KALBİN HARFLERİNDEN

BAŞLANGIÇTA...

Nasıl  başlasam bilemiyorum...
Aslında her başlangıç, bir şeyin sonudur diye düşünmekteyim...
Nasıl olduğunu şuan izâh edemiyorum, ama başlangıçlar bazen iyi bazen kötü... Hayat gibi değil mi ?
Ben mesela derdini satırlara döken insanları çok seviyorum. Ama bir yandan da üzülüyorum. O zaman onlarda benim gibi kimsesiz...
İnsanın kimsesiz olması ne tuhaf değil mi ?
O kadar kalabalığın içinde yapayalnız olmak. Nasıl bir duygu biliyormusun ?
Acı verici. Can yakıcı...
Mesela küçük bir mutluluğun var elinde. Küçük ama paylaşabilecek kadar da büyük. Ve sen o küçücük, minnacık mutluluğu bile paylaşamıyorsun...
O küçük şey sana çok fazla geliyor. Ağır oluyor yükü.
Mutluluğun bile yükü olur mu deme.! Olur. Oluyor. Hemde çok ağır oluyor...
Minicik bir mutluluğun bile bir yükü varsa, acının yükünü tek başına taşımak nasıl sence? Tahmin etsene.
Çok zor...
Acının büyüğü de, küçüğü de olmuyor. Acı  acıdır işte kısacası. Yükü  belini bükecek kadar ağır, ruhunun bile taşıyamayacağı kadar hemde...

Hani bölüşülürse belki hafiflerde  doğrulursun, ama dedim ya mutluluğu paylaşacak kimsen yokki acını paylaşacak birileri olsun.
Birşeyler son bulsun...
Gelelim başlangıçlara...
Başlangıçlar unutulmaz hemde hiç hiç hiç...
Neden mi ?

Çünkü sen ruhunu birşeyler ile yeniden ayağa kaldırdın. Onu tekrar sevindirdin. Tekrar umut oldun. Sevgi oldun. İnat oldun.
Sence ruh unutur mu ?

Ders çalışmak için bile doğrulduğunda, ruhunla işin içine giriyorsun. Ona emir veriyorsun. Kalkıp kitapları, defterleri, kalemleri hazırlayıp bir yerden bi şekilde başlamaya çalışıyorsun. Tabi elinden geldiğince...
Sence akıl  bunu unutur mu ? Bir köşesine atar ama unutmaz. Ruh da buna dahil.
Ve çalıştığın dersin sınavından kaç alırsan al vicdanın rahat olur en azından  değil mi ?
Benim öyle mesela...
O sebebten bunu okuyan kişi.
Sen ruhunla bilinirsin.  Sakın pes etme. Her başlangıç bir şeyin sonu oldugu kadar bir şeyin başlangıcı işte. Hatta diyor ya atalarımız "Her şer de bir hayr, her hayr da bir şer var" sen bunu bilerek hareket etmelisin. Sonu kötü bitti diye, hayatının geri kalanı kötü olmayacak.! İyi bitti diye iyi de...
Birşeylerin olacağı kesin. Ama biz bilemiyoruz sadece. Kötü veya iyi ne farkeder ki. Sen bi başla.
Herşey için başla.
Mesela hayatta bi başla.
Nasıl mı ?
Kuran-ı Kerim oku.
Namaz kıl.
Ders çalış.
İlim öğren.
Bi hobiyle uğraş. Veya bi korkunu yenmeye çalış.
Fotoğraf çek watsaapta durum yap hatta. Instagrama da at.
Birşeylerden başla  işte. Hadi...
Ama bence Dua' dan başla. En güzel başlangıç degilmidir o.
Sen yaparsın. Kendine güven.
Çünkü seni Yaradan bile sana güveniyor. Sen neden güvenmiyorsun aynada gördüğüne...
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
Ben güveniyorum sana...