All I Want Is You ~ De Buurtpolitie (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 21

Tineke

Midden in de nacht word ik wakker. Ik strek mijn arm uit, maar voel Koen niet naast me. Ik open mijn ogen en zie hem inderdaad niet naast me liggen. Ik begin me af te vragen of ik het allemaal maar gedroomd heb, maar dan zie ik zijn gsm op zijn nachtkastje oplichten. Een melding van Facebook. Ik ontspan weer en sta op uit bed. Ik loop de slaapkamer uit en ga naar de trap. Ik hoor dat de tv op staat. Beneden zie ik Koen in de zetel liggen. Wat doet hij om half drie 's nachts hier in de woonkamer? Hij kijkt op als hij me opmerkt. "Hey, liefje. Wat is er?", vraag ik zacht en loop naar de zetel. Ik ga naast hem zitten. "Ik heb gedroomd en ik kon niet meer slapen", reageert hij. "Had mij dan wakker gemaakt", zeg ik en laat mijn vingers door zijn haar glijden. "Nee... Jij hebt even weinig geslapen als ik de laatste tijd", zegt hij en kijkt me bezorgd aan. "Kom je mee terug naar boven?", vraag ik. In plaats van te antwoorden trekt hij me tegen zich aan en legt hij zich neer met zijn hoofd op mijn borstkas. Ik glimlach en slaag mijn armen om hem heen. Ik kan mijn ogen niet langer meer openhouden, dus sluit ik ze maar en niet veel later val ik in slaap.

Koen

Als ik weer wakker word ligt Tineke niet meer bij me. Het ruikt wel heerlijk in huis en ik hoor Emma lachen. Ik moet even nadenken waarom ik in de zetel lig en niet in bed voor ik me mijn droom herinner. Ik wrijf de slaap uit mijn ogen en kruip recht uit de zetel. Het gelach van Emma kwam uit de keuken, en de geur kwam blijkbaar van Tineke die pannenkoeken aan het bakken is. "Papa!", roepen Emma en Lucas, die op het aanrecht zitten, waardoor Tineke zich ook omdraait en glimlacht. Lucas strekt zijn armpjes om opgepakt te worden. Ik pak hem op mijn arm en druk een kusje op Emma's voorhoofd. "Goeiemorgen, schat", zeg ik tegen Tineke, iets dat ik lang niet heb kunnen zeggen. Ik leg mijn arm rond haar middel en als ze naar me op kijkt geef ik haar een lang kus. "Morgen? Het is bijna middag", zegt ze. "Heb je nog een beetje kunnen slapen?", vraagt ze. "Ja, redelijk goed eigenlijk", antwoord ik. "Mama, honger", zegt Lucas. "Ja, jongen, de pannenkoeken zijn bijna klaar", reageert Tineke. "Gaan wij een beetje spelen met de autootjes?", vraag ik hem. Hij glimlacht en knikt. Ik loop met hem weer naar de woonkamer en zet hem neer bij de speelmat waar zijn autootjes liggen. Ik heb er zo lang naar uitgekeken om weer met mijn zoon met zijn auto's te kunnen spelen en met Emma met haar knuffels. Ik geniet weer zo hard van dit momentje, maar na een tijdje zijn de pannenkoeken klaar. "Jongens, komen jullie eten?", vraagt Tineke. Lucas springt recht en ik sta ook weer recht. Ik help Lucas op zijn trip-trap, al is zijn behendigheid er serieus op vooruit gegaan merk ik. Ik ga over Tineke zitten en pak een pannenkoek op mijn bord. Ze ruiken, maar smaken ook heerlijk. Ze raken bijna allemaal op. Tineke en ik ruimen samen af terwijl de kindjes gaan spelen. Als we klaar zijn trek ik haar in mijn armen en kus haar. Ik pak haar op en ze slaagt haar benen rond mijn middel. We hebben natuurlijk wat in te halen. Het is geweldig om haar lippen weer te kunnen voelen. Maar dan doe ik alsof ik haar ga laten vallen. Ze schrikt en klampt zich nog extra aan me vast. "Onnozelaar", zucht ze en lacht. Ik zet haar weer neer en na nog een kus wordt het wel tijd om me te gaan omkleden.

Tineke

Na het momentje in de keuken kijk ik Koen na terwijl hij de trap op loopt. Ik kijk naar de brandwonde op zijn rug. Ik wil inderdaad niet weten wat ze nog meer met hem gedaan hebben. Zijn paniekaanval gisteren zegt genoeg. Ik loop naar Lucas toe die op de speelmat zit en ga bij hem zitten. Emma komt er ook bij en met z'n drietjes spelen we een beetje tot Koen terugkomt. "Gaan we naar oma seffens?", vraagt hij als hij erbij komt zitten. Zij zal ook blij zijn dat hij terug is. De kindjes zijn enthousiast over zijn idee maar tot we vertrekken spelen we nog de hele tijd met de kindjes. Het doet ons beiden deugd om eindelijk nog eens een gezinsmomentje te hebben. De kindjes vinden het kennelijk ook leuk, want als we willen vertrekken willen zij nog verder spelen. Maar uiteindelijk krijgen we ze toch mee naar hun oma.

Als we weer thuis zijn, willen de kindjes graag nog naar het park. Omdat we verder toch niks te doen hebben, stemmen we maar in. Niet veel later rijdt Lucas met zijn loopfietsje voor ons uit en huppelt Emma achter hem aan. "Ik zou graag nog even bij Floor langs gaan", zegt Koen. "Ik wil is zien hoe het gaat met haar", vervolgt hij. "Ja, ik wou ook nog eens gaan. Ze is thuis nu dus we zullen te voet tot daar gaan", reageer ik. "En ik zou ook nog een paar leuke dingen willen plannen met de kindjes en met de familie. Ik wil die twee maanden zo snel mogelijk achter mij laten en de gemiste tijd inhalen", vertelt hij. "En aan wat had je dan gedacht?", vraag ik. "Misschien is het leuk om eens naar Disneyland te gaan", stelt hij voor. "Disneyland?", vraag ik verrast. "Ja, ik heb daar altijd eens naartoe willen gaan en de kindjes gaat dat fantastisch vinden", reageert hij. Ik kijk hem glimlachend aan. "Ik wil daar ook al zo lang eens naartoe", beken ik. Ik vind zijn idee nu al geweldig. "Dus we zullen thuis kijken wanneer we kunnen gaan", vervolg ik. "Mama?", roept Emma van een eindje verder. "Mogen we naar de speeltuin?" Ik merk dat we inderdaad bij de speeltuin zijn gekomen. "Ja, ga maar!", roep ik terug. "Oké!" Ze draait zich weer om. "Kom, broer", zegt ze tegen Lucas en rent naar de speeltuin. Koen en ik versnellen onze pas om hen in het oog te houden. We zetten ons op het bankje waar we altijd gaan zitten en ik leun tegen Koen aan. "Ik zie je graag, liefje", zeg ik. "Ik zie jou ook graag, mijn schat", reageert hij en drukt een kusje in mijn haar. Ik kijk hem aan en geef hem een kusje op zijn lippen. Ik ben zo blij dat hij terug is.