hij, de duivel

IX

Nick vertelt over zijn mama. Hoe vrolijk ze wel niet was en hoe gelukkig. Violet hoort verhaaltjes over haar speciale kookkunsten, waar hij om lacht. Zijn mama was een goede zangeres en het liedje dat hij met zijn voeten aan het spelen was, was door haar geschreven.

Sinds ze gestorven is, heeft hij dat liedje nooit meer beluisterd, maar nu hij hier weer in het ziekenhuis op de kankerafdeling is, voelde het alsof het wel mocht. Of het wel oké was. Maar het is te vroeg. Hij kan het nog niet aan.

Een traan rolt over zijn wang richting zijn kin en een tweede volgt. Violet probeert recht te geraken uit haar bed. Ze negeert de pijn en legt haar benen op de rand van haar bed. Nick kijkt haar aan met een wat-doe-je-gezicht. Zachtjes laat ze haar rechtervoet op de grond rusten. Nick wil rechtstaan, maar Violet kijkt hem aan zodat hij weer gaat zitten. Ze wil dit zelf doen. Hem troosten. Zijn tranen hebben ondertussen zijn broek wat natgemaakt en zijn mouw is ook al nat omdat hij zijn tranen eraan heeft afgeveegd. Violet haar tweede voet staat ondertussen ook al op de grond. Een pijnscheut schiet in haar zij. Haar hand grijpt naar haar zij. Haar rechtervoet heeft geen steun meer op de grond en ze voelt haar linkervoet over de grond schuiven. Traag, maar ze voelt zichzelf van het bed schuiven. Nick ziet het niet en waarschijnlijk gebeurt het te snel. Ze schuift van het bed met haar handen vastgegrepen in de beddenlakens. Ze glijden gewoon mee van het bed op haar hoofd. De pijn zit nu niet alleen in haar zij, maar ook in haar rug en knieën. Eigenlijk overal. De lakens worden van haar hoofd getrokken en ze voelt armen haar vastnemen. Nick. Hij neemt haar op. Zijn ene arm onder haar benen en de andere aan haar rug. Hij heeft niet veel grip dus gaat hij zitten in de stoel. Violet bij hem op schoot.

Deze keer heeft zij een traan rollen over haar wang en ook de tweede volgt bij haar. Ze kijkt naar Nick en hij geeft een snik. Hij haalt zijn armen onder haar vandaan en legt ze op zijn gezicht voor zijn ogen. Violet kijkt naar hem en ze voelt hem trillen. Haar hand neemt zijn ene hand van voor zijn gezicht. Haar andere hand neemt zijn andere hand en hij kijkt naar haar, terwijl ze dit doet. Ze krult haar vingers rond die van hem en hij heft zijn hand omhoog. Hij drukt een kus op haar hand. Zijn losse hand strijkt haar tranen van haar wangen en zij doet hetzelfde bij hem.

Zo blijven ze een tijdje zitten. Elkaar in de ogen aanstarend.

Wanneer Violet haar ogen dichtvallen, neemt Nick haar weer vast en legt hij haar in bed. De lakens die nog op de grond lagen, legt hij over haar heen. Hij neemt zijn spullen, steekt ze in zijn rugzak en hij wandelt de kamer uit, nadat hij nog één keer omkeek naar Violet.