All I Want Is You ~ De Buurtpolitie (VOLTOOID✔️)

Hoofdstuk 2

Koen

Ik word wakker van gebonk op het bed. Lucas, is mijn eerste gedachte. Ik open mijn ogen en zie dat het inderdaad mijn zoon is. Ik kijk naar Tineke en zie dat zij ook wakker wordt. Ik merk dat Lucas op haar wil springen, maar ik pluk hem snel uit de lucht en gooi hem een paar keer omhoog. Hij giert het uit, maar als Tineke het laken opheft, kruipt hij onder het deken tegen haar aan. "Mijn klein spook", zegt ze en knuffelt hem. "Het is is negen uur vandaag", zeg ik als ik op de wekker gekeken heb. Tineke knikt en kijkt weer naar Lucas. Ik vind het zo schattig hoe ze hem altijd haar 'klein spook' noemt. Dan verschijnt Emma aan de deur. "En daar is ons groot spook", zeg ik. "Nee, gewoon Emma", lacht ze en kruipt ook op het bed. "Ik denk dat wij gaan moeten opstaan, of de oma's moeten nog wachten op ons", zeg ik en ga rechtzitten. "Ja, en we moeten onze reputatie hoog houden", zegt Tineke en staat recht uit bed met Lucas. Tineke heeft me in die drie jaar tijd wel geleerd om op tijd te komen. We zijn ondertussen het enige koppel van de familie dat altijd op tijd komt. Ik wil ook rechtstaan maar opeens klimt Emma op mijn rug, dus sta ik zo recht. Met zen vieren gaan we ons omkleden in de badkamer en daarna ontbijten we. We laden de auto in en vertrekken naar mijn schoonmoeder. Als we daar aankomen, komen we samen aan met mijn zus. Van zodra ik stil sta schiet Tineke de auto uit en samen met Julie rent ze naar de voordeur. "Ja! Wij zijn eerst!", roept Tineke. Julie zucht. "Een reputatie moet je hooghouden he, zus", zeg ik. Ik haal eerst Lucas uit de auto en open ook de deur voor Emma. Tim volgt Julie met hun maxi-cosi. Ondertussen heeft Léa de voordeur al opengedaan. We gaan allemaal naar binnen en zetten ons in de zetel, maar we zitten nog niet allemaal neer of Tom en Floor komen aan. Als laatsten arriveren Eden en Allesio, maar als zij er zijn kunnen we vertrekken want Emma begint nogal ongeduldig te worden. We stappen allemaal weer in onze auto's en vertrekken.

Tineke

"Kijk is. We gaan over water rijden", zegt Koen tegen de kindjes. Omdat we naar Zeeland in Nederland gaan, moeten de dus over de Zeelandbrug, een lange brug over water. Emma kijkt haar ogen uit over het water en enkele bootjes. Lucas daarentegen houdt zich verder bezig met zijn autootje. Nu duurt het niet lang meer voor we ons parkeren aan onze bungalow in Centerparks. "Mijn poep doet pijn", jammert Koen als we uitstappen. Ik lach en help Emma uit de auto. "Waar is de rest?", vraagt Koen als hij merkt dat we hier alleen aangekomen zijn. "Die zullen nog onderweg zijn", zeg ik. "Dat zegt veel over jouw rijstijl", vervolg ik. Met de kindjes gaan we in ons huisje kijken. We delen er eentje met mijn moeder. Tom, Floor, Eden en Allesio delen ook een huisje en Julie en Tim nemen Anna, Koens moeder, bij hen. Het is een mooi en ruim huisje. Emma klimt meteen in de zetel. Ik haal mijn gsm uit mijn jaszak. "Ik zal is bellen naar Julie om te horen waar ze zitten", zeg ik en zoek haar al in mijn contacten en bel haar. "Hoi!", begroet ze me als ze opneemt. "Dag Juju, waar zitten jullie ergens?", vraag ik. "Wij zijn nog wel eventjes onderweg. We zijn moeten stoppen voor Ellie haar eten en haar pamper te verversen", antwoordt ze. "Ah, oké. Wij zijn er al. Geen idee waar Floor en co zitten maar die zullen wel elk moment arriveren", zeg ik. "Oké, dan zien we jullie straks wel", zegt ze. "Juju, vergeet ons mama niet he!", komt Koen in mijn gsm roepen. "Ik ben niet zoals jij, broer", reageert Julie. "Zij is niet zoals jij, zegt ze", vertel ik hem. Hij grinnikt en gaat met Lucas in de zetel zitten. Julie en ik nemen afscheid en leggen af. "Emma, let jij eventjes op broer? Dan gaan mama en papa de auto eventjes uitladen", zegt Koen. Emma knikt. "Roep maar als er iets is", zeg ik voor ik met hem weer naar buiten loop. Lang duurt het niet om alles uit te pakken, en tegen dat al onze spullen in ons huisje staan, komt de auto met Eden, Allesio en mijn moeder aan. Ze parkeren aan het huisje naast dat van ons, maar Koen neemt ze nog even mee naar binnen bij ons. Eden komt me een knuffel geven. Nu ze niet meer bij mama woont zien we elkaar veel minder, wat ik heel erg spijtig vind, en bij mama hebben we de tijd niet gehad om elkaar te begroeten. "Dag Lessie", zegt Koen tegen Alessio en geeft hem een schouderklopje. Eden noemt Alessio altijd Lessie en Koen zegt het nu ook tegen hem, puur om Eden te pesten. Mijn moeder zit ondertussen in de zetel bij de kindjes. "Ik ben echt veel enthousiaster voor deze week dan ik zou moeten zijn", zegt Eden. "Ik ken er nog zo een", zegt Koen met een overduidelijke blik op mij. Ik grinnik en knik, maar voel dan Lucas tegen mijn been tikken. Ik kijk naar beneden en zie hem zijn armpjes strekken. "Mama, pakken", zegt hij schattig. "Ga je niet meer bij oma zitten?", vraag ik. Hij schud zijn hoofd. "Papa zal jou is pakken", zegt Koen en pakt hem vliegensvlug op en doet alsof Lucas een vliegtuig is. Hij giert het uit. Ik glimlach. Dan wordt er op het raam geklopt. Floor en Tom staan aan de deur. Eden gaat opendoen. Het koppel komt binnen en Floor komt me een knuffel geven. "Dit wordt zo'n leuke week", zegt Floor blij. "Ja, nu nog ons Juju of wat zeggen jullie altijd", zegt Eden. "Ja, en the other half of TimTamTom", grinnikt Floor. Op het trouwfeest zijn Tim, de vriend van Julie, en Tom, onze collega, goede vrienden geworden. Floor en ik hebben ze samen TimTamTom genoemd. "Ja, dan zijn we compleet", zegt Koen met ondertussen Lucas op zijn schouders.