Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)

4.9

"Αδελαΐδα," είπε, και επιτέλους η φωνή του πέταξε από τα χείλη του και προσγειώθηκε στα δικά της. 

"Ναι, Χάρι, είμαι εντάξει, είμαι εντάξει," είπε, απαλά φιλώντας τα ροζ του χείλια. Καθώς ο Χάρι ένιωθε την ανάσα της πάνω στο δέρμα του, τρομπέτες έπαιζαν στις φλέβες του και ένα πιάνο τραγουδούσε στην καρδιά του. Ήταν εκεί, ήταν ζωντανή· μπορούσε να το νιώσει στα ακροδάχτυλά της και στην καρδιά της, μπορούσε να το νιώσει στα χέρια της και στο στήθος της, μπορούσε να το δει στο σώμα και στα μάτια της. Ήταν ζωντανή, ήταν εκεί, μπορούσε να το νιώσει. 

"Είσαι σίγουρη;" τη ρώτησε, τα μάτια του μια σιγανή καταιγίδα. 

"Ναι, είμαι εντάξει, μόνο μερικά σπασμένα πλευρά. Εσύ είσαι εντάξει;" δεν μπορούσε να απαντήσει την ερώτησή της, επειδή η συμφωνία μέσα του παραήταν δυνατή, και η καταιγίδα στα μάτια του παραήταν βίαιη. 

"Είμαι εντάξει," είπε. "Είμαι εντάξει όσο είσαι και συ." Εκείνη χαμογέλασε, και ξαφνικά ο ήλιος έλαμπε μέσα από το σκότος της νύχτας, και τους έλουζε σε χρυσαφένιο φως. 

Βγήκε από το αμάξι, κρατώντας το χέρι της στο δικό του, τα δάχτυλά τους ενωμένα σαν τις ρίζες ενός δέντρου. Δεν μπορούσε να την αφήσει ξανά, θα είχα για πάντα την παλάμη της ενάντια στη δική του έτσι ώστε να νιώθει τους παλμούς της κάτω από το δέρμα της, και να ξέρει πως είναι ακόμα ζωντανή. 

Έμειναν ακίνητοι για λίγο, κοιτώντας το κατεστραμμένο αμάξι. Η ησυχία της νύχτας τους κατάπιε, τα χείλια της φιλούσαν τα πάντα εκτός από αυτούς, επειδή οι προβολείς του αμαξιού ακόμα χαμογελούσαν, σηκώνοντας το σκοτάδι με τη χρυσή θολούρα τους. 

"Τι θα κάνουμε τώρα;"ρώτησε. "Κυνηγούσαμε τα αστέρια, και τώρα δεν μπορούμε να τα κυνηγάμε άλλο."

"Τώρα," είπε εκείνος, "Περιμένουμε. Περιμένουμε για ένα αμάξι, για τον ήλιο, ενώ κοιτάμε πάνω. Επειδή αγαπημένη μου, νομίζω πως έχουμε βρει τα αστέρια." φίλησε το μέτωπό της, και έδειξε προς τον ουρανό, και τους εκατοντάδες αστερισμούς από πάνω τους. 

Είχε το χέρι του γύρω της, και το κεφάλι της ξεκουραζόταν στον ώμο του. Καθόντουσαν μπροστά από το αμάξι, γελώντας, μιλώντας, ονειρεύοντας. Έπαιζε με τα λεπτά χέρια της, το άγγιγμά του τόσο απαλό που τα ακροδάχτυλά τους ίσα που φιλιόντουσαν. Εκείνη μούγκριζε ένα νανούρισμα που είχα μάθει κάτω από τις ανθισμένες μηλιές της Νορβηγίας, ή ίσως την πέτρινη επιφάνεια των Ισπανικών σκαλιών, δεν θυμόταν, αλλά το τραγούδησε έτσι κι αλλιώς. Η φωνή της υψώθηκε και έμοιαζε με την τελευταία ανάσα του καλοκαιριού, χαϊδεύοντας μαλακό δέρμα και φιλώντας χλωμά χείλια, αφήνοντας μερικά νεκρά φύλλα καθώς περνούσε. Έκατσαν έτσι για λίγο, μέχρι που το θερινό αεράκι έσβησε.