Project Fuckboy

Fuckboy alert.

"Zeg Olivia, zou je een keer met mij uit willen?" "Nee, Jezus Thomas." "Je mag me ook gewoon Thomas noemen." "Tom houd alsjeblieft je kop dicht." Thomas vertoont de laatste tijd steeds meer fuckboy trekjes en dat zit me helemaal niet lekker. We lopen door de gangen en ik bots tegen iemand op.

Ik val op de grond, en kijk de menselijke muur woest aan. Het is David, de meest foute fuckboy van de school. Type nummero 3. De gevaarlijkste. Ik haat die gozer zo ongelooflijk erg.

"Oh sorry, kleintje, ik zag je daar niet." "Nee dat blijkt," snauw ik hem toe. Thomas helpt me overeind en ik kijk David woest aan. "Kleintje? Kan ik er wat aan doen dat jij en je gabbers met steroïden aan het kloten zijn en jullie nu allemaal gegroeid zijn, helaas niet naar het gewenste effect, aangezien jullie ergens anders die groei hadden gewild." Een spiertje trekt boven de gepiercede wenkbrauw van David en zijn kaak verstrakt.

"Kun je je bek houden?" "Nee." Ik sta nu oog in oog met hem en mijn handpalm jeukt om hem een flinke dreun te verkopen.

"Ik heb hier zo geen tijd voor, ik heb echt wel iets beters te doen met mijn kostbare minuten." "Zoals een peuk roken," opper ik, op de binnenkant van mijn lip bijtend om niet te gaan huilen. Ik heb een grote hekel aan hem, maar hij is zo mooi dat ik wel kan huilen.

"Zit er iets op mijn lip?" Zijn stem, ik zweer je zijn stem is lager dan de diepste put in de hel, brengt me weer naar de realiteit toe en ik kan de blos op mijn wangen voelen.

"Behalve die foute Pedro snor? Nee, niets." Thomas kreunt naast me, duidelijk gegeneerd en gaat dan zo ver om zelfs naast David te gaan staan. What the fuck? "Ah, let niet op haar ze heeft haar dag niet, zullen we er maar eentje opsteken?" Thomas slaat zijn arm om David heen alsof het zijn beste maat is en ze elkaar al intiem hebben leren kennen. Op welke manier wil ik liever niet weten.

"Eh Olivia?" Thomas zwaait zijn hand voor mijn gezichtsveld heen en weer en dat haalt me uit mijn trans. "Wat?" "Kom je m-" "waag haar uit te nodigen  en je mag zaterdag niet meer langskomen." Thomas verbleekt en kijkt me smekend aan. Wat wil hij van me? Zie ik eruit alsof ik mee wil?

Als dat inderdaad zo is, moet ik maar weer eens voor de spiegel mijn verschillende gezichtsuitdrukkingen oefenen. Of misschien ook maar niet, aangezien het kennelijk niet heeft geholpen. "Geloof me, ik zal en wil niet meedoen aan jullie 'hoe krijg ik het snelste longkanker' plan."

David grinnikt eventjes, of hij mijn grap waardeert, weet ik niet, of dat hij lacht uit pure smaad, waarschijnlijk drukt hij straks zijn peuk op mijn arm uit, uit puur leed vermaak. Om mijn arm in veiligheid te brengen, zet ik een paar stappen achter uit, uit de buurt van deze UF'er. Oftewel, Ultieme Fuckboy. 

Thomas kijkt me nog steeds smekend aan en trekt een pruillip naar me. Ik moet de neiging onderdrukken om te gaan schreeuwen uit frustratie en om niet het haar uit mijn schedel te trekken.

David kijkt me dreigend aan, alsof hij weet hoe ik over hem denk, als hij dat wist lag ik nu al tien meter onder de zoden, R.I.P. Olivia. Ik vermaak me even met de gedachte aan wat voor grafsteen ik zou willen.

Graniet of marmer? Of misschien wil ik wel gecremeerd worden. Ik kan mijn lichaam ook altijd nog aan de wetenschap schenken. Zou ik dan een Body World eindigen? Oh, het zou me echt helemaal niets lijken om opgezet te worden in een bepaalde houding terwijl mensen gruwelen om de binnenkant van je lichaam. Het is het uiterlijk wat telt.

"Jezus Christus ben je achterlijk?" Ik schrik op uit mijn gedachten en meteen vliegen al mijn andere gedachten uit het raam. Thomas is er vandoor gegaan. David en ik sta alleen in de gang. "Ben je nu je moeder aan het citeren toen je uit haar vagina werd gehaald met een zuigcuretage?" Hij kijkt me even verbaasd aan, vervolgens vernauwen zijn ogen zich tot kleine spleetjes en zet hij een stap in mijn richting.

"Pardon?" "Oh snap je dat niet? Zal ik het even voor je uitleggen?" "Jij fucking bitch, ik weet best wat je bedoeld, kun je mijn moeder hier buiten laten?" "Wat? Bang dat ik je eer beschadig?" "Nee maar anders kom ik achter jouw moeder aan."

Ik begin hard te lachen. Hij achter mijn moeder aankomen? Hij kijkt geïrriteerd op de klok die boven mij aan de muur hangt. Kennelijk heeft hij haast, longkanker wacht niet op iedereen.

"Dat wil ik je wel zien doen, jij die mijn moeder zijn broek in wilt verleiden." "Is er een steekje los bij je?" "Nee, ik weet gewoon dat het je toch niet gaat lukken. Ze is gelukkig getrouwd, al tien jaar." "Ik kan je vader wel hebben." "Denk het niet; mijn moeder is gelukkig getrouwd met een vrouw, David." Zijn mond valt even open van verbazing en gaat weer dicht, dan gromt hij als dat ongemanierde beest dat hij in feite is, en zet nog een stap in mijn richting.

"Wat ga je doen David? Me tegen een muur gooien en me bedreigen? Een beetje meneer Casanova uithangen? Alsjeblieft zeg, jij en je besmette pik mogen een eind uit mijn buurt blijven."

Hij staat aan de grond genageld en beweegt dan zo snel dat ik even het idee heb dat ik met een vampier in gesprek ben. Hij duwt me tegen de kluisjes aan en kijkt me in de ogen.

Oh, hij is zo mooi; een eikel, maar mooi.

"Niemand," begint hij dreigend. Gaap, nu komt het cliché zinnetje waarmee hij elk meisje dat niet voor zijn onzin valt, bedreigd. "Niemand praat zo tegen me en overleefd het."

Oké, niet helemaal het cliché zinnetje dat ik had verwacht, dat moet ik toegeven.

"Maar damn, als dat niet aantrekkelijk was, weet ik het ook niet meer," zei niemand ooit. David draait zich weer om, hij kijkt me vragend aan. "Zei je nog wat, spriet?" Spriet?

Ik haal mijn keel op en recht mijn rug, ik maak oogcontact en kijk hem narrig aan, maar laat dan mijn schouders ontspannen, krul de hoeken van mijn mond omhoog en stop met fronsen. "Ik vroeg, of je bij de Brabantse maffia zat."

Zijn blik betrekt en hij rolt zijn ogen een keer of twee. "Je leest te veel van die slappe kaft liefdesromannetjes die je voor een euro bij de supermarkt kan krijgen." "Wat heeft dat er nou weer mee te maken?" Vraag ik hem verontwaardigd. Dat soort rotzooi zou ik nooit lezen, zelfs ik heb klasse, niet veel smaak en klasse, maar genoeg om te weten dat de boeketreeks niet mijn interesse heeft.

"Oké dat waren wéér drie minuten van mijn leven die ik ook had kunnen besteden aan het opsteken van mijn sigaret, dus dag." "Het kost je drie minuten om een sigaret op te steken?" Zijn schouders spannen zich aan en hij staart me slechts aan.

Dan grijnst hij even en brengt hij zijn  lippen naar mijn oor. "Ooit van een Tictac gehoord, David?" Bijt ik hem bits toe als ik zijn smerige adem ruik. "Dat is je bovenlip die je ruikt, olijfje." "Hou je bek." Hij grinnikt en drukt dan een kus op mijn wang. Vervolgens loopt hij in een rap tempo weg. "VAL DOOD DAVID."