Peki sen,en yanlış kadın
Nasıl en çok sen acıttın?
•••
Boş bakışlarım aynadaki yansımamı izliyordu.
Bordo renkteki,omuzları açık bluzumu düzelttikten sonra siyah pantolonumun düğmesini kapattım ve bakışlarımı tekrar aynaya çevirdim. Birkaç adım atıp tam aynanın karşısına geçtim,bunu çok sık yapmaya başlamıştım ama elimde değildi. Gözlerim yanlışlıkla aynaya değdiğinde bile orada yabancı birini gördüğüm için ürküyor,bu karşımdaki kızı tanımaya çalışıyordum. Boş ama cesaretli gözleri vardı. Gamzeleri vardı iki yanağında ama ortaya çıkmak için fazla halsizlerdi. Gözlerinin altındaki morluklar uykusuzluğunun şaheseriydi. Dudakları hep kaygıyla aralıydı,her an endişelenecek bir şeyi oluşacakmış gibi.
Çalışma masamdaki beyaz çerçeve içindeki fotoğrafa değdi gözlerim,geçen yıl Savaş'ın doğum gününde çekilmişti,hatırladığım son günümden. Büyük bir arkadaş grubuyla kahkaha atarken çekilmiş bir fotoğrafımızdı. Gamzelerim vardı çünkü eğleniyordum,gülüyordum,hayatın tadını çıkarıyordum. Etrafımdaki insanlar beni pek bağlamazdı,ben ortama uyar ve eğlenirdim. Yine de güzel ve düzenli bir hayatım vardı ve endişeleneceğim tek şey bütlere kalmadan seneyi atlatabilmekti.
Siyah çantamı yatağımdan alıp deri ceketimi üzerime geçirdim ve odamdan çıktım,Savaş da kendi odasından çıkıyordu. Hafifçe gülümsedi.
"Günaydın. Nereye sabah sabah?"
"Hava alacağım biraz. Yürürüm sahilde falan."
Merdivenlerden aşağı indiğimde o da peşimden geliyordu. Kapıyı açtığım sırada arkamdan seslendi.
"Selin?"
Ona döndüm. "Efendim?"
Birkaç adım atarak bana yaklaştı,yüzüme baktığında endişeli ifadesini gördüm.
"Ben özür dilerim. Yani o gün seni zorlamamalıydım bizimkilerle bir araya getirmek için. Ben düşündüm ki-"
"Eskisi gibi olabileceğimi düşündün."
Kafasını salladı. Devam etti. "İyi olmanı istiyorum Selin,hayatına devam etmeni istiyorum. Belki baskıcı gibi görünebilirim ama sen benim tek ailemsin,seni de kaybedemem. Kız kardeşimsin benim,bunu asla aklından çıkarma."
En başından beri niyetini bilmeme rağmen gözlerim doldu,belki de bu hayatta beni önemseyen tek kişi oydu. Hafifçe kafamı sallarken mırıldandım.
"Biliyorum." Kollarımı ona doladığımda o da gülerek bana sarıldı. "Sen de benim tek ailemsin."
"Bir daha eve gelmemezlik de yapmıyorsun Selin Hanım,meraktan öldüm. Cenk aramasaydı ne yapardım bilmiyorum."
Geri çekilirken gözlerimi devirdim. "Kuru göt Cenk az kendi hayatıyla ilgilensin."
"Gerçekten Selin,yabancı insanların evinde ne işin var yani? Ne idüğü belirsiz. Hele o kıvırcık kız! İllallah dedim yani."
"Niye? Bence gayet hoş kız."
"O mu hoş? Hayatımızda hoş görmesek inanacağım. Abisini sevdim ama. Güvenilir bir tip."
Gülerek kapıdan çıkarken mırıldandım. "Ayarlayayım?"
Yüzüme kapıyı kapatırken gözlerini devirerek söylendi. "Ayarla ayarla. Ben esmer o sarışın resmen David Victoria Beckham!"
