bijna op tijd. 'Kijk Liam we zijn maar 2 minuten te laat,' lacht Niall. We bellen aan en de Spaanse vrouw doet weer open. 'Buenas nachos,' begroet ze ons. 'Ach mens, ze kunnen toch helemaal geen Spaans,' horen we een vrouw snauwen. Ik kijk Louis aan en we beginnen ongemakkelijk te lachen, wat een chagarijn. 'Goeden avond heren, welkom,' zegt de moeder van Nola en we schudden haar en haar man een hand. We lopen naar binnen en zien een jongen rond onze leeftijd achter een huge tv zitten gamen. 'Cool, Liam zullen wij er ook zo een kopen,' vraagt Louis hyper. Ik lach. 'We krijgen er vast wel een.' We krijgen wat te drinken van de Spaanse vrouw, die Rosalia blijkt te heten. We kletsen wat totdat we een harde knal horen. 'Ha, wedden dat ze weer is gevallen,' lacht haar broer vanachter de tv. Ik word een beetje boos van binnen, dat zeg je toch niet over je zus?! Als ze valt dan moet je bezorgd zijn in plaats van erom lachen en haar minachten. De moeder van Nola loopt naar buiten en we volgen haar met de anderen. Ze snelt naar haar dochter, maar het ziet er niet zo aardig uit. Ze tilt haar hard op en Nola gilt van de pijn. Ik kijk Liam ongemakkelijk aan. 'Wauw, lekker vriendelijk weer,' mompel ik een beetje boos. Liam schopt me dat ik mijn mond moet houden, maar het zit me niet lekker. Dan komt Nola onze kant oplopen. 'Hey jongens...' zegt ze met tranen in haar ogen en loopt dan gauw door. Ik wil haar achterna gaan, maar word tegen gehouden door Louis. 'Laat haar maar,' zegt hij. We lopen naar de stoelen en gaan zitten. Op naar een leuke avond...jeej...

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Hey guys, bij deze een nieuw hoofdstuk.

Ik hoop dat jullie hem leuk vonden:)

Vergeet niet te stemmen en te reageren;)

Byeee Xx Me