A diabolik lovers Comedy!!! #WSC

Κεφαλαιο 15- το όνειρο της Jo

Jo' s pov

Ακόμα να καταλάβω τι διάολο με τα τρυδιμα, σκεφτόμουν μια νύχτα αφού η αδερφή μου είχε επιστρέψει.

Με τα αγόρια είχαμε σιγουρευτεί, ότι οι τρεις τους είχαν πάει διακοπές, για να ξεσκασουν από εμάς τους τέσσερις. Ναι, αλλά εγώ τι εφταιξα?

Χμ... Μη το σκεφτεσε. Θα έχουν τους λόγους τους, ξάπλωσα στο κρεβάτι μου κι αποκοιμήθηκα.

ΟΝΕΙΡΟ

Βρέθηκα σε μια πεδιάδα. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα τρία αγόρια να κάθονται κοντά στη λίμνη.

Ποτέ θα έρθει ο Shu? Γκρινιάξε το ένα παιδί.

Μην γκρινιάζεις Kanato! Υποσχέθηκε πως θα μας πάει στον Edgar και θα το κάνει!

Πλησίασα κι άλλο. Αυτα είναι τα τρυδιμα? Αναρωτήθηκα.

Ayatooo! Laitoooo! Kanatoooo! Φώναξε τότε μια άλλη παιδική φωνή.

Σςςςςς μη φωνάζεις Subaru! Δε θέλω να μας βρει ο Reiji! Τον μάλωσε κάποιος.

Είδα τον Shu και τον Subaru, να τρέχουν προς τα τρυδιμα. Και τα πέντε παιδιά χαμογελούσαν.

Κοίτα, κοίτα Ayato! Ο αριστερός μου κυνόδοντας μεγάλωσε επιτέλους! Έλεγε χαρούμενος ο Subaru και άνοιξε το στόμα του, αποκαλύπτοντας τα δόντια του.

Χαχα μεγαλώνεις! Του χάιδεψε το κεφάλι ο Laito.

Ο Subaru φαινόταν τόσο αθώος. Όλοι τους βασικά. Ο Shu ήταν ελαφρώς πιο ψηλός από τα αδέλφια του. Τα τρυδιμα φαίνονταν δεμένα μεταξύ τους. Γιατί χάθηκε όλο αυτό?

Τα πέντε αγόρια άρχισαν να τρέχουν προς το δάσος και τους ακολούθησα. Μετά από λίγο, φτάσαν σε ένα ξέφωτο που τους περίμενε ένα άλλο παιδί.

Γεια σου Edgar! Φώναξαν και οι πέντε χαιρετώντας τον. Το παιδί γύρισε και...

Yuma? Αναφωνησα. Μα... Αυτός ήταν! Μα τώρα έβλεπα ένα παιδάκι χαμογελαστό κι εύθυμο, με τα ατίθασα μαλλιά του να πετάνε από εδώ κι απο εκεί, με το πιο γλυκό χαμόγελο. Κατσε ρε... Οι κυνόδοντες?

Κάθησα κάτω στο έδαφος κι απλά τους κοιταγα να παίζουν. Ήταν τα πιο ευτυχισμένα παιδιά του κόσμου. Δε μπορούσα να πιστέψω, ότι ΑΥΤΑ τα παιδιά είχαν γίνει ΑΥΤΟΙ οι σαδιστές. Που δε νοιάζονταν ο ένας για τον άλλο...

Ωχ, πέρασε η ώρα! Φώναξε ανυσηχα ο Shu. Πρέπει να φύγουμε Edgar! Τον αποχαιρέτησαν κι άρχισαν να τρέχουν.