Perseverance is power.
Shanaia Aubrey Bolante isn't one to quit so easily. She knows the potential of getting a lot of mileage out of anything just by not giving up.
She recognizes the value of things, that's why she's eager to prove herself. Lettin...
The man’s warm, natural light-brown hair was coiled in a top-knot. Ngayon lang ako nakakita ng ganoong klaseng hairstyle sa personal.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Sa isang all-girls school ako pumasok noong high school kaya’t tila isang bagong dimensyon ng mundo ang college para sa akin. If I didn’t persuade my parents enough, I would’ve been homeschooled today.
Napasinghap ako at napabitiw ng tingin nang biglang kumawala ang pusa mula sa aking mga bisig. My lips parted as I watched him disappear from my vision.
I pouted a little.
Minsan ko lang kasi ma-spot-an ang isang iyon, sa tingin ko’y mayroong inuuwian itong amo. Bumuga ako ng hangin at muling nag-angat ng tingin sa lalaking nasa aking harapan.
I grinned and offered a hand. “What’s up? Are you new here? My name’s Aubrey.”
Pinagmasdan niya aking kamay sa loob ng ilang segundo at hinayaan lamang iyon sa ere pagkatapos. Ngumuso ako at binawi ito.
Gwapo sana siya subalit masungit.
Akala ko pa naman ay ito na ang pagkakataon ko upang magkaroon ng kauna-unahang kaibigang lalaki. Hindi naman ako pinaghihigpitan ng aking mga magulang sa pakikipagkaibigan kaya’t kahit papaano ay may friends ako.
Anim silang lahat; five of them were my cats, and the other one was human.
Her name was Cat.
Muntik na akong ma-out of balance nang walang pasabing binundol ng lalaki ang aking balikat nang mag-umpisa na siyang maglakad upang lagpasan ako.
Napaatras ako nang kaunti sa impact.
I stared at his retreating back, hiding back a sad smile. Nakapamulsa ito at dire-diretso lamang ang mga hakbang—na tila hindi niya naramdaman ang pagbangga sa akin.
Pinilig ko ang aking ulo.
“Bye, mister,” malakas kong sigaw habang kumakaway.
He came to a halt, but didn’t turn around.
Umusbong ang kakaibang saya sa aking dibdib. It was a good start for me. Tinalikuran ko na rin siya at patalon-talong bumalik sa pag-uwi.
Natatanaw ko na ang aming bahay. My cats were probably sitting on our front porch now, waiting to get let in.
Being away from them for several hours was another form of emotional torture. They were my sunshine.
I was nearly two blocks away from home when I spotted something on the ground.
It was a black bonnet.
Kumunot ang noo ko at nagpalinga-linga sa paligid. There was no one around. Tanging huni lamang ng mga ibon ang naririnig kong ingay, pati na rin ang mangilan-ngilang insekto at ugong ng mga sasakyan from a distance.
