ON GOING: SURGERY [ COMPLETED ]

chapter twelve

M o n t e n e g r o 

Kanina pa ako nandito sa Library ng bayan ng Crest. Looking for possible clues that may help me in tracing the serial killer. I've got a hold of the files about the victims that was found with Loren's body, they are almost at the same range of age, majority of them are adults.

Pero hanggang ngayon katanungan padin sakin kung sino ang mga teenagers na nakasama doon na hindi parin nai-identify ng mga pulis. Halos lahat na ng bangkay natukoy, pero yung apat na teenagers hindi padin nalalaman ang kakilanlan.
Wala din narereport na missing na high schoolers, so wala kameng lead kung sino sila o ano ang koneksyon nila sa killer.

As I look at the bunch of files in front of me the more my head aches. Grabe wala pa akong tulog at mukhang bumibigay na ang katawan ko, simula kase pagkahatid saakin ni Vaughan, naligo lamang ako at dumeretso na dito upang magbasa na ako at hanggang ngayong hapon ay halos magdugo na ang mata ko sa hapdi hindi padin ako tumitigil sa pag babasa. Examining the files I've gathered, wala padin akong makitang clue kung bakit sila nag kaparepareha.

Mukhang kailangan kong maghanap ng relatives at kausapin for questioning.

"Ay putaragis!" Napapitlag ako ng nakaramdam ako ng may biglang tumapik sa balikat ko. Liningon ko ito para singhalan pero agad na napaatras ang dila ko ng makita ang maamong mukha ni Bryan. Tinampal nya ang bunganga ko at agad naman itong natuptop.

"Ang bunganga mo babae, hindi na nagbago bago iyan. Inborn na ba saiyo ang pagmumura? Di na ba yan mawawala sayo?" Nakangisi na sabi nya saakin habang umuupo sa upuan sa harapan ko. Napailing nalang ako sa turan nya. He always told me that I should stop cursing kase hindi magandang halimbawa sa mga kabataan. Well paki ko diba? I never listen to my Papa na Chief ng kapulisan, sakanya pa kayang kapwa Police Detective ko lang?

"Bakit ka napadpad dito utol?" Taka kong tanong sakanya. Hawak hawak nya na ngayon ang mga papeles na kanina ko pa binabasa at halos makabisado ko na.

"The same reason as you. Finding clues. Carlo is still my cousin after all." Napayuko ako just with the mere mention of my brother's name. It makes me sad whenever I remember that kid. He was so young, he still have so many shits to experience, pero kinuha yon lahat sakanya. Napaka unfair ng mundo.

"Don't worry. We will find that animal. I'll make sure we will bring justice to the families of the victims and of course kay Carlo." Napatango tango ako sa sinabi nya at pinunasan ang mumunting mga butil ng luhang nag babadyang mahulog mula sa mga mata ko. There's no time to cry right now, I've wasted a month crying over Carlo and not doing anything, now is the time to make a move for the justice that he needs.

Then I just remembered. Hindi namin naituloy ang pag pasok sa bahay ni Ullyses dahil nga wala ng tao doon. Walang mag papapasok saamin, so hindi na kami tumuloy at umuwi nalamang. Pero since nasa Crest nadi naman kame, why not go there now and search for clues in his house. I'm sure may files naman doon kahit papaano about the clinic, he is still an assistant after all.

"Bry? Pwede mo ba akong samahan sa bahay ng assistant ni Loren, si Mr. Ullyses?" Tumango tango sya saakin atsaka tumayo habang inaayos ang mga papel na nakalatag sa lamesa, tas ilinagay isa isa sa mga folder at saka binitbit.

"Anong balak mo?" Taka nitong tanong. Ngayon pa talaga sya nag tanong kung kelan andito na kame ha?

"Trespass and stealing of personal stuffs from a dead person, cause why not?" Walang bahala kong sabi atsaka binuksan ang pintuan ng kotse nya at lumabas na bago paman nya ako mapigilan sa gagawin kong katarantadahan.

I know this is kind of wrong pero, I would do everything I can do if it means I'd be one step closer in finding out who killed my brother.

"You are aware that Tito will not like this right? Are you still in?" Tanong nito habang nasa likod ko sya at pinapanuod ako habang ginagamit ko ang hairpin ko in unlocking the door knob, well I've learned some stuffs in being a police, naituro na ito minsan sakin ng isang magnanakaw na nahuli ko noon, and who would have thought I can use that shit.

"Yes bro. I am clearly going to do this whether my dad beat me up after this as long as I find a reliable information inside his house I am fine." Panatag ako, malakas ang kutob ko na may makikita talaga kame dito, I am sure of it. And my instincts never lie. A Montenegro's instinct is accurate as fuck.

"E paano kapag wala ka makita?" Nag kibit balikat ako sa tinanong nya. Edi wala, ok lang din. At least I tried to look in here. I then focused on my task in hand, pinag papawisan na nga ako. Kanina ko pa kinukuting ting 'tong door knob na ito ayaw padin bumukas.

"You sure you know what you are doing cuz?" Tanong nanaman nito mula sa likod ko. Nang aasar ba sya? Kanina pa 'to a? Imbis na tulungan ako e! Liningon ko sya ng may salubong nakilay at handa ng bulyawan sya pero agad na nawala ang pagkaka salubong ng kilay ko ng makita ang nakangisi nyang mukha habang may hawak hawak na susi sa kamay.

"What the hell? You should've told me kanina pa! Saan mo nakita yan!? Kailan pa!? I've been struggling here for fuck's sake!" Inis na bulyaw ko sakanya atsaka tumayo, maya maya hindi ko napiit ang paa ko at bigla ko stang nasipa sa shin nya. Walangya ka, Bryan.

"Aray ha! Baka hindi ko ibigay sayo to e! I just wanted to see you struggle for about ten minutes, ang cute mo kase pag nafrfrustrate ka alam mo ba yon? O heto na buksan mo na yan. Ikaw kase e! Di ka muna nag hahanap, nasa gilid mo lang naman ang susi, nasa likod ng paso." Napatampal ako sa noo ko. Boba andon lang pala nagpakapagod pa ako.

Inagaw ko sakanya ang susi tsaka binuksan ang pinto, tsaka bumungad saamin ang loob ng bahay na nakapag pangiti saakin. Sinasabi ko na nga ba e.

"A Montenegro's instinct can never lie, Bryan. I told you."