The Elven Round (COMPLETED)

Chapter 19:

Pinalabas ni Hera mula sa taas ng dome ang isang bangkay na sinubukan n'yang kontrolin bilang s'ya. Kung hindi n'ya kayang patayin ang babae sa paraan ng ibang hayop at mga halimaw, s'ya mismo ang lalaban sa mga ito.

Pinalaban n'ya ang manikang bangkay na kan'yang kontrol-kontrol sa lugar kung nasaan ang dalagita kanina, inis na napakunot ang babae ng mapansing wala na doon ang Elra ng Gemini. Napamura s'ya ng mapagtantong muli itong nakatakas sa kanyang mga kamay.

"Hindi mo ako matatakasan Gemini, mahahanap at mahahanap padin kita." Bulong n'ya sa mababang boses. Lalo na't lahat ng hayop na ngayon ay nakikipaglaban ay konektado sa kanyang mga mata.

Umikot si Gemini at pinagmasdan ang paligid. Nasaan si Hera? Ang tanong n'ya sa sarili. Sinubukan n'yang lapitan at akyatin ang bawat puno at bato sa lupa, ngunit ni isa ay walang sumagot na kanyang tanong.

Pumikit siya ng maramdaman muli ang pagtibok ng kanyang ulo. Bumulong s'ya ng isang dasal muli upang mapaayos iyon, sumakto namang napadaan si Khan sa baba ng puno n'yang kinatatayuan. Naghagis ito sa kanya ng isang kulay asul na likido. Naggawad sa kaniya si Khan ng isang tango bago muling tumungo sa iba.

Ininom n'ya ang asul na likido mula sa bote. Unti-unti namang nawala ang kaninang konting puyat na kanyang naramdaman. Naghilom din ang iba n'yang galos at naramdaman ang pagbalik ng kanyang enerhiyang nawala ng dahil sa pagod.

Ngunit ng dahil rin doon ay muling sumakit ang kanyang ulo. Napamura s'ya at tumigil muna sa pakikipaglaban upang magdasal ng isang spell upang magamot ito at mabigyan ng sandaling bisa.

Noong magamot ay pinatamaan n'ya sa ulo ang tatlong bangkay ng taong papalapit sa kanyang kumakantang ina, na pino-protektahan ng kanyang Tita Theia.

Napatingin sa kanya ang babae, medyo nagulat ngunit agad din namang tumango at ngumiti.

Gamit ang kaninang ginamit na spell, iniamba n'ya muli ang pana sa taas upang makapagpaulan ng pana. Nagtaka naman s'ya ng ang isang pana ay pumunta sa tubig.

Napansin n'ya ang bato sa gitna at ang baba nitong parte na nagbibigay ng isang kulay pulang liwanag. Napangisi s'ya.

Bumaba si Euclid mula sa puno, mabilis ang pagtakbong ginawa at ang pagatake sa lahat ng makita. Ng mapapunta sa lawa ay walang pagdadalawang isip n'ya iyong sinisid, nawala ang manipis na telang nakakapit sa kanyang buhok, pati nadin ang balahibo ng agilang nakadekora dito.

Hindi naman s'ya nagkamali ng inisip ng makita sa ilalim ng bato ang layon.

Madilim ang ilalim ng dagat, ngunit nabigyan ito ng ilaw na nagmumula sa kulay rosas na bolang bilog na hawak ng Reyna Hera, napansin agad si Euclid ng alagad nito at sumigaw.

"Hera!" Sambit ng isang matangkad na lalaki kaya't napatago s'ya sa isang bato. Ito ang kasama lagi ng Reyna, hindi ganoong katandaan at tila tumigil ang oras habang nasa mundong ito.

"Ano ba Henesis!" Inis na sambit ng Reyna at hindi ito tiningnan. Lumabas si Euclid sa pinagtataguan at kahit na mahirap gumalaw ay hinigit n'ya ang tali ng palaso upang atakihin si Hera. Lumangoy naman s'ya pataas upang kumuha ng hangin at muling sumisid pababa.

"Henesis!" Sigaw ni Hera ng sumaboy sa mukha nito ang dugo ng alagad.

"Reyna... Tumakas n-na po kayo!" Halos naghihingalo nang sambit ng lalaki. Tumagos kasi ang pana na pinatama ni Euclid sa katawan nito.

"Hindi! Hindi maaari!" Tila nababaliw na sambit ng Reyna at napabitaw na sa kulay rosas na bolang kristal. Nawala ang bulang nakapalibot sa kanila. Hindi parin pinansin ng Reyna si Euclid, imbes ay binuhat nito ang lalaking nagngangalang Henesis paakyat sa gitnang bato.