Dusk Till Dawn • Zaylena

0.9

Piyano sesi eşliğinde defterime yazmaya devam ettim.

"Oysa ben, sadece güvende olmak istiyordum. Sonsuza kadar onun kolları arasında, tüm kötülüklerden soyutlanmak istiyordum. Hayatım boyunca izleyeceğim yolu bile bunu düşleyerek çizmiştim, ve o bir gün kollarına başka bir kızı alarak karşıma çıkma cesaretini gösterebiliyordu. Neydim ben? Onları gördükten sonra sevgilisi olmadığımdan emindim. Eski sevgilisi miydim? Öyleysem neden aklımı karıştırıyordu?

Harry gittikçe anlaşılmaz bir hâl almaya devam ediyor... Ve ben, ne yapacağım bilmiyorum."

Defteri kapatıp çalışma masamın üzerine gelişigüzel bıraktım. Bahçeye inmek için üzerime uzun, kalın hırkamı giydikten sonra boynuma bir şal bağladım, telefonumu elime aldım ve çalan müziği durdurup odamdan çıktım. Merdivenleri hızla indim, televizyon başında oturan anneme gülümseyerek spor ayakkabılarımı ayağıma geçirdim ve dışarı çıktım.

Kiraz ağacının altındaki hamağa oturup yavaş yavaş sallanmaya başladığımda, internete bağlanan telefonum hızla titremeye başladı. Peş peşe gelen mesajlar elimi uyuşturuyor gibiydi.

WhatsApp'a girdiğimde Zayn'den tam 23 mesaj gördüm. 23 tane.

Aceleyle sohbetin üzerine tıkladım ve yazdıklarını okumaya başladım. Birçoğunda müsait olup olmadığımı, yanıma gelip gelemeyeceğini sormuştu ve ben Harry'e yazı yazarken tüm bunları görmemiştim. Onu hemen aradım.

Telefon ikinci çalışta açıldığında, "Zayn?" dedim. "Neredesin?"

"Ben," dedi ve derin bir nefes aldı. "Ben dışarıdayım, hastanenin oradaki parkta."

Yerimden kalkıp anneme haber bile vermeden bahçe kapısına koşuşturdum ve çıktım. "Sen iyi misin?" diye sordum. "Yaralı değilsin, değil mi Zayn?"

"Yo, bir sağlık sorunu değil." dedi. Derin bir nefes verip olduğum yerde durdum. Önüme eğilerek nefeslerimi düzene sokmaya uğraştım.

"Beni bekle," dedim. "Yanına geleceğim."