A/N: Sorry guys ngayon lang nakapag update ulit. Naging busy lang :)
Anyways, eto na po. Malapit na din to matapos. After ng Epilouge ng MTT, gagawa po ako ng one shot. Try lang. I have something in mind. Hahaha. So sana po suportahan nyo din po yun :)
New cover photo on the side :)
----------------------
18.
"Why? Of all people... why?" alam kong dapat hindi ko na maramdaman ito dahil more than two years ko na din namang alam na itinatago nila sakin ang tunay kong pagkatao. Pero, masakit pala pag nasa mismong situatuion ka na. Masakit because you treated her as your bestfriend. You treated them as a brother and sister.
You're asking why I'm talking in Filipino right? Well, maalam naman ako talaga diba. I just don't feel speaking Filipino. Nasanay na din kasi ako sa English kasi nga yun ang language na gamit namin sa UK. Pero feel ko ngayon, namimiss ko.
Namiss ko.. siguro dahil namimiss ko rin sya. Ang taong nakilala ko dito sa London. Kaso a month ago, umuwi na rin sya. Umuwi na sya sa totoong dapat kalagyan nya-- sa girlfriend nya.
Gino... salamat. Dahil kahit sa konting panahon, napasaya mo kami ng anak ko. Maraming salamat.
"Chands... We're sorry. I... I don't know what to say. I'm so sorry. Wag ka magalit kay George. Nakiusap lang ako sa kanya."
"Chandria."
"Tell me George, do you really love me?" I asked him.
"Chandria..I do love you.. You know that."
tumingin ako kay Michelle. Hindi sya nakatingin samin. Alam ko.. kahit hindi nya sinabi sakin na gusto nya si George. At alam ko rin na mahal sya ni George.
"Liar." I smirked. "I know you love her."
With that, biglan nagbaling ng tigin samin si Mich. Putek, kahit nagsinungaling sakin tong dalawa na to. Mahal ko pa din sila. Hindi ko kayang magtanim ng sama ng loob sa kanila. Kaya naman, bago ko ayusin ang buhay ko. Bago ko alamin ang tunay kong pagkatao, tutulungan ko muna sila.
"I know you love Mich."
"Chands..."
"Chandria. What are you saying? I..."
"You love her. You just don't admit it to yourself. Wake up George. We're not teenagers."
WIth that umalis ako. Walk out muna. Narinig ko pa silang tinatawag ako pero di ko sila nilingon. Mag usap kayo jan. Saka ko na kayo tatanungin.
Sinundo ko si Kris sa school nya.
"Mom, can we go to the amusement park? Tito Gino and I were supposed to go there, but.. he left."
I saw his sad expression.
"You really miss him baby?"
"Yes mom."
"Me too." I wisphered.
"Mom? I really want to spend more time with him. Can we see him mom?"
"I'm not sure baby... Maybe some other time. He's miles away."
"Okay mom.."
"But hey, let's go to the park baby."
Bigla namang nagliwanag ang expression nya. Hayaan ko muna kaming mag enjoy ngayon.
YOU ARE READING
More Than This
FanfictionLahat ng tao nagmamahal. Pero talagang mapaglaro lang ang tadhana. Di natin alam ang mga maaaring mangyari. Paano kung magmahal ka sa taong di mo dapat mahalin dahil pagmamay-ari na sya ng iba. Paano kung sa hindi inaasahang panahon, malaman mong m...
