snowflakes are falling || vmin

"Life"

Żyj. Żyj. Proszę. Żyj. Nie odchodź. Błagam.

Tylko to mógł powtarzać Jimin, kiedy wyłowił ciało Taehyunga z wody.

To było jak muśnięcie skrzydłami motyla. Fioletowowłosy zerwał się do biegu i skoczył z uśmiechem na ustach do lodowatej wody. A Jimin mógł tylko na to patrzeć z otwartymi ustami i drżącymi rękami. Jednak po usłyszeniu zderzenia ciała z delikatną taflą wody, nie zawahał się nawet przez chwilę. Od razu skoczył fioletowemu chłopcu na ratunek, modląc się, aby przeżył.

Deszcz padał jeszcze bardziej.

Odgarnął mokre kosmyki z twarzy Taehyunga, nerwowo potrząsając jego ramionami. Wszystkie wiadomości jakie nabył na lekcjach pierwszej pomocy, jakby wyparowały z jego głowy. Jednak instynktownie przyłożył swoje miękkie usta do tych zimnych, wprowadzając haust powietrza do ciała chłopaka.

- Błagam cię – szeptał, a łzy zaczęły mu skapywać z brody na twarz młodszego. Czekał jeszcze chwilę, intensywnie wpatrując się w nieruchome, ale niezwykle spokojne oblicze Taehyunga. Dosłownie jakby spał i śnił o szczęśliwym życiu, z dala od niepewności i strachu.

Wreszcie fioletowowłosy zaczął się krztusić i wypluł nadmiar wody. Zaczął oddychać tak gwałtownie, że Jimin miał wrażenie, że zaraz zacznie gryźć powietrze. Młodszy spojrzał na niego z bólem w oczach.

- Co zrobiłeś? – zapytał na wstępie, nie fatygując się o jakiekolwiek dziękuję albo chociaż nie musiałeś.

Jimin odwzajemnił długie spojrzenie.

- Uratowałem cię.

- Czy ktoś cię prosił?

Takiej odpowiedzi się nie spodziewał. Dotknął dłoni Taehyunga, lecz ten natychmiast się wyrwał. Chwiejnie, ale wstał o własnych siłach i odszedł kilka kroków, nawet się nie odwracając.

- Nigdy więcej nie ingeruj w moje marzenie.

To było ostatnie, co usłyszał od fioletowego chłopca, któremu uratował życie.

uuuu kryzys vminów

again xd