Project Fuckboy

intieme momenten

Ik ga hem afmaken.

David probeert zichzelf weer in vorm te trekken maar elke keer als hij ook maar zijn hoofd richting mij draait begint zijn bulderende lach weer opnieuw. Ik heb me nog nooit zo voor schut gezet gevoeld. Thomas loopt met koffie in zijn handen naar ons toe en werpt me een vragende blik.

"Wat is er zo grappig?" "Olive haar hoofd is gevuld met zaagsel." "Olivia," bijt ik hem toe. "Sorry?" "Mijn naam, het is niet Olive. Olivia." "Ja, ja, oké Hermelien, zo kan het wel weer. Niet Wingardium Olive, het is Wingardium Olivia." "Je bent een blaaskaak wist je dat al?" "Wat een mooie, die heb je nog niet eerder gebruikt." Eikel.

"Eh, je koffie, Olijfje." "En jij bent Popeye?" "Sorry," Thomas kijkt naar David alsof hij zijn gezonde verstand kwijt is geraakt. "Olijfje en Popeye? Kom op kleuters, jullie moeten duidelijk onderwezen worden in de popcultuur voor de jaren 2000." "Wablief?" Hij rolt zijn ogen naar David en gaat dan naast me zitten waardoor ik haast op David zijn schoot beland. Gezellig maar niet heus.

"Kom je buurten?" "Nee." "Waarom zit je dan in godsnaam zo dichtbij, afstand mens." Ik schuif richting Thomas die een arm om mijn schouder slaat en me naar zich toe trekt. Dubbel gadver. Ik laat me onder de tafel glijden maar als ik oog in oog kom met het kruis van David heb ik daar spijt van. Ik moet echt gaan leren dat mijn acties gevolgen hebben. "Ik weet dat Thomas graag wilde dat we elkaar wat beter leerde kennen, maar zo goed wil ik je niet kennen, schat." David zijn hoofd verschijnt onder tafel en ik schrik zo van hem dat ik omhoog schiet en met mijn hoofd tegen de tafel knal. "Jezus mens, doe eens even chill." "Olijfje, moet je me wat vertellen? Wat hebben jullie de afgelopen keer dat David mij afzette bij mijn huis gedaan? Kan ik nog wel veilig op die achterbank zitten, of moet ik dikke bleek meenemen?" Ik kom lichtelijk duizelig overeind en richt me tot de twee mannen die me momenteel het leven zuur maken. David barst weer in lachen uit, stom stuk onbenul. "Ik zou de passagiersstoel dan ook maar vermijden, Thomas." "Neem vooral dikke bleek mee en een stel shotglazen, zodat jullie beiden die zooi achterover kunnen gooien en de mensheid een plezier kunnen doen." David kijkt me semi verbaasd aan, dan keert hij zich naar Thomas toe. "Was dat nou Olive haar manier om te zeggen dat we dood moeten vallen?" Thomas bijt op zijn lip om niet te lachen maar faalt en knikt dan terwijl hij herhaaldelijk met zijn hand op de tafel slaat. 

Ik besluit dat ik er genoeg van heb en loop het café uit, de twee ploerten alleen latend. Thomas komt al snel genoeg uit het café gerend en brult mijn naam. Als ik eindelijk stil blijf staan, is hij lichtelijk buiten adem. "Je zou toch met mij mee rijden?" James gooit zijn arm over mijn schouder en woelt met zijn hand door mijn haar. "Jullie zijn zo schattig samen." "We zijn niet samen, dus hou je mond." Ik mep David zijn hand weg en loop stug door.

"Hey Olijfje wacht nou even, we komen te laat zo, wil je dat?" Ik knijp mijn ogen dicht en blijf stilstaan. Eén keer spijbelen kan toch wel? Ik hoor mijn moeders al zuchten.

"Je hebt gelijk. Sorry." Ik draai me om en Thomas leidt mij en David naar zijn auto toe. Ik ga snel op de passagiersstoel naast Thomas zitten en doe mijn gordel om.

David protesteert eerst maar gaat dan toch op de achterbank zitten. Zodra we onderweg zijn lukt het mij bijna om te vergeten dat ik in dezelfde auto als James zit. Dat gevoel is helaas maar van korte duur want James trekt aan mijn haar.

"Kun je ophouden?" "Wat doe ik dan?" "Dat weet je best, kun je gewoon niet aan mijn haar trekken?" Hij begint te lachen. Ik wil me omdraaien maar merk dat dat niet gaat; mijn haar zit vast aan de stoel. Ik weet heel zeker dat dat eerst niet zo was.

"Jij klier!" Thomas werpt één blik op mijn haar en begint dan ook te lachen.
"Jezus; hoelang zeg ik je nou al niet dat je naar de kapper moet, Olijfje?" Ik draai me met een ruk, voor zover dat kan, naar hem toe. "Moedig hem nou niet aan! Dit is echt de laatste keer dat ik iets met jullie doe, ik ben het zat. Au!" Weer wordt er aan mijn haar getrokken, ik grom en mep naar achter. Ik raak David zijn neus en hij grinnikt nog harder voordat hij mijn handen weg mept. "Als je nou even stil blijft zitten prinses, dan maak ik je los. Vertrouw me."

Ik neem een sprong in het diepe en doe wat hij zegt. Daar heb ik snel spijt van als ik gesnip hoor. Ik hoor het nog een keer en mijn hart stopt als ik herken wat het is.

Die absolute walgelijke klootzak heeft een schaar uit zijn tas gehaald. Ik draai me om en merk dat dat meteen gaat. Ik voel meteen aan mijn haar en merk dat mijn vingers al veel eerder bij het einde zijn dan eerder vandaag.

Ik moet op mijn lip bijten om niet in tranen uit te barsten. Het is maar haar. Het is maar haar. Het is maar haar. Het is maar- "JIJ LUL. JIJ-" "Het is maar haar." Het wordt een beetje rood voor mijn ogen. Een rode waas valt over minn blikveld. Ik voel dat Thomas de auto stopt en hoor dan dat hij de deur open doet. Ik gooi de deur aan mijn kant ook open en trek dan met een ruk die van David open. Voordat hij ook maar iets kan doen, spuug ik in zijn gezicht. Dan loop ik snel weg. In mijn tas zit een elastiekje, ik draai mijn haar in een slordige knot en loop met een slecht gevoel de school in.

Ik ben niet iemand die zich heel zorgen maakt over haar uiterlijk, maar er zijn twee dingen waar ik heel neurotisch over doe; mijn haar en mijn wenkbrauwen. Ik kan mij niet herinneren wanneer ik voor het laatst naar de kapper ben geweest.

Mijn lange lichtelijk golvende haar hing altijd los en langs mijn gezicht zodat ik me erachter kon verschuilen. Nu heb ik die mogelijkheid niet meer.

Thomas roept me nog wat toe maar ik negeer hem. Ik kan niet wachten tot deze dag voorbij is.

A/n

Hé hallo daar! Eindelijk weer eens een nieuw hoofdstukje.
Ik ga nu snel verder aan het volgende hoofdstuk!

Heb jij wel eens gehad dat iemand zomaar je haar afknipte?

X,

Fleeingpeanuts