hyung • chanbaekhun

- fortythree

Chapter Fortythree: Meet Yaya Eut ft. Feminine. 

-----------------------------------------------------------------

CHANYEOL 

It's been a week nung makalabas ako sa hospital, marami akong narinig at nalaman mula kay Dad. Pinilit ako ni Junmyeon hyung na puntahan o silipin si Dad kaya naman sumunod ako. Kahit medyo may galit pa din ako kay Dad, hindi ko pa rin kaya na hindi siya makita o bisitahin man lang. Kahit anong galit naman kasi gawin ko tatay ko pa din siya. 

Actually naiintindihan ko lahat, siguro dahil sa pride ko kaya natitiis ko si Dad kahit papaano pero, hindi ko naman nagagawang makalimutan o magalit ng todo kay Dad. I'm still thankful dahil naging Dad ko siya, He also give everything to me. May pagkukulang pero alam ko na ginagawa niya lahat ng yun for me, also for Sehun. 

Dad is..very...kind person. Nalaman ko na hindi ko talaga half brother si Sehun. I was shocked...and hindi ko alam kung babangitin ko kay Sehun yung nalaman ko pero, hindi magawa ng curiosity ko. Kapatid na din turing ko kay Sehun and I love him. I'm willing to do everything para sa kapatid ko. Hindi man kami related sa blood pero so bonding,moment and the most important in heart. Isa si Sehun sa mga pinaghuhugutan ko ng lakas. At siguro hindi ko kakayanin pag nawala pa sakin si Sehun. Nawala na sakin lahat, hindi ko hahayaan na pati si Sehun mawala sakin. 

It's just..life is so unfair. and The world run like this. We can't change the future. 

"Oh, Chanyeol gising kana pala." It's Luhan. Pag free si Luhan sa trabraho niya or may time siya. He's staying with us, and of course, sakaniya tong apartment and Boyfriend siya ni Sehun. I owe Luhan a lot. 

"Yeah, wala ka bang pasok?" I asked. Hindi ko rin alam schedules ni Luhan so, baka may pasok siya or what. Madalas akong wala sa bahay at si Sehun lang maghapon dito. I'm busy from work. 

"Wala, eto nga pala yung breakfast mo, atsaka si Sehun pala may meeting and alam ko namang hindi mo pa kaya so, maybe ako na muna aatend." Luhan said and I smiled. "Thank you, I'm so Lucky." I answered. "Wala yun," 

Habang sineserve sakin ni Luhan yung pagkain. Bigla na lang akong nagsalita na nakapagpatigil sa galaw ni Luhan. I don't know... 

"Luhan," 

"Hmm?" 

"How's Baekhyun? I-is he doing okay?" and Luhan look at me with his serious glace. 

"U-uh, oo naman. Saka alam mo naman na nasakaniya na si Chanhyun, diba? He's doing fine naman." Sabi ni Luhan at napasigh ako with a smile, a smile of relief. It's been a months nung huliing kita namin ni Baekhyun. Pero walang araw na hindi ko siya naiisip, isa si Baekhyun sa inspirasyon ko para bumangon ulit. Hindi ko lang siya magawang harapin ngayon dahil sa sitwasyon ko pero, gustong gusto ko siyang makita.

Gusto ko siyang mayakap, makitang ngumiti sakin. I miss his hugs and kisses.. 

"Bakit mo naman natanong?" Luhan asked. I smiled. "Because I miss him. I miss him so much." I answered. Luhan coughs. 

"Ehem ehem. Makalayas na nga at baka malate pa ko. Nag gawa na ako ng packed lunch sa ref microwave mo na lang okay? Saka, eto kung magpapadeliver ka or something na bibilin you can use this money." Seryosong sabi ni Luhan at inilagay sa kamay ko yung Pera. this is enough. madami nang nagastos samin si Luhan, and I think I can't accept it anymore.