Dusk Till Dawn • Zaylena

2.0

Zayn'e mesaj attım.

Selena: bana gelir misin

Selena: yapmam gereken bir şey var ve yanımda olmanı istiyorum.

Mesaj görüldü olduktan sonra oturup beklemeye koyuldum. Gelecek miydi? Gelmese bile ona hak verirdim.

Onu hak etmediğim fikrine bile kapılıyordum.

Birkaç dakika geçmeden kapı çaldı ve ben koşarak açmaya gittim. İndiği taksi yola devam ederken Zayn içeri girdi, ona sıkıca sarıldığımda, "Ne oldu?" diye sordu.

"Senin yanındayken her şey çok güzel." dedim. "Aklımda yalnızca sana yer var ve kalbim senin için hızlanıyor."

"Ama?" dedi bunu beklermiş gibi.

"Ama sen yokken o beni her aradığında ya da anılar gözümde her canlandığında kendimi kontrol edemiyorum." dedim. "Bütün bunları yanımda sen varken yok etmek istiyorum, bundan sonra onun beynimi işgal etmesine izin vermek istemiyorum."

Geri çekilip yüzüme baktı. "Bunu gerçekten istiyor musun?" dedi. "Anılarına saygı duyuyorum ama onlardan tamamen vazgeçip benimle olmayı..."

"İstiyorum." dedim. "Sana teslim olmayı istiyorum ve buna o kadar ihtiyacım var ki."

Neredeyse yarım saat sonra, önümüzde yanan ateşi izler vaziyetteydik O çimlere oturmuş, ben dizlerine yatmayı tercih etmiştim. Bir damla gözümden kayıp pantolonunu ıslattığında konuştum. "Olanlar hala çok garip." dedim sessizce. Elleri saçlarımda belli belirsiz dolanıyordu. "En güvendiğin insandan öyle bir kazık yemek ne zormuş, bu sadece bir arkadaş bile olsa eminim şimdiki kadar kötü hissettiriyordur."

"Daha fazla üzülme artık." dedi. "Harry en iyisini kaybetti ve bundan sonsuza kadar pişman olacak."

"Öyle mi dersin?" dedim.

"Dedim bile, pizzaları güzelleştiren Selena."

Kıkırdadım. "O gittiğinde çok kırıktım." diye bir itirafta bulundum. "Daisy ve onu yatakta öylece gördüğümde, Harry'i reddettiğim her sefer için pişman oldum ve beni aldatması için bile kendimi suçladım."

"Ne yani, siz..."

"Evet," dedim. "biz hiç..."

"Bunları bana anlatmak zorunda değilsin." dedi. "Eğer kendini öyle hissediyorsan."

Parmakları hala saç diplerimde huzur verici bir şekilde dolanıyordu. "Ama sonra gördüm ki, tüm olanlar Harry'nin kendi sorunuydu ve ben ne yapabilirdim ki?"

"O günden sonra pişman olmadım çünkü beni terk etmiş bir insana neden bir şeyleri feda edeydim?"

Doğruldum. Sırtım Zayn'in göğsüne yaşlanmış bir şekilde oturduğumda bir kolu belime dolandı, boştaki eli hala saçlarımda geziniyordu. Bu huzurun bana fazla olduğunu biliyordum, bu kadar sakin bir ilişki yaşamamız hiç iyi de değildi, özellikle Harry'den sonra.

onu Harry ile karşılaştırmayı acilen bırakmalısın.

Yüzümü ona çevirdiğimde, zaten beni izliyor olduğunu gördüm. Gözlerime kitlediği gözleri dudaklarıma kayınca istemsizce dudaklarımı yaladım, yutkundu. Onu istiyordum, onun bana ait olmasını ve ona ait olmayı, hayatımda gerçekten ismi olan bir konumda olmasını istiyordum. Heyecandan buz kesmiş elimi yüzüne yerleştirdiğimde bana bakmaya devam ediyordu, ve dudaklarıma bakmamak için de ekstra bir çaba sarf ediyordu bunu biliyordum, ama artık böyle bir şeye gerek yoktu. Ona daha fazla yaklaşıp, alt dudağını dudaklarımın arasına aldığımda gözleri çoktan kapanmıştı. Çatılan kaşları yüz ifadesini tamamlıyordu, mükemmeldi, Zayn Malik mükemmel bir erkekti.

Belimi kavrayıp beni dikleştirdiğinde uzattığı dizinde oturuyordum. Öpücüğümüz daha da derinleşmişti, o sıcak ve huzur vericiydi bense sadece bu etkisi karşısında mest olmuş bir aptaldım. Nefeslerimin yetmediğini hissediyordum, göğsüm hızla inip kalkıyordu ama oksijensiz kalmış gibiydim. Neredeyse yapışmış sayılabilecek dudaklarımızı araladı, ve tuttuğu nefesini bıraktığında ciğerlerime çoktan gereken oksijen gitmişti bile. "Zayn," dedim soluk soluğa.

Dudakları benimkilerin üzerine tekrar kısa süreli olarak kapandı ve geri çekildi. "Selena." dedi fısıltıyla.

"Zayn." dedim gülerek, onu tekrar öptükten hemen sonra.

"Bana ne yapıyorsun böyle?" diye sordu, ama bu kez az önceki hareketini tekrarlamamıştı.

Eğilip önüne bakana kadar ne olduğunu fark etmemiştim, ama gördüğüm şeyden sonra utançtan yerin dibine girmek istediğime emindim.