Wattpad'de ki bütün Dramione'leri okudun ama başka bulamadın mı?
Maalesef bende bulamadım. Bende kendi hikayemi yazmaya karar verdim.
Wattpad' de ki en iyi Dramione'leri okudum ve hepsi bana ilham verdi.
Umarım benim hikayem de size ilham verir.
...
Ben Hermione'nin elini tutup masadan kalktım ve kalan son grubu alıp bahçeye çıkarttım. Kalkan çoktan tamamlanmıştı. Yaklaşık yüz tane at adam görüyordum. Okları yaylarında hazır bir şekilde bekliyorlardı. Hayaletler havada süzülüp ortamı daha da karamsar yapıyorlardı. Hermione beni tuttuğum elimden çekeleyerek batı bölümündeki seraların oraya getirdiğinde ona döndüm. "Grubu ikişerli bir şekilde bu bölgeye yayalım." dediğimde beni başıyla onayladı ve işe koyulduk. Bütün grubu güzel bir şekilde konuçlandırmamız bittiği sırada bir patlama sesi duydum ve işte o zaman gördüm. Yüzlerce büyü kalkana vurup sekiyordu. Ne kadar şimdilik güvende olsak da bu uzun sürmeyecekti.
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
Hemen Hermione'nin yanına gidip onu kendime çektim. Bana gülümseyerek bakıyordu. "İyi olacağız Draco." dediğinde aklımda Dumbledore'un sözleri yankılandı. 'Umudunuzu ve sevginizi sakın yanınızdan ayırmayın. Onlar sizin en güçlü kalkanlarınız.' Sevgilim işte bunu yapıyordu. Umudunu koruyordu. Benimde bunu yapmam lazım. Dostlarım ve annem için. Yanımdaki kalbim için.
Luna'nın Ağızından
Şatonun güney kanadına geleli saatler olmuştu ve ölüm yiyenler çoktan kalkanın dışına konuçlanmış kalkanı kırmaya çalışıyorlardı. Neville ne zaman tuttuğunu fark etmediğim elimi sıkıp gülümsedi. "Titriyorsun Luna. Sakin ol. Ben yanındayım." Bu gülümseme beni kendime getirmişti. Bende ona gülümsedim. "İyi ki yanımdasın. Ve hiç ayrılma." dediğimde gülüşü buruklaştı. "Luna ben belki ö..." "O cümleni tamamlama sakın." dediğimde hemen sustu. Ne diyeceğini biliyordum. Ölebilirim. Buna izin vermeyeceğim, onu yanımdan ayırmayacağım.
Büyük bir patlama sesi ve havayı aydınlatan lanetler görünce bir an donup kaldım. Kalkan kırılmıştı. İkimizde aynı anda asalarımızı çekip birbirimize baktık. Neville arkamızdaki gruba dönüp "Hepiniz sakin olun ve yanınızdaki kişiyi koruyun. Çalıştığınız büyüleri hatırlayın. Bu savaşı biz kazanacağız." dediğinde sesinde gram şüphe yoktu ve bu beni cesaretlendirdi. Tuttuğum elini sıktım ve dudaklarına uzanıp kısa bir öpücük kondurdum. "Seni seviyorum Neville." "Seni seviyorum Luna." Üzerimize gelen ölüm yiyenleri görünce hızla bir kalkan yaptım ve yanımdaki çocuğa çarpacak olan laneti engelledim. Savaş başladı.
Йой! Нажаль, це зображення не відповідає нашим правилам. Щоб продовжити публікацію, будь ласка, видаліть його або завантажте інше.
