hij, de duivel

VIII

Nick is net binnengekomen en mama gaat weg. Ze komt morgen terug, zegt ze. Dat zegt ze wel tegen Nick want Violet is nog aan het slapen. Of was aan het slapen. Ze hoort alles wat Nick en mama tegen elkaar zeggen. Wat niet veel is, maar toch.

De deur is dicht dus mama is weg. Nick zet zijn rugzak op het kastje naast de vensterbank en gaat zitten in de stoel naast Violet's bed. Hij ritst zijn rugzak open en haalt er wat dingen uit. Hij bladert in een boek en ze hoort hem schrijven.
Dan pas durft ze haar ogen te openen. Stilletjes draait ze haar hoofd naar hem om. Ze kijkt naar hem. Hoe hij schrijft en fluoriceerd in zijn boek. Om de zoveel tijd gaat hij met zijn vingers door zijn haar. Ze belanden altijd in zijn gezicht en Violet vindt dat schattig.

Ze grinnikt en hij kijkt op. Zijn lichtblauwe ogen staren haar aan en hij krijgt een blos op zijn wangen.

'Hoi', zegt ze.

'Hoi', antwoordt hij. Hij kijkt weer naar zijn boek en schrijft weer iets op. Violet grijpt naar haar tas en valt bijna uit het bed. Ze voelt een arm haar vastgrijpen en ze ziet hoe Nick haar aankijkt. Hij loopt rond het bed en neemt de tas op. Hij zet ze netjes naast Violet op het bed neer en gaat weer rond het bed, naar zijn stoel.

'Hoe lang was je al naar me aan het kijken?', vraagt Nick.
'Al eventjes', antwoordt Violet.
'Hmm.'

Ze kijkt naar hem en ze zoekt naar de lichtblauwste ogen op aarde. Hij heeft door dat ze kijkt want hij is gestopt met schrijven en hij tikt nerveus met zijn voeten op de grond.
Het klinkt als een liedje. Violet begint lichtjes mee te trommelen met haar vingers op haar lakens. Direct stopt Nick met zijn getik.

'Sorry', zegt Violet.
Nick kijkt naar haar en Violet kijkt bespeurend naar zijn gezicht. Ze ziet de tranen in zijn ogen staan.
'Nick, wat is er?', vraagt ze. Ze probeert recht te gaan zitten, maar de pijn wint. Nick ziet haar gespannen gezicht en zegt: 'Blijf liggen, Violet. Dat is beter.'
'Zeg me dan wat er is. Ik kan goed luisteren', reageert ze en de pijn in haar armen wordt erger.
'Goed, maar ga eerst liggen, Violet.'
Violet legt zich neer. Nick zoekt haar groene ogen. Dezelfde ogen als mama. Ze knikt en hij vertelt.