Project Fuckboy

de ~bezemkast~

"Hé, wordt wakker, hallo ben je achterlijk of zo?" "DAVID!" "Wat? Ze viel net flauw om niks, ze is achterlijk." "Doe niets alsof je haar kent, David." Ik open mijn ogen voorzichtig en krimp ineen door het felle plafond licht.

"Hé ze is wakker." Thomas verschijnt in mijn blikveld en lacht naar me, ik kan het niet helpen, ik lach terug.
Thomas helpt me overeind en grijpt dan mijn schouders vast en schudt me door elkaar.

"Ik denk dat ik het met David eens ben, je bent achterlijk." Ik duw hem van me af en schenk hem een boze blik.

David komt naast Thomas staan en drukt een vlugge kus op mijn wang voordat hij met zijn hand door mijn haren gaat. "Dankzij jou had ik een excuus om Nederlands te missen, dankje, mop." Dan gaat hij achter me staan en ik zet snel twee stappen Thomas zijn kant op.

"Ik denk dat het beter is als je weer gaat zitten, je ziet wel heel bleek nu."

Ik haal huiverend adem en neem de kamer waar we in zitten, in me op. "Thomas is dit een bezemkast?" Mijn stem stijgt twee octaven op het einde van mijn vraag en Thomas werpt me een ongeruste blik.

"Nee." "Thomas." "We zitten in een ruime bezemkast." David zegt het onbezorgd, terwijl hij naar zijn nagels kijkt.

Ik werp me op Thomas en we knallen tegen de deur aan. "Thomas zeg me dat hij liegt." "Hij liegt." "Dit is echt zeer vermakelijk, maar gaan jullie nog iets doen, zoenen of zo? Of laat je haar je gewoon wurgen?" Ik laat Thomas los en grijp naar de deurknop.

Ik draai hem om maar er gebeurd niets. De paniek die in me op komt zorgt ervoor dat ik op de grond zak.

Ik trek mijn benen naar me toe en begraaf mijn gezicht tussen mijn knieën. "Je hebt niet gekeken-" mijn keel gaat dicht en ik schud mijn hoofd.

"Ik-" Thomas stottert en laat zich dan naast me op de grond zakken. "Sorry."

David neemt ons tweeën in zich op en kijkt me berekend aan. Dan zucht hij diep. "Jullie zijn echt de twee meest dramatische mensen die ik ooit ontmoet heb." Dat doet het hem.

Ik schiet overeind en grijp hem bij de voorkant van zijn shirt. "We zitten opgesloten in een bezemkast." "Goh dankjewel voor die deductie, Sherlock."

Thomas schraapt zijn keel. "Ze is claustrofobisch." David bijt op zijn lip, kijkt me even aan en rolt dan zijn ogen. "Het zal ook wel niet zo zijn. Stap opzij." "Sorry?" "Schuivers ja dat spel kennen we allemaal en nu opzij voordat we een live re-enactment gaan doen." Ik kijk hem niet begrijpend aan.

Hij zucht nog eens diep, pakt me dan op en zet me neer naast Thomas die tegen de muur aan leunt.

Hij haalt diep adem voordat hij zijn schouders recht en zijn voet door het kleine glazen plaatje in de deur trapt.

Hij slaat mijn zijn vuist de overgebleven stukken glas eruit en steekt dan vervolgens zijn hand door de deur en rammelt aan de deurknop aan de buitenkant. Na flink wat morrelen horen we een zachte klik en gaat de deur open.

Thomas en ik willen meteen naar buiten lopen maar David houdt ons tegen. "Hoofd naar beneden houden en stop je rugzakken onder je kleding. Dit is vandalisme en er hangen overal camera's. Je wilt niet morgenvroeg op het politiebureau zijn om dit uit te leggen."

Hij gaat ons voor en draait zijn rug expres naar de camera's toe en houdt zijn hoofd naar de grond gericht. Dan veegt hij met zijn mouw zowel de binnenkant als de buitenkant van de deurknop af.

Terwijl ik stomverbaasd naar David aan het kijken ben, ruimt Thomas de boel in de ruime bezemkast op. Hij pakt zijn flesje water en giet die over de vloer leeg. "Direct herkenbare schoensporen wis je hier meteen mee. Nou kom op, ik wil naar huis."

Ik prop mijn schoudertas onder mijn kleding en trek mijn capuchon ver over mijn hoofd heen zodat het enige wat je nog van mijn gezicht kan zien, mijn mond is.

We lopen met zijn drieën al zwijgend de gang uit en dan verlaten we het schoolgebouw.

Nederlands was de laatste les en alle kinderen stromen nu het schoolplein op om dan vervolgens naar huis te gaan.

David loopt het parkeerterrein op en gebaart naar Thomas dat hij hem moet volgen.

"Jij ook, ukkepuk." "Pardon?" "Als de twee buitencamera's nu zien dat er drie mensen hun rugzakken onder hun kleding vandaan halen zijn we de lul dus doe niet zo moeilijk en werk mee."

Thomas kijkt me haast smekend aan en ik zucht diep. Dan geef ik me over en ga op de achterbank zitten.

David start zijn auto en rijdt dan het parkeerterrein af. Hij zegt niks en de radio speelt zachtjes in de achtergrond.

"Oké ik zie jou vanavond," zegt hij tegen Thomas terwijl we voor zijn huis staan. Thomas knikt geeft hem een soort teken en zwaait mij dan gedag vervolgens stapt hij uit. Ik wil ook net uitstappen als David naar me gromt dat ik moet bijven zitten.

David wacht tot de deur dicht valt en trapt dan het pedaal helemaal in. We schieten naar voren en rijden bijna tegen een fietser aan.

We stoppen in een achterbuurt en hij draait zich om in zijn bestuurdersstoel. "Eruit." "Sorry?"
"Ben je werkelijk zo stom?" "Iemand die stom is kan niet praten, iemand die doof is kan niet horen," weet ik eruit te krijgen.

Een spiertje in zijn kaak spant zich aan en hij grijpt me bij mijn shirt. "Eruit walgelijk stuk ongedierte." "O-oké ik ga al, ik ben weg. Jij achterlijk rund." Ik mep zijn hand weg en stap dan uit de auto.

Ik loop voor de auto langs en hij draait het raampje naar beneden.

"Kom hier." "Nee waarom zou ik?" "Kom. Hier. Ik ga het niet nog eens vragen." "Dat hoeft ook niet want ik ben niet je slaafje."

"Godverdomme ik zweer je-" hij slaat woest met zijn handen op het stuur en rolt dan rap het raampje weer omhoog, dan stapt hij op het gaspedaal en rijdt weg.

Ik steek mijn middelvinger naar hem op als het laatste wiel de hoek om is.

Dan kijk ik eens goed de buurt rond. Shit. Ik ken dit stuk niet goed. Ik kijk naar de straatnamen en besluit dan dat ik veel verder van huis ben dan ik verwacht had.

Om deze onfortuinlijke schooldag mooi af te sluiten, begint het ook nog te regenen.