Siostra Pottera

4

Czas mijał mi szybko. Rozmowy, gra w Eksplodującego Durnia z chłopaki. Zaprzyjaźniłam się w tym czasie z Lily. Jest naprawdę fajna. Przed pełnią Remus wrócił do domu, tak samo jak Peter. Całe dnie siedziałam z Syriuszem i Jamesem, ale nie zaniedbałam treningów. Co dwa dni teleportowałam się do Bułgarii na stadion, aby poćwiczyć. Dwa dni po meczu wybrałam się z chłopakami na Pokątną. Ubrana w zwiewną, białą sukienkę i sandałki, z rozpuszczonymi włosami, teleportowałam nas na miejsce. Będąc na miejscu, zaniemówiłam. Oczarowała mnie ta ulica. Zdecydowanie różniła się od tej w Bułgarii. Tu było czuć magię. Brat wraz z przyjacielem poszli w tylko sobie znaną stronę, a ja poszłam w pierwszej kolejności po szatę. Znalazłam poszukiwany przeze mnie sklep i weszłam do środka.

-Dzień dobry. – przywitałam się. Z jak się domyśliłam, zaplecza, wyszła dość niska kobieta.

-Dzień dobry. Chwileczkę, czy ty nie jesteś Camila Potter? Najmłodsza ścigająca Bułgarii? – zapytała, przyglądając mi się uważnie.

-Tak to ja. – powiedziałam dość nieśmiało. Zawsze krępowało mnie gdy ktoś mnie o to pytał.

-Miło mi cię poznać moja droga. Wiele o tobie słyszałam, ale z tego co wiem to chodzisz do Durmstrangu. – przyznała kobieta.

-Chodziłam do Durmstangu. Postanowiłam przenieść się do Hogwartu, aby być bliżej rodziny. – wyjaśniłam.

-To zrozumiałe. Dobrze stań sobie tu na stołek, a ja zdejmę z ciebie miarę. – wykonałam jej polecenie i stanęłam na jednym ze stołków. Kobieta zdjęła ze mnie miarę i powiedziała, że szatę mogę odebrać za półtorej godziny. Podziękowałam i wyszłam ze sklepu. Postanowiłam, że w tym czasie kupię książki, zioła i nowe fiolki. W pierwszej kolejności, udałam się do księgarni. Chodząc między półkami, natknęłam się na Lily i jakiegoś chłopaka.

-Lily. Miło cię widzieć. – powiedziałam, podchodząc do dziewczyny, aby ją przytulić.

-Cześć Cami. – odwzajemniła uścisk rudowłosa.

-Kto to? – spytałam wskazując na czarnowłosego chłopaka.

-Camila to Severus Snape, Sev to Camila Potter. – przedstawiła nas. Podałam Snapowi rękę, którą niepewnie uścisnął.

-Domyśliłem się. Grasz w reprezentacji Bułgarii? – zapytał.

-Zgadza się. Miło cię poznać Severusie. Lily mówiła mi co mój brat wyprawia, nie musisz się obawiać, nie jestem taka. I nie toleruję takiego zachowania. – zapewniłam chłopaka, na co ten, uśmiechnął się delikatnie.

-Mi również miło poznać. A co ty tu właściwe robisz? Nie chodzisz do Durmstrangu?

-Przeniosłam się do Hogwartu. Będę na piątym roku tak jak wy.

-Fajnie. Wiesz do którego domu chcesz trafić? – zapytał.

-Nie zastanawiałam się nad tym. Jest mi to w sumie obojętne. W końcu to nie ja decyduję.

-No tak. Wybaczcie, ale muszę już iść. Do zobaczenia w Hogwarcie. – powiedział. Pożegnaliśmy się i chłopak zniknął gdzieś w tłumie czarodziejów.

-Masz już wszystkie książki? – zapytała Lily.

-Chyba tak, a ty?

-Też. To co? Do kasy i idziemy dalej?

-Pewnie. – zapłaciłyśmy za książki i poszłyśmy do apteki po składniki do eliksirów.

-Lubisz eliksiry? – zapytała nagle rudowłosa.

-Pewnie. Profesor z Durmstrangu powtarzał mi, że jeszcze nigdy nie miał tak dobrego ucznia. – uśmiechnęłam się lekko na wspomnienie nauczyciela.

-Niesamowite. To dlatego kupiłaś książkę do zaawansowanych eliksirów, prawda?

-Dokładnie. Muszę iść odebrać szaty. Idziesz ze mną?

-Jasne, a może potem pójdziemy na lody? Co ty na to? – zaproponowała.

-Pewnie. Czemu nie. Tylko po doradzę musiała jeszcze kupić nowe fiolki bo niektóre już się do niczego nie nadają. – zaśmiałam się. Tak jak wymyśliłyśmy, najpierw kupiłyśmy szklane naczynia, a potem poszłyśmy do lodziarni. Lily wzięła śmietankowe, a ja miętowe z czekoladą. Siedziałyśmy przy stoliku rozmawiając, gdy w oddali zobaczyłyśmy cztery, dobrze nam znane sylwetki. – Oho, idą chłopcy.

-A już było tak pięknie. – westchnęła rudowłosa.

-Zgodzę się. – przyznałam. Po chwili przy naszym stoliku, pojawili się Huncwoci.

-O czym piękne panie rozmawiają? – zapytał Black z tym swoim uśmieszkiem.

-Na pewno nie o tobie. – odgryzłam się.

-A tobie co? Wstałaś lewą nogą? – zapytał James.

-Ty już dobrze wiesz o co mi chodzi. Wiesz, że nie toleruję takiego zachowania wobec innych. Przerabialiśmy to już James. – wyjaśniłam nie patrząc na brata.

-Ale o co ci chodzi?

-Ty już dobrze wiesz. To samo robiłeś jak mieliśmy osiem lat, a teraz znowu zaczynasz. Jak wtedy postawiłam cię do pionu, to jak tylko wyjechałam to znowu zacząłeś.

-No ale to tylko takie żarty. – próbował się bronić.

-Może dla ciebie to jest śmieszne, ale dla Severusa już nie. – do rozmowy włączyła się Lily.

-Znowu go bronisz? – zapytał z pretensją.

-Jak widzisz. I ja ją popieram. Wiesz, że nie toleruję tego typu poczynań. Myślałam, że jesteś inny Remus, najwyraźniej się myliłam. Chodź Lily. – zabrałyśmy swoje rzeczy i poszłyśmy, zostawiając chłopaków samych.

*Remus POV*

-Jak widzisz. I ja ją popieram. Wiesz, że nie toleruję tego typu poczynań. Myślałam, że jesteś inny Remus, najwyraźniej się myliłam. Chodź Lily. – dziewczyny zabrały swoje rzeczy i odeszły. Patrzyłem jak się oddalają, aż w końcu zniknęły mi z pola widzenia w tłumie. Co ja narobiłem? Ona myśli, że ja też biorę w tym udział, a to nieprawda. Straciła do mnie zaufanie. Jak mam je odzyskać? Cholera. Czemu wszystko zawsze musi się komplikować? Zakochałem się w siostrze mojego przyjaciela. On mnie zabije, jak się dowie. Ale najgorsze jest to, że ona się na mnie zawiodła. Ja nie jestem taki. Będę musiał jej to udowodnić. Tylko jak?