Ay Işığı

Seni değil,dünyayı affettim.

"Hı?"

"Ne yapıyorsun burada?"

Omzumu silktim,hala dönmemiştim ona. "Uykum kaçtı."

"Peki neden ağlıyorsun?"

"Ağlamıyorum."

"Peki neden yalan söylüyorsun?"

"Ali!" Başımı demirlere yasladım,kendimi tutacak gücüm yoktu.Saçlarımı geriye atarak ona döndüm,kendimi gizlemeye de gerek yoktu. "Yoruyorsun beni."

Uykulu gözleri şiş şişti,üzerindeki beyaz tişört kırışmıştı.Ona döndüğümde dikkatle yüzümü inceledi,muhtemelen kıpkırmızıydı her yerim.

"Ne oldu sana?" diye sordu birkaç adımla yanıma gelerek.Bir eliyle enseme dokundu,diğeriyle yüzüme yapışan saçlarımı attı geriye.Yüzü endişeliydi.

"Sen oldun."

"Ne?"

"Bana sen oldun!"

Kedi gibi bakıyordu yine,bu bakışlardan nefret ediyordum,başıma ne geldiyse bu bakışlar yüzünden gelmişti.

"Lena,anlamıyorum seni.Sorun ne güzelim? Bir şey mi yaptım fark etmeden?"

"Çok şey yaptın! Fark etmeden o kadar çok şey yaptın ki çıkamıyorum içinden Ali!"

Elleri arasından çıktım,o eller bana iyi gelmiyordu.Bana ait değillerdi,olana kadar da iyi hissetmeyecektim onların arasında.

"Neden böyle konuşuyorsun anlamı-"

"Sen bana neden yardım ediyorsun Ali? Niye yanımdasın bu kadar?"

Dudaklarını araladı,ardından söyleyeceği şeyden vazgeçerek kapattı. "Çünkü yardıma ihtiyacın vardı," dedi omuz silkerek.Güldüm yüksek bir sesle,kaşlarını çattı.

"Bak sen de söyledin.Var-dı! O gece kriz geçirdiğimde birine ihtiyacım vardı o sokakta,evet.Ben sana diyorum ki,neden evini açtın bana,niye kendini açtın,niye beni bırakmadın?"

Bağırmaktan boğazım acımıştı,neden bu kadar sinirlediğimi anlamıyordum,duygularıma karşılık vermeyişinden miydi bu öfkem? Sadece onun yanında olmak bana yetmiyor muydu artık? Ne zaman daha fazlasını isteyecek kadar büyümüştü duygularım,ne zaman kontrolden çıkmışlardı böyle? Yakıp yıkabilirdim dünyayı,öfkem öyle alev alevdi.

İnsan bir şeyi çok istediğinde ve o şeye sahip olamayacağını bildiğinde nasıl da kaybediyordu kendini.

Söylediklerim onda bir yerlere dokunmuş olmalıydı,anlayışlı ve tedirgin gözlerinin yerine karşı atağa geçen sorgulayıcı gözler geldi.

"Ya sen?" dedi buz gibi bir sesle.Adımları bana doğru yaklaştı,geriye doğru bir adım attım. "O gece hastaneden çıktıktan sonra bindin benimle o taksiye.Gidebilirdin,gitmedin.Aylar boyunca gidebilirdin ama gitmedin,seni burada zorla tutmadım."

Sırtım balkon demirlerine yaslandığında kaçacak yerim kalmamıştı,aramızda mesafe kalmayana dek bana yaklaştı.Gözleri hiç görmediğim kadar soğuktu,beni üşütecek kadar.