chapter sixteen

103 5 0
                                    


U n k n o w n

(Third person)



"Where are the bodies?" Malalim ang boses na tanong ng lalaking kasalukiyang naka suot ng isang magarang itim na suit. Ang mga palad ay mariing nakakuyom habang nasa itaas ng lamesa, habang ang isang kamay ay may patalim na nilalaro sa ilalim ng mesa. 



"It has been delivered to the meat shop I guess?"  Pumasok ang isang babaeng nakasuot ng isang unipormeng pang nurse. Halatasa itsura nito ang kagalakan habang pumapasok sa naturan kwarto ng kulay puti.


"You've done your task well, my dear. Now for the reward." Walang emosyon na saad ng lalaki habang ang nakakuyom na palad ay dumapo sakanyang mukha, tracing a long line, isang peklat.


"Vaughan. Si Kyle Vaughan lang ang gusto kong reward, Papa." 


"You'll have him. Don't worry. But first, take care of your mom. Hindi na makontrol ang Mama mo, masyado na syang makalat, kapag hindi mo naayos ang Mama mo ako mismo ang mag didispatya sakanya. Naiintindihan mo?"



M o n t e n e g r o



Pagkagising ko kaninang madaling araw. Ang hapdi ng mata ko, and the first thing I saw in the mirror was the visible signs that I was a mess yesterday.


"Are you awake now Isra? Doctor Vaughan is here. Bumaba ka kung gising ka na." Yes, yes. I am fully awake, kanina pa.


I owe him an apology and a thank you. Grabe, I was so messed up. I should at least see him well dressed. Kanina pa ako nakaligo and I just spent my remaining time staring at the ceiling cause I have nothing I want to do more than just do nothing at all. I slip into a more presentable wardrobe before going down. 



"I'm sure you haven't eaten. I've brought you breakfast." Pagkaupong pagkaupo ko yan kaagad ang bungad ni Vaughan. I could still feel his warm embrace and as I think about it, hindi ko maiwasang pamulahanan. That was so embarassing. Bat ba kase may payakap yakap pang nalalaman e.


"What's wrong? Masama ba pakiramdam mo? Are you running a fever. You're red." Akmang kakapain nya ang noo ko pero agad ko itong nahawi atsaka umiling ako bago dinampot ang paper bag na nasa lamesita sa harap namin. The contents of the bag smells mouth watering so mag iinarte pa ba ako?


Isa isa ko tinanggal sa paper bag ang laman nito. May rice doon, some bread and soup. Breakfast should have coffee! Tinignan ko sya ng may kunot ng noo pero sinuklian lang din nya iyon ng kunot noo.


"Walang coffee?" Tanong ko habang nakataas ang kilay. Well, sanay na akong kada umaga nag kakape so hindi mo na yon mawawala sa sistema ko.

ON GOING: SURGERY [ COMPLETED ]Where stories live. Discover now