Teen dad|| {taekook}

Chapter 22

Ik opende mn ogen en zag wit licht. Waar ben ik?

                                         !FLASHBACK!

Ik pakte mn fiets en racete weg. Na een tijdje fietsen besloot ik om terug te gaan. Ik fietste de weg naar huis zoals ik altijd fietste.

Omdat het donker was zag ik niet zoveel. Opeens kwam er van rechts licht ik keek naar rechts en zag een auto recht op mij afkomen. Getoeter en piepende bande was het laatste dat ik hoorde voordat ik een harde botsing maakte en alles zwart werd.

                                        !EINDE FLASHBACK!

"Auww" kreunde ik toen ik een beetje bewoog. "Kookie" hoorde ik een bekende stem zeggen. Ik draaide me om en zag Taehyung betraand naar me toe lopen. "T-tae" zei ik met moeite. "Ja Kookie wat wil je" vroeg Taehyung snikkend. 

"Je m-moeder" bracht ik moeilijk uit. "Wat over mijn moeder" vroeg hij. "Ze s-stopt m-medicijnen in je d-drinken" zei ik. "Wat" riep hij en sprong van zijn stoel af. "D-doe n-niks doms z-zodra ik ontslagen w-word uit dit z-ziekenhuis v-vluchten we samen v-van alles en i-iedereen" zei ik. Tae knikte en liep weg. Ik sloot mn ogen en probeerde in slaap te vallen. 

"Meneer Jeon wat heeft u gedaan u kunt toch niet uw eigen zoon aanrijden" hoorde ik mvr Kim zeggen. "Moet jij zo nodig zeggen, zeg Truus wie stopt er medicijnen in een zwangere zijn drinken" zei mn vader. 

Ik kon mn oren niet geloven mn eigen vader heeft me aangereden. "Wat doen we nu Jeongguk weet over de medicijnen hij gaat het vast tegen Taehyung zeggen" hoorde ik mn vader zeggen. "We kijken als hij het nog herinnerd dan moeten we ervoor zorgen dat hij zijn mond erover dicht houdt zo niet dan volgen er consequenties" zei mvr Kim. 

"We hebben testen gedaan de uitslag is binnen, we weten niet wanneer hij wakker zal worden" hoorde ik een dokter zeggen. "Bedankt" zei mn vader en ik hoorde een deur dichtgaan. Ineens was het stil ik deed mn ogen open. 

Er was niemand te bekennen.  2 weken later besloot ik 'wakker te worden' uit 'coma' "Kookie gaat het" vroeg mn vader en liep op mij af. "Wie bent u" vroeg ik. "Herinner je mij niet" vroeg mn vader ik schudde mn hoofd.

"Ik ben je vader" zei mn vader. "P-papa" bracht ik moeilijk uit hij knikte huilend. pff wat is hij goed in acteren. "Herinner je mij" vroeg Taehyung die erbij kwam staan. "Wie bent u" vroeg ik aan hem. "Kookie ik ben het Tae" zei Taehyung en pakte mijn hand. 

Ik trok em snel terug en deed alsof ik schrok. Tae begon te huilen. "Taehyung alles komt goed" zei mn vader en knuffelde hem. "Ik ga de dokter halen blijf jij hier" zei mn vader tegen Taehyung en liep de kamer uit. Taehyung liep de kamer uit om te checken of mn vader echt de dokter ging halen.

"Waarom duurde het zo lang" vroeg Tae. "Ik had geen zin om hun te zien dus nam ik even pauze" antwoordde ik. "Over een paar dagen zijn we weg hier" zei Tae. "Ver hiervandaan in een klein knus familie huisje, wij twee alleen jij en ik" maakte ik zijn zin af. Tae glimlachte en gaf me een kus. 

Daarna zat hij op de stoel langs mij en geen 30 seconden later liepen mijn vader en de dokter de kamer binnen. De dokter deed gelijk allemaal apparatuur om mn hoofd enz. Even later kwam de uitslag binnen. Ik had in hun ogen 'geheugen verlies' wat niet blijvend is in mijn geval.

De dokter hielp mij opstaan en maakte een wandeling met mij door het ziekenhuis. 'Ik moest gaan bewegen omdat ik veel spieren 'lang niet meer heb gebruikt'. Na de wandeling kwamen we terug in mijn kamer en ging ik weer op mijn bed zitten.

"Meneer Jeon over een paar dagen wordt u ontslagen uit dit ziekenhuis" zei de dokter. "Kan niet wachten tot dan" zei ik blij. De dokter liep de kamer uit ik besloot om een beetje netflix te kijken en daarna te slapen.