Normal Contact (Harry Styles)

Bölüm 15 -Aynı yerde, farklı kişilerle-

Telefon çalmaya devam ederken gerginliğim gittikçe artıyordu, 2 hafta olmasına rağmen sesini aylardır duymuyor gibi hissediyordum.

Sakin ol dostum, sakin ol. 

"Candy?"

"Hayatlar Bethie." 

"Bethie?" kıkırdamasını işittim. 

Sıcak bir yaz akşamında aniden beliren serin rüzgarın yüzüne sert.e vurması gibiydi bu an, hayal kırıklığı ve rahatlama hissiyatları birleşmiş bir şekilde afallamıştım. 

"Evet benim, nasılsın?" 

"Uhm... ben i-iyiyim, sen nasılsın?" kekelediğimi fark edince suratımı buruşturdum. "Pardon, sadece seni beklemiyordum." 

"Doğal olarak hak veriyorum." kıkırdadı. "Numaranı almam belki seni rahatsız edebilir diye Candy'den arayayım dedim, hayal kırıklığı yaşadıysan kusura bakma Styles."

Bethie'nin açık sözlü bir insan olduğunu en başından beri biliyordum fakat onun bu açık sözlülüğü farklı bir şeydi, insanı insandan önce çözüyor, her kelimesinde sanki sizinle oyunlar oynuyormuş gibi küçük numaralar yapıyor ve ona çoğu zaman nasıl bir cevap vereceğinizi şaşırıyordunuz. Bunu birkaç defa deneyimlemiştim fakat Alejandro veya Candy'nin üzerinde de yaptığını fark ettiğim zaman bu huyu hoşuma gitmişti. Çok zeki bir kızdı. Şimdiyse anlık bir şaşkınlıkla savunma gardımı alacaktım fakat bunu anlamış olacak ki hemen sözümü kesti. 

"Seni bir şey sormak için aradım, müsaitsin değil mi?" 

"Tabii ki." 

"Şey, Alejandro'yu hatırlıyorsun musun? Benim sevgilim, tanışmıştınız-" 

Hızlıca yanıt verdim. "Tabii ki ." yine aynı cevabı kullanmama kıkırdadık. Hem Candy'nin hem de Bethie'nin ünlüleri yoğunluktan aşırı unutkan olduklarını düşünme problemleri vardı. Aslında çoğu zaman tanıştığım yüzlerce hayranı bir daha gördüğümde onları kolaylıkla tanıyabiliyordum.

"Tamam... Şimdi Alejandro seni dans gösterisine davet etmiş ve sanırım gelebilirim demişsin ya da o öyle varsayıyor ve... geleceğinin kesin mi? Eğer değilse Alejandro'ya söylemem gerekiyor çünkü seni çok sevmiş, evde 'Harry Styles dans gösterime geliyor!' diye geziniyor." 

Ufaktan bir gülümseme dudaklarıma yayıldı fakat varlığı kısa sürdü. Gösteri tamamen aklımdan çıkmıştı, ona gelirim demiştim ve eğer Bethie beni aramasaydı büyük ihtimal kaçırmış olacaktım ki, Alejandro'yu ben de çok sevmiştim. Pekala, belki ünlülerin unutkanlık konusundaki varsayımları bir miktar doğru olabilirdi. 

"Kesinlikle geleceğim, hatırlattığın için çok teşekkür ederim Bettie-boo. Alejandro'yu ben de çok sevdim, bilirsin, hayattaki dans partnerim hatta belki de ruh eşimi oydu." 

Hattın karşısından kıkırtısı yükseldi. Libreria da ilk tanıştığımız zaman Lorenza'nın ona taktığı isimle seslenmiştim. "O zaman süper, ben sana konumu, detayları ve saati falan atarım. Ekstra bir bilet var o yüzden bir tanıdığını getirebilirsin istersen." 

"Çok iyi olur." tam teşekkür edecekken kafamda aniden bir havai fişek çaktı. 

Candy'i görecektim. O da orada olacaktı. 

Candy. 

Sormak zorundasın, hadi sor Harry, hadi...

Nefesimi tutmuş bir şekilde telefonu sıkı sıkı tutarken hat sessizleşmişti. Nasıl soracağımı bilmiyordum. Öyle bir pozisyondaydık ki, sorulara verebilecek herhangi bir cevap bile aynı anda hem doğru hem de yanlış sayılabilirdi. Ne olmuştu? Neler olacaktı? Her şey o kadar belirsiz ve bulanıktı ki... Bethie beni arayıp gösteriye davet ettiyse belki de sorunlar sadece zihnimin mutluluğumu zehirlemek amacıyla oluşturduğu halüsinasyonlardan ibaretti. Tüm bunlar Gemma'nın 'İnsanı kahreden ve zehirleyen asıl soyut varlığın belirtisizlik' olduğunu iddia eden düşüncelerine karşı çıktığım için başıma geldiğine dair yemin edebilirdim. Tanrı şahidim olsun ki bir daha ablamın sözünden çıkmayacaktım.