|Zorlu Aşk| Jenkøøk |TAMAMLANDI|

6.bölüm |ağlamak|

Uyandığımda odamda değildim. Salonda mı yatmıştım ben. Arkamda birinin kıpırdadığını gördüm. Abim? Yada jungkook.. abimin hala uyuduğunu fırsat bilip jungkook'u izlemeye koyuldum.. harika bir yüzü vardı. Pürüzsüz ve çok yumuşak.. ellerimi saçlarında gezdirmeye başladım. Ah.. napıyordum ben..  ya uyanırsa? Uyandığı düşünemiyorum bile.. kalkıp gidecekken bir el kolumu tutmuştu. Lanet olsun!! Düşündüğüm şey olamaz değil mi?
Jungkook kolumu tutmuş bana anlamsız gözlerle bakıyordu.

Jungkook
"Ne yapıyordun sen?"

Jimin uyanmaması için sessizce konuşmaya başladım.

"Şey.. ben mi?"

Ne diye bilirdim ki? Kalbim deli gibi atıyordu. Ve jungkook kalbimin atışını kolaylıkla duyabilirdi..

Jungkook
"Evet.. sen. Düşündüğüm şeyi yapmıyordun değil mi?"

Evet, yapıyordum.

"H-hayır, üzgünüm"

Gözyaşlarım akamaması için kendimi sıkıyordum.

Jungkook
"Evet,üzgün olmalısın" 

Hiç bir şey yapamıyorum. Gözyaşlarım gözümden yavaşça düşmeye başlamıştı bile. Ikimizde ses yapmamaya çalışıyorduk.Aksi takdirde jimin uyana bilirdi. Ve bunu ikimzide istemiyorduk.
Jungkook beni izlemekten başka bir şey yapmıyordu. Boş ve duygusuz gözlerle bana bakıyordu. Ben ise ağlıyordum.

Jungkook
"Ah.. lütfen ağlama."

Bu şekilde olmayacaktı. Odama çıkmak için ayağa kalktım.
Hızlı adımlarla odama çıktım. Kapıyı kapattım ve yatağıma kıvrılıp ağlamaya başladım..
Odamın kapısı açılmıştı. Jimin gelmiş olabilir mi?
Gelen kişi jungkook'tu.

Jungkook
"Ben çok üzgünüm.. lütfen ağlama"

Jungkook'un yüzüne bakacak cesaretim bile yoktu.

Jungkook
"Lütfen yüzüme bak."

Yavaşça yüzüne doğru döndüm. Çok mu anlamıştım?..

"Ben ç-çok ü-üzgünüm"

Jungkook
"Tamam sorun değil lütfen sakinleş"

Ama biliyordum bana sinirliydi. Sakinleş derken bile bana çok uzak.

"Şey j-jimin'e demezsin değil mi olanları"

Jungkook
"Demem. Sana bir soru sorucam ama doğruyu söyleyeceksin.. tamam mı?"

Soracağı soruyu az çok tahmin ede biliyordum.
Saçınızı okşayan size aşk dolu gözlerle bakan bir kıza ne sora bilirdiniz ki ?

Sanırım 'hayır' diyemezdim.

"P-peki"

Jungkook
"Sadece bir soru sorucam.. benden hoşlanıyor musun?"

Ne diye bilirdim ki 'evet' mi?
Konuşmuyorum,konuşmayacağım da..
Susuyordum..

Jungkook
"Peki, tamam"

Telefonunu cebinden çıkardı. Bir şeyler yapıyordu..
Biraz sonra telefonuma mesaj gelmişti. Jungkook telefonumu eline aldı.
Tahmin ettiğim şey değildir umarım.
Umarım

Jungkook
"Sen osun demi."

Konuşamıyordum. Zaten konuşsamda ne diyecektim ki ?
Ağlıyordum. Sanki yapacağım şey sadece buymuş gibi.

Şu an istediğim tek bir şey vardı. Bütün bu olanların sadece bir rüya olması. Ve ya da kabus.

Jungkook
"Sen 'isimsiz'sin. Bütün bu olanları jimin duysa ne olucak? Hiç mi düşünmedin?"

Jungkook odamdan ayrıldı. Ve beni odamda yalnız bıraktı bu tek bir şeyi işaret ediyor. Rahatça ağlaya bilmemi.