"Πρέπει να φύγουμε,"η φωνή της Αδελαΐδα υψώθηκε έναντι της μητέρας της και ξεκόλλησε τον Χάρι από τις σκέψεις του. Την κοίταξε ξανά, τα χρυσά μαλλιά της και το άσπρο της φούτερ. Τα μαλλιά της κρέμονταν χαλαρά από τους ώμους της, αλλά είχε πέντε μικρές πλεξούδες σε αυτά, χρυσαφένια ποτάμια σε μια θάλασσα ηλιόφωτος. "Ναι, πρέπει." είπε, και άφησε την Αμπιγκέιλ στην κουζίνα, καθώς πήγε να πιάσει το χρυσό ηλιοβασίλεμα.
Σπίτια και δέντρα πέρασαν πίσω τους καθώς οδηγούσαν, οι χλωμές αντανακλάσεις τους εμφανείς στα παράθυρα του αμαξιού. Οδηγούσαν στην ησυχία, ένα απαλό τραγούδι έπαιζε στο βάθος. Υπήρχαν φορές που ήθελε να μιλήσει, αλλά δεν μπορούσε να βρει τις λέξεις που χρειαζόταν ή το θάρρος να τις πει. Γιατί έπειτα από όλα όσα είχαν συμβεί, του φαινόταν πως είχαν περάσει το στάδιο της μικροκουβεντούλας.
"Πες μου πού να στρίψω" επιτέλους είπε, τα μάτια του συγκεντρωμένα στον δρόμο και τα σπίτια μπροστά του. "Εδώ", είπε, και κείνος έστριψε. Οπότε συνέχισαν έτσι· εκείνη λέγοντάς του πού πήγαιναν, και εκείνος να πάει εκεί.
Μετά από λίγο, οι γραμμές των σπιτιών έγιναν πιο λεπτές, και αυτές που έμειναν, έμοιαζαν πιο παλιές. Δέντρα άρχισαν να κάνουν την εμφάνισή τους, και η άσφαλτος στον δρόμο μετατράπηκε και κάτι πιο χωμάτινο. Δεν του έδωσε πολλή σημασία στην αρχή, γιατί είναι τόσο δύσκολο να συγκεντρωθεί στο τοπίο όταν ο ήλιος λάμπει μέσα.
Δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω της. Παρακολουθούσε κάθε της κίνηση· τον τρόπο που έπεφτε πίσω στη θέση της, και τον τρόπο που τα μαλλιά της πετούσαν στον αέρα από το ανοιχτό παράθυρο. Μετά ήταν το στήθος της που ανεβοκατέβαινε με κάθε ανάσα που έπαιρνε, και τελικά τον επίδεσμο να καλύπτει το αριστερό της χέρι. "Τι έπαθε το χέρι σου;" ρώτησε, ένα κατσούφιασμα να εμφανίζεται στο μέτωπό του, ενώνοντας τα σκούρα φρύδια του μαζί τους. "Τίποτα που δεν διάλεξα μόνη μου," απάντησε, και τα ροζ χείλη της γύρισαν σε ένα χαμόγελο. Προσπάθησε να καταλάβει τι εννοούσε, αλλά πριν μπορέσει αν σχηματίσει μια συνεκτική σκέψη εκείνη είπε: "Σταμάτα εδώ." και έκανε στην άκρη για να σταματήσει.
Bρίσκονταν σε ένα ξέφωτο, μπροστά από ένα παλιό πέτρινο αρχοντικό περικυκλωμένο από τείχη και μια σιδερένια πύλη. Πήδηξε έξη από το αμάξι, και έτρεξε με πάτημα πιο ελαφρύ κι από πούπουλο μέχρι την πύλη. Δεν ήταν μέχρι τη στιγμή που πήρε ένα κλειδί κι άνοιξε την πύλη που συνειδητοποίησε: αυτό δεν ήταν το σχολείο της.
YOU ARE READING
Daddy Issues ||h.s.(Ελληνική Μετάφραση)
Teen FictionΕάν ανέφερες το όνομά της σε έναν σχολικό διάδρομο, ή στις τουαλέτες των κοριτσιών, πάντα θα έπαιρνες το ίδιο βλέμμα και το ίδιο πλάγιο χαμόγελο ως απάντηση. Επειδή ήταν ένας αστικός θρύλος. Θα ήταν κάποια που ο κόσμος έφερνε ως παράδειγμα στα μικρ...
