Inlove with Ms. Fancy

CHAPTER FOUR

TRISHTA'S POV

Grounded?! Seriously?

" HAHAHAHAHAHAHA! Dad wag mo nga akong lokohin!" sabi ko pa saka nagpunas ng luha sa mata dahil sa sobrang tawa. Duh? As if kaya ako diba?

" I'm not joking." hell you are! I know dad. Dad will always be dad.

" Please dad. Don't make me laugh."

" I'm not making you laugh, Trishta Zhey."

" Oh, come on dad. Natatawa nga ako oh? Can't you see? Di mo ko matitiis." Hindi naman talaga! Duh? I can't lose.

" You know I can. Kaya kong pagbawalan ka sa pakikipag-car racing mo. Kaya kong i-confiscate yang kotse mo."

" Not racing dad!"

Think, me! Think! Hayy! I guess wala akong choice.

"Okay, fine. I'll try" ugh! It's my life! Racing is life. This is unfair. This is so unfair! Bakit racing pa? And I did lose.

" Don't try, do it." sabi ni dad but I just rolled my eyes. Ako pa ba? Of course nasa akin na to. Hindi ko na matatanggal to.

" So how's school?" Biglang pagtatanong ni dad. Pero nakakatamad lang mag-explain. Ang boring ng buhay kung puro ka explanation. Ang Science nga hindi ma-explain ang lahat, tao pa kaya?

" Do you see this thing on my head?" I pointed out the thing on my head. Nakakabawas ng class eh. Sa iba. Kahit naman kasi may ganito yung ulo ko, I never lose class.

" Yes. At bakit may ganyan ka?" tanong ni dad. I acted na parang nag-iisip pa ako ng isasagot ko kahit hindi naman. Tumingin pa ko sa taas na parang binabalikan yung mga nangyari.

I smiled and looked at dad.

" It's nothing." sabi ko saka tumayo sa upuan saka dumeretso sa kwarto dahil eksaktong tapos na ko sa pagkain.

A brat will always be a brat. That's me. Kadugtong na ata ng pangalan ko yun.

KEV'S POV

Buti na lang at umalis na yung brat na yun! Nakakainis! Napakaarte, kala mo kung sino! Masyado rin syang pa-fancy! Pa-fancyn! Tsk! Kung pwede lang pumatay ng isang tao kasi yun yung inimagine mo namatay na sya! Nakoooo! Nakakabadtrip talaga!

" 'Nak? Are you okay?" nabalik lang ako sa reality ng magsalita si mommy at tumango naman ako.

" Tsk! Ang mean mo talaga baby! Di mo man lang hinatid yung si Trishi." Ani mom na parang apektadong apektado. Hindi ko lang naman hinated yung babaeng yun.

Pero kanina nung pinaghahampas ako nun, parang tuwang tuwa pa si mom. Ako yung api dito! Ako rin yung anak niya! Pero bakit kinakampihan niya yung demonyita na yun?

" May kotse naman sya eh! Kaya na nya ang sarili nya!"

" Tsk. Tas baby? Tinulak mo pa sya kanina! Merong benda tuloy yung ulo nya." Alalang alala talaga si mom sa kanya. E parang yun lang. Baka nga bukas makalawa wala nang lumapit sa kanya sa taray niya.

" Tss. Di naman sya mamatay sa ganun."

" Tsk, hay nako! Tas pagkatapos nun, tinakbuhan mo pa?!" Nanlalaki pa yung mata ni mom eh. Pero pag ako talaga?!

" Kwits na kami mom, hinampas nya ko ng libro eh."

" Anu ba? Kanina mo pa ko kinukontra Kev ah!" nakakunot na talaga yung noo ni mommy. E kasi naman puro na lang kayo Trishi! Trishi!