Geen afstand te veel

18. Toekomstplannen?

Ik kan het echt bijna niet geloven. De Koen Wauters en Bart Peeters hebben zich omgedraaid voor mijn misselijkmakende stem. Ik kan het echt niet geloven. Beide proberen ze me te overtuigen om in hun team te komen, maar ik had stiekem al op voorhand gekozen wie het zou worden. 'Ik kies voor Koen', zeg ik. Er volgt applaus en Koen komt op me af om een knuffel te geven. Ik ben zo ongelooflijk blij dat ik dit gedaan heb. Ik kan het echt niet geloven. Vol emotie loop ik terug naar de zaal waar Helena en Vincent op me wachten. Helena staat met de tranen in haar ogen. Ik omhels haar onmiddellijk en zo intens. 'Dat ging over...?' Ik knik. Dan omarmt Vincent mij. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd. Samen lopen we o zo gelukkig terug naar de uitgang van het gebouw.

Ik kan niet wachten om aan de bootcamp te beginnen maar ik moet nog even geduld hebben. Het is bijna zo ver. Eindelijk word mijn grootste droom werkelijkheid. Iets waarvan ik nooit had gedacht dat het werkelijkheid zou worden. Hier denk je als klein meisje aan, maar na een tijdje vervliegt deze droom in een gedachte en gedachtes die vliegen weg. Ik kan het nog altijd niet geloven. Ik ben zo dankbaar dat dit mag gebeuren. Ik kan het echt bijna niet geloven. Ik ben zo ongelooflijk blij en trots op mezelf. Een maand later is het zover. Ik mag vertrekken met team Koen. De andere kandidates lijken me zo ongelooflijk sterk dat ik er van overtuigd ben dat ik er bij de Battles al uit vlieg. We bekijken iedereen zijn auditie en het is voor mij al duidelijk. Hiertegen ben ik nooit opgewassen. Al deze sterke stemmen. Ik voel terug de tinteling als ik mijn eigen lied hoor. Iedereen spreekt me bemoedigende woorden wanneer ze horen dat ik het lied zelf heb geschreven. Ze vinden met een sterke tegenstander met zo een capaciteiten. Ik ben benieuwd tegen wie ik het moet opnemen in de Battles. Hierdoor raken lijkt me al een onmogelijke klus. Ik vind het super spannend. Samen met de hele groep doen we wat stemoefeningen en warmen we onze stem op. Dan worden we afzonderlijk geplaatst en komen we te weten tegen wie we moeten strijden in de Battles. Wanneer het mijn beurt is sta ik met mijn gezicht voor een spiegel. Ik ben zo benieuwd wie er aan de andere kant staat. Ik heb niemand in gedachten, maar ik ben wel bang voor wie het zal worden. Ik ben al met een paar mensen vrienden geworden hier op het bootcamp dus ik hoop dat het niet tegen hen word. 

De spiegel wordt weggenomen en het is Simon. 'O nee', zeg ik onmiddellijk. Hij is één van de jongens waar ik wel mee bevriend raakte. Hij heeft een goede stem die zeker geen noot mis zingt. We lachen beide met een gechoqueerd gezicht. 'Ik had voor jullie het lied Say Something in gedachten', zegt Koen. Ik kijk hem onmiddellijk met grote ogen aan. Dat lied is zo hoog, dat haal ik nooit. Zo een intens en intiem nummer. Wat gaat daarvan komen vraag ik mezelf af. Ik vind het beste wel spannend. We vertrekken beide en oefenen het lied alvast in tegen de volgende week. Dan starten te repetities samen en maken we er onze versie van. Ik kijk er zo hard naar uit en ik vind het super spannend om dit lied te zingen in de Battles. 

Het moment van de waarheid is daar eindelijk. Het is onze beurt voor de Battle. We geven elkaar nog een knuffel voor we vertrekken naar onze eigen hoek. Ann Lemmens roept ons op en dan komen we elk het podium om. We starten met onze rug naar elkaar toe en beginnen aan het lied. De hele zaal word zwart en we gaan volledig op in het lied. Ik leef er zo in mee. We draaien ons om wanneer ik begin te zingen en dan komt het moment. We houden een hand van elkaar vast in de lucht en kijken elkaar nog niet aan. Dan gaan we wat verder uit elkaar staan, maar voelen we nog steeds de 'aantrekkingskracht' tussen elkaar. We dragen het lied op aan elkaar. Voor elkaar. We vechten voor de ander. Dan komen we terug samen. Het wordt pas echt echt wanneer er oprecht een traan uit mijn oog springt. En dan gaat het de hoogte in. Dit stuk is het spannendste van allemaal. Als ik nu mis sla is het helemaal mislukt. Het lukt. Ik zing het stukje, zonder fouten, voor mij dan toch. Wanneer we klaar zijn met het lied staan Simon en ik in elkaars armen. Bijna, maar net niet, kussend. Ann Lemmens komt met een ongelooflijke quote weer het podium opgelopen. En dan word het tijd om te kiezen. Koen overlegt en dan zegt hij uiteindelijk de naam van wie door mag. "Het was enorm spannend. Jullie deden allebei ongelooflijk jullie best en jullie hebben het echt fantastisch gedaan. Het was echt moeilijk kiezen, maar we hebben jammer genoeg toch de keuze moeten maken. En ik hoop dat degene die niet gekozen word toch nog gestealed word. Dan zetten we jullie gewoon terug tegenover elkaar in de finale", zegt hij al lachend, "maar we hebben een keuze moeten maken en we hebben gekozen voor..."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Helloooo,

ik ben terug mensjes, jawel. Ik kan niet beloven dat dit nog spectaculair gaat worden, maar ik doe mijn best. Wat vinden jullie er nu van? 

Vinden jullie het leuk? Veel plezier ermee!

Groetjes,

me, myself and I