Octarine

Chapter 1

Chapter 1 – Bonnet

Mahilig ako sa pusa.

Wala akong pakialam kung laking-kalye o pusang-gala pa man ito.

Wala rin sa akin kung hindi ito maamo at kalmutin pa ako sa kahit aling parte ng katawan ko.

Tanggap ko na ang ganoong nature nila.

Isa pa, minor scratches lang naman ang matatamo ko kung sakali—no big deal. Kaya naman madali ko lamang na-conquer ang mga agam-agam na aking nararamdaman noon.

Isa sa mga panata ko sa aking sarili ay huwag husgahan ang panlabas na anyo ng mga pusa. Naniniwala ako sa kasabihang ‘you’re only ugly because you’re broke’, at sa tingin ko’y sakop na pati niyon ang kalagayan at sitwasyong kinasasadlakan ng mga hayop.

If only my parents would allow me, I wouldn’t hesitate to shelter all stray animals.

Mag-iipon na lang siguro ako mula sa allowance ko kahit paunti-unti.

Hindi naman p’wedeng iatang ko ang buong gastos sa aking mga magulang sapagkat responsibilidad ko ang mga iyon kapag nagkataon.

It came from my wishes after all.

Ngumiti ako habang patuloy na naglalakad pauwi sa bahay. Our house was actually just a walking-distance from the University of Colorado, kung saan ako’y kasalukuyang nag-aaral bilang isang ‘freshie’.

Sociology was the path that I had chosen, the field that I’d love to specialize in. Malawak ang mundo, ang pag-iisip ng isang tao, ang pag-inog nito sa pagbabago, at maging ang mga epekto nito. Para sa akin ay masyadong interesante ang mga bagay na iyon kaya’t nang sumabak na ako sa buhay-kolehiyo, I knew to myself that there was no time and place for doubts.

I wouldn’t back out.

“Meow…”

Huminto ako sa paglalakad at bumaba ang tingin sa isang calico cat.

A giggle escaped from my lips when the male cat continued rubbing himself on my legs. Huminga ako nang malalim at hindi na nagdalawang-isip pang yumuko upang abutin at buhatin ito.

The cat purred as I hugged him to my chest. Hindi mapuknat ang ngisi sa aking mga labi habang bitbit ko ito.

I was perfectly aware that his scent would linger on my skin for a while, and my five cats in the house wouldn’t appreciate it.

Pinilig ko ang aking ulo.

Ipinagpatuloy ko ang pagyakap nang mahigpit sa pusa. Iba ito sa mga madalas kong makasalamuha. This calico cat was extremely clingy and affectionate—just the way I liked and preferred it.

As I began humming my favorite tune, an offish shadow came hanging over me. I looked up at the menacing figure, despite the blinding beam of light flashing against my eye-sight.

Saglit akong napapikit at nagmulat lang ulit. The brooding man was incredibly tall and muscular. Humahakab sa katawan nito ang suot na itim na sweatshirt.

Umawang ang aking mga labi habang maang na nakatitig sa kanya.

“Yes?” ang tanging bulalas ko.

Sa kabila ng paniningkit ng aking mga mata, tila may lumukob na pagdaloy ng hipnotismo sa aking paningin. I noticed that his irises had a high concentration of melanin, his deep set of brown eyes almost appearing tantalizing.

I was in awe.

The cat in my arms was thrashing wildly, as if it was wanting to take off on a dead sprint into the woods.