Dusk Till Dawn • Zaylena

2.7

Henüz doğan güneş ışığını üzerimize saçarken gözlerimi açtım, ve Zayn'in hala uyuduğunu gördüm. Onu uyandırmadan uzandığımız yerden kalktım ve üzerimizi örtmek için getirdiği ama gece savrulmuş battaniyeyi üzerine örttüm.

Kalktığımda üşümüştüm bu yüzden Zayn'in yanında duran deri ceketini alıp üzerime geçirdim. Arkadaki ağaçlara, önümde uzanan denize ve kızıl görünen güneşe baktım, bir de orada öylece uyuyan Zayn'e.

Hayatımın en güzel gecesini geçirmiştim ve görünüşe göre şimdi de en güzel sabahı başlıyordu, ama bundan sonraki günlerin de bugünden farksız olacağından adım gibi emindim. Yarın sabah da dünyanın en mutlu ve özel insanı olarak uyanacaktım, bunu biliyordum.

Zayn'in arabasına yürürken ceketin cebine elimi attım ve anahtarı aldım. Bagajı açtıktan sonra karşıma şaşırtıcı olmayan bir şekilde yiyecek bir şeyler çıkmıştı. Birkaç parça şeyi karnımızı doyurmak için aldım ve bagajı geri kapattım. Elimde duranları yere serilmiş örtünün üzerine bıraktım, ‭Zayn hala uyuyordu.

Yere oturup küçük saklama kaplarının kapaklarını açtım, kekler, kurabiye ve börekler gördüğümde şaşkın bir şekilde Zayn'e döndüm. Ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum ama uyanmıştı. "Günaydın gün ışığım." dediğinde gülümseyerek ona eğildim ve dudaklarımı öpmesine izin verdim.

Birlikte kahvaltı ettikten sonra birkaç saatimizi daha orada geçirdik, ve geceyi benim evimde geçirmeye karar verdikten sonra eve doğru yol aldık.