Kanina pa malalim ang iniisip ko at makailang beses pa nga akong tinawag ni prof para tanungin kong talagang nakikinig ako sa kanya. Hindi sa pagmamalaki, nasagot ko naman lahat ng tama dahil inaral ko na ito matagal na. Pero kahit na may alam na ako mas pinili ko na lamang makinig sa kanya. Mas mainam kong makikinig ako.
"A hematoma is a localized collection of extravasated blood under the skin resulting in a bluish discoloration. It is caused by the needle going through the vein with subsequent leakage of blood. So class if a hematoma develops you should follow the following instructions. First, remove the tourniquet and needle..."
Halos lahat ng mga kaklase ko ay tutok at abala sa pakikinig sa kanya. Samantalang ako, lutang kakaisip sa kanila.
Isang buwan na rin ang nakalipas simula noong umuwi ako rito sa Manila.
My Mom is very happy dahil sa wakas ang makakauwi na rin ako at makikita na niya ang kanyang unica hija. I am happy too.
At ang mas nakakatuwa pa ay siya mismo ang sumundo sa akin sa airport na kahit minsan ay hindi niya ginawa. Pero naiintindihan ko siya dahil alam kong busy siya sa hospital. Ginagawa niya ang lahat hindi para sa sarili kundi para sa akin.
"Honey, salamat naman at naisipan mong umuwi ang buong akala ko ay mananatili ka na roon dahil sa kanya!"
"Mom!"
"I was just kidding anak. Alam mo namang miss na miss na kita."
"I miss you too, Mom."
She knows everything dahil ikinuwento ko sa kanya. She knows my experiences and well, including the boys.
My last night was totally incredible. Hindi ko maipaliwag ang nararamdaman ko dahil sa sobrang kaligayahan. I thought pinagloloko lang ako ni Zac nang sabihin niya na may problema kaya nagmamadali siyang umalis kasama ako. Alalang alala pa ako sa kanila dahil baka may masamang nangyari sa kanila pero lahat ng iyon nawala dahil sa nadatnan ko.
"Hey Zac, bakit ang dilim?"
"Wala bang ilaw? Zac?"
Saka ko nalamang wala na pala si Zac sa tabi ko! That jerk iniwan niya ako rito! Hindi naman ako takot sa dilim pero kasi sobrang tahimik dito at wala akong alam kong nasaan ako. Iniisip kong umalis na lamang pero paano kong mas mawala ako! Tangin hampas ng alon ang naririnig ko sa mga sandaling iyon.
Humanda tala--
We were so beautiful
We were so tragic
No other magic could ever compare
Lost myself, seventeen
Then you came, found me
No other magic could ever compare
What the hell is happening?!
There's a room
In my heart with the memories, we made
Took 'em down but they're still in their frames
There's no way I could ever forget, mmm
I need to call Zac. I need to ask him-- Jacob! Si Jacob kumakanta! I thought galit siya! Bakit kumakanta siya?
For as long as I live and as long as I love
I will not think about you
You, mmm
I will never not think about you
From the moment I loved, I knew you were the one
And no matter what I-I do, ooh, mmm
I will never not think about you
What we had only comes
Once in a lifetime
For the rest of mine, always compare
To the room
In my heart with the memories, we made
Nights on fifth, in between B and A
There's no way I could ever forget, mmm
For as long as I live and as long as I love
I will never not think about you
You, mmm
I will never not think about you
From the moment I loved, I knew you were the one
And no matter what I-I do, ooh, mmm
I will never not think about you
We were so beautiful
We were so tragic
No other magic could ever compare
Ang lamig ng boses niya. Ito ang kauna unahang narinig ko siyang kumanta at ang mas nakakagulat, he's singing for me!
"Hi,"
"H-a? I mean.. ughh hello!"
"Do you like it?"
"O-oo! Nagustuhan ko! Pero hindi ba galit ka sa akin?"
"Why would I? Hinding hindi ako magagalit sayo."
"Akala ko lang... but thank you for this!"
"You're welcome."
"Teka nasaan nga pala sila Zac at Ethan? Iniwan niya ako!"
"Looking for me?"
He's smiling. Nakuha pa niyang ngumiti sa akin!
"Why did you leave me?"
"Well, it's part of the plan. But I'm sorry, hindi na mauulit."
Nawala ang atensyon ko kay Zac nang biglang may tumikhim. Guess who it is.
"Teka lang, kaninong ideya 'to?"
"Hmm... maniniwala ka bang sa akin?"
"Seriously Zac? Akala ko puro katarantaduhan lang ang alam mo sa buhay."
"Ouch El masakit, bakit hindi ka nalang magpasalamat sa akin. Nagustuhan mo naman di 'ba?"
"Of course Zac. Thanks!"
"She likes it, uncle."
"I know."
"Hey wait, how about me? Tumulong din ako!"
Ethan, you're so cute. Nakalimutan ko nandito rin pala siya!
"Bro, nandyan ka pa pala! Haha"
"Fck you dude."
"Sorry bro pero hindi tayo talo."
"Shut up."
"Enough with that. I appreciate your effort guys. I can't explain what I feel pero sobrang saya ko ngayon! You guys make me so happy. Thank you so much!"
"Aww, El you're so sweet."
"You're welcome, Elisha. Basta ba wag mo kaming kakalimutan kapag umuwi ka na sa Manila."
Yes Ethan, hinding hindi ko kayo makakalimutan.
"I will never forget you guys. Naging parte na rin kayo ng buhay ko."
"I'm glad."
I am too, Jake.
"That's all for today. You may now leave."
Sa sobrang lalim ng iniisip ko ni hindi namalayan na uwian na pala.
Dali dali kong inilagay sa bag ang mga gamit ko para umuwi na. Mag aalas kwatro na pala kaya minadali ko ang pagliligpit baka kanina pa naghihintay si Mommy sa labas! She promised me na magdidinner kami ngayon sa labas which is very new. Talagang bumabawi si Mommy.
