‘’Hey Ceren’in babası niye gelmiş okula biliyor musunuz?’’ Diye sordu Ece.
Beren:
‘’Belki bi hoca çağırmıştır.’’
Okuldan içeri girdiğimizde kantine uğradık. Saat daha erken olduğu için birer kahve alarak masada oturduk. Hiç konuşmadan kahvelerimizi bitirdik. Kalkarken yanımıza gülerek Barış geldi. ‘’Günaydın millet.’’
‘’Sanada.’’
Ece ve Beren
‘’Günaydın.’’
Barış
‘’Nasılsınız bakalım?’’
Ece
‘’İyiyiz biz sen?’’
‘’Bende. Yukarı mı?’’ Eliyle yukarısını işaret ederek.
‘’Aynen.’’
Barışla sınıfa girdiğimizde Ceren de Rüzgar’ın yanında oturuyordu. Gözlerimi devirerek onlara bakmayı kestim. Barışla yerimize oturduğumuzda ders zili de çalmıştı. Birazdan sınıfa Esra ve çetesi de girmişti. Bana olan pis bakışlarını da unutmadan söyleyeyim. Sonra Cerenler’in yanına giderek selamlaştılar ve ardından bana doğru baktılar. Onların arkadaş olduğuna şaşırmamak lazım zaten. Bi Dakka yaa, o Esra’nın yanındaki kumral kız Azra değil miydi? Evet evet o. Kumsalda tartıştığımız kız. Diğeri de Azra’nın o gün yanında olandı zaten. Ben düşünürken dördü de yanımda bittiler. Barış onları fark ettiği için ‘’Ne var?’’ Diye başladı.
Esra
‘’Bişey yok canım sadece Ada arkadaşımıza selam vermek istedim.’’
Ben yüzümü buruşturarak memnuniyetsiz bir gülümseme yaptıktan sonra gözlerimi masaya devirdim. ‘’Ada…’’ diye ukala bir ses konuşunca sesin sahibinin Ceren olduğunu anladım ama hala ona bakmıyordum. Ki onun konuşması da hoca sınıfa gelince yarıda kaldı. ‘’Merhaba arkadaşlar, yerimize geçelim lütfen.’’ Başımı kaldırdığımda Ceren bana bakarak pis bir gülümsemeyle ‘’İyi dersler sınıf arkadaşım.’’ Diye fısıldadı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
O BENİM
Teen Fiction‘’Benim yaptıklarım mı? Tanrım, ben sana hiçbir şey yapmadım.’’ dedim bağırarak. ‘’Kendini savunmayı kes. Kendini iyilik meleği, beni de aşkını, pardon platonik aşkını çalan kötülük meleği sanıyorsun küçükhanım. Herkes neyin ne olduğunu bilmeli benc...
