XIII. Bolum -Karanlik-

130 4 1
                                    

Elrond hizla thranduilin oldugu yuksek yere cikti. Thranduil ucta duruyordu. Ona dondu ve bagirdi. 'Sakin yaklasma yoksa atlarim!'

"Dinleyin beni lütfen. Her şey mazideki gibi olacak." Dedi elrond ve ona dogru bir adim daha atti.

Thranduil sorgusuz sualsiz bu adimla kendini asagi birakti.

Elrond hizla kostu ve thranduil dusmeden son saniye beklenmeden sicak ve sevgi dolu elleriyle thranduilin bilegini yakaladi. "Lordum!"

'Birak beni! Olmek istiyorum ben bu aciyla yasayamam!' Dedi thranduil.

Asagidaki elfler cok korkmustu krallarini kaybetmekten. Legolasin aci dolu ferhatlari geliyordu ve galadrielin omzunda agliyordu.

Elrond siki siki tuttu onu.

'Balkondaydiniz ve bensiz cok mutluydun! Daha dun gece gordum sizi!' Dedi thrabduil artik agliyordu yuzunun iki tarafindan akan yaslarla.

"Bahsettiğiniz mesele oydu demek! Dün gece Leydi Galadriel ile aramızda hiçbir münasebet geçmedi sizi temin ederim ki! Onu tutuyordum zira ayağı kaymıştı ve zarar görebilirdi." Diyerek aciklamaya calisti her seyi elrond.

Thranduil bir an duraksadi. Bosuna mi bir suru tantana cikarmisti?

"Ayrıca Lordum, ben size bir yüzük bile almıştım. Vermeyi bekliyordum." Dedi.

Thranduil cok sasirdi. 'Gercekten mi!!' Dedi gozleri parlayarak. 'Cek beni elrond olmek istemiyorum!' Diye bagirdi.

Elrond tum gucuyle cekmesine ragmen Thranduilin eli kaydi ve dustu. Son gordugu sey elrondun aci ve korku dolu yuzuydu ve son duydugu sey legolasin cigliklariydi.

Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Şifalı Eller | ELRONDUILWhere stories live. Discover now