Sanırım en sevdiğim kahveyi, bir sonsuzluğun başlangıcına şahit tutmuştum.
Ya sonsuzluk olacaktı ? Ya sonu gelmiş bir kitap. Seçim de, karar da, düşünce de iki taraflıydı aslında. Sadece kararsızlık yoruyordu zihnimi. Hâlbuki herşey tos pembenin en güzel tonu gibiydi. Hatta gökyüzündeki mavinin en eşsiz rengi gibi hissettiriyordu. Yüzümdeki tebessüm aslında ruhuma olan fedekarlık belirtisiydi. Ruhum seçip, sevecekti. Sonsuzluğa giden yolu beraber çizip yoldaş edecekti kendine. Hayırlısını istemekle yetindi ama. Herşey ona tâbiî idi...
Düşüncelerim garipleşmişti. Sahi ben ne yapmalıyım? Hangi yolu çizmeli, hangi yoldan devam etmeliydim ?
Bu belirsizlik içimi kemiren bir durum.
Beni mutlu eden bir sözü var hep aklımda.
"Allah'ım sen bizi, birbirimiz ile yorma. "
Amin.
F.K.
25.09.22
YOU ARE READING
KALBİN HARFLERİNDEN
Short StoryHer hikaye bir başlangıçtı değil mi ? Her yazı, her satır, her cümle, her kelime seni ruhunla hesaplaştıracaktı.. Peki burada okudukların sana yön verir mi ey insan ? Bi denesene. Bi dene sadece. Lütfen. Belki aradığın o dal bu satırda. Bu cümlede...
