Ünlü oyuncu Ulaş Tuna Astepe ve ilk gördüğü günden beri ona hayran olan İrem Helvacıoğlu.
Tanıştıkları gün ikisinin de hayatının dönüm noktası olacağını hangisi bilebilirdi ki?
"Tamam kızım. Gel şu temizliğe başlıyalım. Somra da yemeğe girişiriz." Normal şartlarda odasına kaçmak için türlü bahaneler üreten irem, şu temizliği yapıyım da akşam olsun diye düşündü şimdi.
***
Ulaşın gelmesine yarım saat kalmıştı. İrem çok sevdiği çiçekli elbisesini üzerine geçirmiş, babasının geçen sene aldığı dört yapraklı yonca şeklindeki kolyeyi takıp aşağı indi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Tam bu sırada kapı çaldı. İrem heyecanla açtı kapıyı. Ulaş beyaz gömleğinin altına siyah kot pantolonunu giymiş, eline de İremin en sevdiği çiçekleri almıştı.
"Hoşgeldin oğlum" dedi Nilüfer. Ulaş gülümseyerek elini öptü.
"Hoşbulduk Nilüfer hanım"
"Aman Ulaş, hanım ne allahsen. Teyze de teyze." Başını salladı Ulaş. Çiçeği verdi ireme.
"Senin için"
"Sümbül, en sevdiğimden" gülümsedi. Nilüfer çiçekleri vazoya koymak için içeri geçtiğinde Ulaş İrem'in yanağından öptü.
"Çok güzel olmuşsun"
"Sanada gömlek pek bi yakışmış. Hadi gel kapıda kaldın"
***
Yemek yendikten sonra sıra 'ne içersin?' faslına gelmişti.
"Kızım kalk bi kahve yap"
"Tamam annecim. Ulaş çay koyuyorum sana"
"Aa lafa bak. Belki çocuk kahve istedi"
"Anne o kahve içmez"
"Evet çok tercih etmiyorum. Çay alırım ama"
İrem mutfağa gider gitmez Nilüfer Ulaşla dedikodu yapmaya başladı.
"Bu kız varya oğlum, takıktı sana. Bak samimi söylüyorum. Gerçekten takıktı. Biz korkuyoduk babasıyla. Kaç kişiyi kapıdan yolladı 'Ben Ulaş'ı aldatamam' diye. Bide bi lafı var. Şey diyo sana, ay neydi o. Heh, Ulaşkım" gülmeye başladı ikiside. O sırada İrem girdi salona
"Anne ya ne diyosun ama. Rezil oldum şuan"
"Ay ne var canım allah allah" sonra nilüfer iremin diğer saçmalıklarını da anlatmaya başladı. 3.bardak çayı içerlerken irem isyan etti ve Nilüfer susmak zorunda kaldı.
"Yani ulaş aşk olsun sana da. İki saattir nasıl gülüyosun"
"E komik ama. İrem sen gerçekten evden kaçtım mı ya?" dedi dalga geçercesine
"Kaçtım tabi Allah Allah. Ama sen dur, bende abinle sünnet fotoğraflarına bakıcam senin" dediğinde bu sefer utanan taraf Ulaş olmuştu.
***
Saat geç olmaya yakınken İremin annesi güncel konulara gelebilmişti.
"İstanbul meselesi varmış oğlum. Zor durumda bırakmadı inşallah bu kız seni"
"Yok bırakmadı da, kendi kendini zor durumda bırakıcak. 3.sınıfta okul değiştirilir mi Nilüfer teyze sen söyle?"
"Kaç kere söylicem ben size ya? Uzaklaşmak istiyorum burdan. Toparlanmam lazım. Mutlu görünüyo olabilirim ama değilim anne ben. Şu konuyu açıp durma artık." Kızmıştı irem. Annesi öğrendiğinden beri sürekli bu konuyu açıyodu. Hızlı adımlarla odasına gitti. Ulaşı öyle bırakması doğru değildi biliyodu ama eğer salonda kalsaydı sinir katsayısı daha da yükselebilirdi.
Kapı çaldı. Ulaş girdi içeri.
"Sevgilim, gelebilir miyim?"
"Gel tabi canım"
"Çok mu kızdın acaba"
''Ama sıkıldım artık Tuna. Her seferinde onu bırakıp bi daha gelmicekmişim gibi konuşmasından sıkıldım.''
''Haklısın canım ama o da anne sonuçta. Ayrılmak istemiyo sadece senden''
''ben de çok meraklı değilim ama uzaklaşmam lazım burdan. Bana iyi gelen sadece sensin ve ben seninle birlikte iyileşmek istiyorum''
''tamam. Nerde valizin? Hazırsa çıkalım''
''hazır da, şimdi mi?''
''evet, şimdi. Gidelim hadi''
''seni seviyorum'' dedi İrem ve sarıldı ulaşa. En çokta onun bu deli hallerini sevmemiş miydi zaten?
selam bebeks ben kelebekss.
bizimkileri istanbula yolluyorum. orda rüyayı başlatıcam. 1-2 bölümünü anlatıp diğerlerini ileri alıcam ki bi an önce sn anlat karadeniz kısmına gelelim. şimdi ben bunu gece yazdığım için iyi geceler.
