Evet yeni kurgu *_*
~~~
14 yıl önce...
Sabah gürültülü bir sesle uyandım. Bu ses neden bu kadar yakından geliyordu ki? Merakıma yenik düşerek her zaman beraber uyuduğumuz beyaz peluş ayımı da elime alarak odamdan çıktım.
"Anne. Baba." Diye seslendim.
Ses yok. Merdivenlerden inip etrafıma bakınmaya başladım. Evimizin kapısı açıktı. Annem kapıdan hızla içeri girdi.
"Annecim ne zaman uyandın?"
"Şimdi uyandım anne. Babam nerde?"
"Birazdan gelicek aşkım. Gel çizgi film izleyelim."
"Olmaz anne Can gelince beraber izliyeceğiz. Onu bekleyeceğim."
"O gelemez canım. Hastaymış."
"O zaman ben onlara gidiyim."
"Olmaz."
"Hayır gidicem dedim."
"Mert hayır dedim sana."
"Bay bay." Diyerek oyuncağımla beraber kapıya koştum. Bahçeye çıkıp Canlar'ın evine baktım. Evin önünde kocaman bir araba vardı. İçindeki adamlar ise evlerindeki eşyaları arabanın içine dolduruyordu. Gözlerimle Can'ı aradım. Gördüğümde annesinin kucağında ağlıyordu elinde ise benim gibi yalnız bırakmadığı oyuncak ayısı vardı. Bahçeden koşarak çıkıp yanlarına gittim.
"Neden ağlıyorsun Can?"
"Gidiyoruz biz Mert."
"Gezmeye mi?"
"Hayır. Bir daha buraya gelmeyeceğiz. Beraber oyun oynayamayacağız."
Ne olduğunu anlayamadan annesi sırtımı patpatlayıp yanağıma bir öpücük kondurdu. Sonra ise arabalarına binip gözden kayboldular. Tabii Can'ın elinden düşen oyuncak ayıdan haberleri yoktu. Gidip ayıyı yerden aldım. Burnuma götürüp kokladım. Onun gibi kokuyordu. Onun gibi papatya kokuyordu. Elimdeki ayıyla beraber eve girdim. Odama çıkıp ağlamaya başladım.
"Sen seni çok özleyeceğim Can."
~~~
İnşallah beğenirsiniz :')
