Benign(COMPLETED)

Part-16 (Z and U)

ေႏြဦးရဲ႕ ေလေျပတို္႔ဟာ ရြက္ဝါငယ္ေတြကို လြင့္ေျမာကာ ေလထဲေနရာယူေစသည္။ ရြက္က်မ်ိဳးစံုတို႔ဟာ ေျမျပင္မွာဝဲကာမခခင္ အလွဆင္ႏိုင္သေလာက္ေလထုတဲ ပ်ံ႕လြင့္လို႔ေနၾကေသးသည္။

တိမ္ထူထူတို႔ဟာ အျပာေရာင္ေကာင္းကင္ႀကီးကို အလံုးစံုဖံုးဖြယ္ျခင္းမျပဳႏိုင္ခဲ့သလို အေရာင္ေသြးစံုလင္ေသာ ပန္းပြင့္ငယ္တို႔အေပၚျဖာက်ေနတဲ့ ေနမင္းရဲ႕ အလင္းေရာင္ဟာလည္း အပူဒဏ္ကို မခံစားေစရ။ေႏြေထြးေစသည္။ ရာသီဥတု သာျခင္းျဖစ္သည္။

ခိ်ဳသာ လွေသာ ဗ်ပ္ေစာင္းသံသာသာဟာ ေတးသီငွက္တို႔ရဲ႕ ေတးသြားနဲ႔အၿပိဳင္ လႈပ္႐ွားအသက္ဝင္ေနေစသည္။ ဝါးရံုပင္ပ်ိဳတို႔ရဲ႕ ယိမ္းႏြဲ႔ဟန္ကလည္း ေတးသြားနဲ႔ လိုက္ဖက္ညီလွစြာပင္။

ခ်ယ္ရီပြင့္ဖတ္ပါေသာ သစ္ကိုင္းငယ္ကို တစ္ဝက္ဆံထိုးမွာ ပတ္လ်ိႈထားၿပီး အစိမ္းႏုေရာင္ ပိုးသားဝတ္ရံုနဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနေသာ ရတနာကေလးဟာ မ်က္စိေ႐ွ႕က ခပ္ကြာကြာမွာ အျပံဳးရိပ္တို႔သန္းရင္း သူ႔ရဲ႕လက္တုတ္တုတ္ကေလးေတြကို ဖိကာေဖာ့ကာနဲ႔ အခ်ိဳသာဆံုး ေတးသံကို ဖန္တီးေနေလရဲ႕။

ေႏြရဲ႕ ေလေျပက်ီစယ္မႉေၾကာင့္ ဆံႏြယ္မခ်ိဳ႕ဟာ လြင့္လ်က္႐ွိေနတဲ့အခါ ပန္းခ်ီကလွလွကို ေငးေနရသလို စိတ္ေအးေစသည္။ ေႏြဦး သဘာဝပန္းေတြဟာ ရတနာေလးရဲ႕ ေက်ာဘက္မွာ ေနာက္ခံ႐ႈခင္းအေနနဲ႔ ေနရာယူထားျပန္သည္။

ေက်ာက္ျပားထက္ တင္ပလင္ေခြကာ Yixing အတြက္သာ ျဖစ္တည္လာတဲ့ ေတးသြားကိုဖန္တ္ီးေပးေနတဲ့အခါ Yixing မွာ ေတးသြားကို ခံစားရင္း ရင္ထဲေႏြးေထြးေနရျပန္သည္။

Jun အနားကို ခုတေလာသိပ္ကပ္ေနမိတာပင္။
Jun ဘာမွမေျပာေပမဲ့ သူအနားမွာ႐ွိဖို႔အျမဲေတာင့္တေနတတ္တာသိတာေပါ့။ ညခင္းေရာက္တိုင္း ရင္ထဲတိုးဝင္လာတတ္တဲ့ Jun ဟာ အားလံုးထက္အေရးႀကီးတယ္မို႔လား။

ခုတေလာ စစ္မက္ခ်ဳပ္ကလည္း ၿငိမ္သက္ေနသလို၊ မရီးေတာ္ဆိုတာကလည္း ကိုယ္ဓားေထာက္တာ ခံရၿပီးကတည္းက မ်က္ႏွာခ်င္းမဆိုင္ေတာ့။

အစ္ကိုေတာ္ဆီပင္ ညီလာခံခ်ိန္ေလာက္ကလြဲရင္ က်န္တဲ့အခ်ိန္ အခစားမဝင္ျဖစ္ပါ။ Jun ေနေကာင္းတာလည္း မၾကာေသးတာေၾကာင့္ အနားမွာပဲ ဂ႐ုစိုက္ေပးမိတာျဖစ္သည္။