Sanırım insanlarda esas olan şey bu. Kızgınlık, öfke, kin...
Nasıl oluyor anlamiyorum ama. Herkesin birbirine olan bir sebebi var. İyi olanlar cok az. İyilikler sanirim yoğun bakımda. Son nefeslerini veriyor dünyaya. Ölmek üzere. Ah şu insanlar. Kinden, nefretten, öfkeden ne anlıyorlar ?
Neden barışça yaşamak varken düşmanlığı tercih ediyorlar ? Neden ?
Ah şu insanoglu. Ah şu fıtratlar... Ah şu içimizdeki nefis denilen duygu. Hırs.
Nasıl da insani yok etmeye hali hazır da durmuş bekliyor... Nasil da kin ile besleniyor...
.
.
Artik dünya öyle bir hal almış ki; yapılan şeyler artik sonucu düşünülmeden rahatça yapılabiliyor.
Miras kavgalari nasini almis gidiyor.
Acaba hangimizin anne ve babası miraslarını kardeşleri ile dogru duzgun insanca paylaşabildi ? Hangimizin anne ve babası kardesini kırmadan ondan bir rica da bulundu...
Hangimizin ?
.
.
.
Sebebsizce bir kavgaya tutuşmuşuz. Sanki dünyaya kendi çivimizi çakmış gibi...
Sanki hiç ölmeyecekmiş gibi.
Sanki hiç zor durumda kalmayacak, yaşlanıp, elden ayaktan düşmeyecek gibi...
Hangimiz ölümsüz ki..
Hiçbirimiz...
.
Mesela benim annemler 5 kardeş. Ve en küçüğü annem. Ayrıca tek kız evlad.
Ama kardeşleri arasında bir kavgaya tutuşmuş. Aslinda kendisi bir şey istemiyor. 4 tane olan abisinin daha rahat daha huzurlu yaşamasından yana.
Ama miras helal değil mi ? Verilmesi hâk...
Annemi bir kenara koyuyorum. Onun hiç bir sekilde alâkası olmamasını sağlıyorum.
Gelelim 4 abiye...
Hepsi 2 metre fazla almanın peşine düşmüş. Çünkü iki metre fazla almak onları kurtaracak. Onları ölümsüz yapacak. Degil mi ?
Aman Yarabbi nasil bir dünyaya açmışız göz bebeklerimizi...
Öldüklerinde 2 metre yer bile fazla gelecek onlara. Bunun anlamak icin illa ölmelerimi gerekmekte ? Bilemiyorum.
Cok saçma çok karmaşık bir durum şuan.
Öyle ki hiç biri yaptığından memnun kalmayacak. Binlerce pişman olacak. Ama sonuç koca bir hüsran. Koca bir kırılmışlık...
Ellerinde hiç bir şey olmayacak öldüklerinde...
YOU ARE READING
KALBİN HARFLERİNDEN
Short StoryHer hikaye bir başlangıçtı değil mi ? Her yazı, her satır, her cümle, her kelime seni ruhunla hesaplaştıracaktı.. Peki burada okudukların sana yön verir mi ey insan ? Bi denesene. Bi dene sadece. Lütfen. Belki aradığın o dal bu satırda. Bu cümlede...
