Hoofdstuk 4 | 💕

169 11 30
                                    

P.O.V. Zach Herron

Ik zucht met een glimlach. Ik snap Corbyn niet altijd helemaal, met zijn foto van mij en Jack. Maar ik vind het wel lachen. Jack daarin tegen leek het maar niks te vinden. Ik snap niet zo goed wat er de laatste tijd met hem aan de hand is, hij doet een beetje raar.

Zuchtend loop ik de trap af. Ik gaap even, man wat ben ik moe. We zijn gisterenavond veel te laat naar bed gegaan. Behalve Corbyn en Jonah dan, maar die zijn watjes. Ik zie dat ik beneden aan de trap ben gekomen en loop dat de woonkamer in waar natuurlijk nog helemaal niemand is. Dus ik besluit om languit op de bank te gaan liggen.

Als ik eenmaal lig open ik mijn telefoon en kijk naar mijn snap, maar Kayla is niet online. Zach, tuurlijk is ze niet online, ze ging net pas eten! Soms vraag ik me echt af, of er wel iets van slimheid in mijn hoofd zit. Ik glimlach even en besluit om dan toch gewoon te vragen of Kayla al klaar is met eten.

U: Eeyy, Kayla! Al klaar met eten? Heeft het gesmaakt :)

Als ik mijn telefoon weer in mijn kontzak wil stoppen hoor ik een hoop geluid van de trap af komen. Opeens steken er dan twee hoofden om de hoek, Jonah en Daniel. Jonah komt naar me toe lopen en gaat gewoon boven op me zitten. Ik kijk hem lachend, maar toch ook een beetje geërgerd aan. 'Mijn benen zijn dus blijkbaar ook een bank?' Jonah haalt zijn schouders op en ik probeer hem ervan af te krijgen. 'Asshole,' hoor ik Jonah lachend zeggen terwijl hij mijn benen van de bank af duwt.

'Gast, moet jij niet iets anders aantrekken ofzo?' Vraagt Daniel en hij kijkt me vies aan. Ik sta op en geef hem een zachte klap op zijn hoofd. Ik loop de kamer uit en steek mijn middelvinger op naar de jongens. 'We houden ook van jou!' Hoor ik Jonah lachend roepen.

Ik ren de trap op en eenmaal aangekomen loop ik naar mijn kamer. Ik plof op mijn bed neer en zucht. Oké, ik ging me om kleden, niet slapen. Ik sta op, loop naar mijn kast en trek er willekeurig wat kleding uit. Een zwarte broek met gaten en een witte champions trui. Helemaal top! Snel kleed ik me om.

Ik ben klaar met omkleden, dus besluit ik om te gaan kijken waar Corbyn en Jack uithangen. Ik begin bij Corbyn en zie dat hij alweer ligt te slapen. 'Slaapkop,' mompel ik terwijl ik zijn kamer uit loop.

Vervolgens ga ik kijken bij Jack.'Hey.' Ik stap de kamer van Jack binnen en ga naast hem zitten. 'Wat doe je?' Vraag ik nieuwsgierig, maar snel klikt Jack zijn telefoon uit. Net voordat Jack zijn telefoon uit deden heb ik nog een glimp van een regenboog of zo iets kunnen opvangen, waarom? 'Ow, niets,' antwoordt Jack nonchalant. 'Ik was gewoon helix jump aan het spelen.' Ik knik en besluit om er maar niet op door te gaan.

Een tijdje is het stil, maar dan klinkt het geluidje van een telefoon. Ik open mijn telefoon en hoop dat het Kayla is. Alleen dan zie ik dat Jack even aan het typen is. Blijkbaar was het zijn telefoon dus. Nadat Jack zijn telefoon uit zet, komt er geluid uit de mijne. Ik kijk en zie dat het Kayla is! Vrolijk open ik mijn snapchat.

Kayla O'Brien: We hadden lasagne, dus tuurlijk smaakte dat!

U: Ik heb liever een hamburger van de MacDonalds,

Kayla O'Brien: Die zijn ook wel lekker ja, maar weet je hoe slecht die zijn?

U: Ach ja, we moeten van het leven genieten.

'Wie is dat?' Hoor ik Jack ineens nieuwsgierig vragen. Ik kijk hem een beetje geïrriteerd aan. 'Niemand,' zeg ik, maar dan pakt Jack mijn telefoon die ik net uitzette. Hij doet hem aan en voert mijn code in. 'Damn it!' Waarom weet hij mijn code?! Jack moet lachen en kijkt naar mijn Snapchat. 'Wie is Kayla?' Ik merk dat ik een beetje rood word. 'Wie?' Langzaam komt er een jaloerse ondertoon in Jack zijn zinnen. Ik vraag me af waarom, dat is toch helemaal nergens voor nodig! Ik haal mijn schouders op en zie dat Jack begint te typen. 'Damn it,' zucht ik opnieuw. 'Jack Robert Avery!'

Heey Good Lookin' {Ft. Why Don't We} {Dutch}Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu