Boyfriend

Hoofdstuk 26

POV Rose

We zitten rustig op het strand. De meiden en de vrienden van Brent doen best raar... Ineens gaat mijn mobiel en kijk ik erop. 'O mijn God, het is Ralph Lauren' zeg ik en sta op. 'Wie is dat?' vraagt Brent. 'De baas van een bedrijf genaamd Ralph Lauren' zegt Meredith op een duh manier. 'Ooh die gast?' zegt Bradley.

'Goedemiddag met Rose Brooks' zeg ik wanneer ik heb opgenomen. 'Goedemiddag Rose Brooks, met meneer Lauren. Ik kwam u mededelen dat u over vier maand kan beginnen hier als assistent van Kyla Bronce' zegt hij. 'Echt? Ooh dat zou fantastisch zijn. Ik ben er sowieso!' zeg ik en hij neemt weer afscheid. Ik hang op en ren blij terug. 'Ik heb de baan' zeg ik blij en de meiden vliegen me om mijn hals. 'Ik ben zo trots op je' zegt Meredith. Als we terug trekken maakt Bradley een protesterend geluidje. We kijken hem doordringend aan en hij zucht. 'Wat houdt de baan in?' vraagt Brent geïnteresseerd. 'Ik ben assistente van Kyla Bronce. Ze is een hele goede ontwerper en is hoofd inkoper van Ralph Lauren' leg ik uit. 'Maar dat gebouw staat toch in New York?' vraagt Bruce. 'Ja, maar wij gaan na onze studie naar New York, of te wel over 3 maanden' zeg ik en ze knikken. 'Ja, we hebben rond die tijd al een appartement geregeld en al' zegt Lena. 'Ik zou ook wel naar New York willen. Daar kan je best mooie banen krijgen' zegt Bradley en ik knik. 'Moet je doen, wij willen wel helpen met een appartement zoeken' zegt Meredith en we knikken. 'Ja over onze appartement en daarnaast was het nog vrij en we hebben een vrij onpopulaire flat gekozen dus het moet kunnen' herinner ik me. Ze kijken elkaar even aan. 'Laten we dat doen' zegt Brent. 'Ja ik vind het prima. Zo beleven we nog is een keer iets' zegt Bruce. 'Dus we gaan met z'n zessen naar New York?' vraag ik en ze knikken. 'Gezellig' zegt Lena en ik knik.

Maandag

Ik en Brent zijn nu geen stelletje meer. Het is twaalf uur geweest namelijk. Aangezien de meiden en de vrienden van Brent veel spreken, spreken ik en Brent ook en we zijn eigenlijk een vriendengroep geworden. Ik vind het erg gezellig met ze en ze doen normaal tegen ons. Ze zijn ondanks dat nog wel de badboys van school.

Ik lig nu in bed omdat het al avond is, maar ik kan maar niet slapen. Dit is de eerste nacht zonder Brent. Ik zucht en draai me naar de deur en met mijn rug naar het raam. Ik draai nog is en nog is. Ik besluit warme melk te maken en stap uit bed.

Ik ga naar beneden en maak de zo nodige spullen. Ik stop de beker melk in de magnetron en laat het opwarmen. Na een tijdje is het warm genoeg en drink ik het op. Ik ga weer naar boven en ga in bed liggen. Ik sluit mijn ogen zuchtend, maar toch helpt het niet echt. Als ik het bed voel inzakken wil ik gillen van de schrik, maar een hand bedekt mijn mond. De bekende aftershave van Brent dringt mijn neusgaten binnen. 'Brent?' vraag ik zacht. 'Rose, ik moet je spreken' zegt hij en ik doe het lampje aan. Brent zit inderdaad op mijn bed en ik ga recht zitten. 'Rose i-' ik laat hem niet uitspreken en sla mijn armen om hem heen. Hij houdt mij ook vast en ik zucht. 'Sorry wat wou je zeggen?' vraag ik beschaamd en trek terug. 'Ik mis je en ik kwam erachter dat ik niet zonder je kan. Dit is erg moeilijk voor me om te vragen... Wil je alsjeblieft mijn vriendin blijven' zegt hij zacht. Mijn mond valt open, ik had dit namelijk niet zien aankomen. Hij staat op en gaat ongemakkelijk met zijn hand door zijn haar. 'Laat maar, het was dom om dit te doen' zegt hij en wilt naar het raam lopen, maar ik stap uit bed en ren naar hem toe. Hij draait zich verbaasd om als hij me hoort en ik druk mijn lippen op de zijne. Hij gaat erin mee en legt een hand op mijn wang.

Wauw...

Dit is nog niet het einde hoor!