Ik slik de krop in mijn keel door voordat de drie pijnlijkste woorden mijn keel verlaten; "Hij is dood." Dikke, zoutige tranen verlaten mijn ogen en rollen over mijn wangen naar beneden.
Meteen slaat Nathan zijn hand voor zijn mond. "Het spijt me, ik had niet.."
"Je kon het niet weten.", onderbreek ik hem.
Hij knikt terwijl een diepe zucht zijn mond verlaat. "I-ik moet gaan." Voordat hij weg kan lopen, neem ik zijn arm vast.
Hij kijkt me met grote ogen aan. "S..spreken we morgen hier af?", vraag ik stilletjes. Een kleine glimlach verschijnt op zijn gezicht. "Sure, om vijf uur?"
Ik knik en lach.
Daarna laat ik zijn arm los, waardoor hij rustig weg gaat.
Ik besluit op verder te luisteren naar Jeongguk's zingende stem.
Zijn stem, die ik nooit meer zal horen..
Ik wandel een straat in, waar ik niet graag wandel. Een straat waar een verlaten krot staat, waar ik vroeger altijd met Jungkook en Hoseok naartoe ging.
Ik kijk naar beneden als ik bij het huis wandel. Toch kan ik het niet laten om een snelle blik te werpen richting het huis.
Ik zie het figuur van Jungkook staan..
J-Jungkook? Ik slik. Nadat ik met mijn ogen knipper, is het figuur verdwenen.
Ik verbeeld het me..
Ik verbeeld het me..
Huilend loop ik weg, richting mijn huis.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Behind You. || Jeon Jungkook
Τρόμου"Ik zie je." "Ik sta achter je." Al een tijdje na Jungkook's overlijden volgt zijn stem haar achterna. Na zijn schim te zien in een oude villa, besluit ze om er naartoe te gaan. ~ "En ik heb je helemaal onder controle."
