Geen afstand te veel

17. The Blinds

"Helena?" Ik bel met haar. Ik heb nieuws... van VTM... "Ja, Iris? Wat is er?" "Ik mag meedoen aan de Blind Auditions van The Voice!" "OMG. Dit ga je niet menen! Zo vet!" "Dit had ik echt niet verwacht." "Heb je al een idee wat je gaat zingen?", vraagt Helena me. Daar had ik nog niet over nagedacht. "Misschien schrijf ik wel mijn eigen liedje", zeg ik impulsief. "Dat zou wel vet cool zijn", zegt Helena. "Ik werk eraan. Ik hoor je later!"
Bij alles wat ik doe zit ik met een melodie in mijn hoofd. Ik kan met op niets anders meer concentreren. Nog 2 weken voor ik naar de Blind Auditions moet. Super spannend gewoon. Ik word nog eens gebeld. "Hallo met Iris", zeg ik. "Goedendag Iris, u spreekt met Sandra Menstra van het productieteam van The Voice van Vlaanderen", zei de stem aan de andere kant van de lijn. Mijn hoofd draait plotseling op volle toeren. Ik weet niet meer wat ik als eerste moet denken. "Hallo", zeg ik nogmaals. In de hoop dat zij iets zal vertellen. "Ik wil u mededelen dat u binnen 2 weken verwacht word op de Blind Auditions en we wilden eens een overzicht maken van wie wat komt brengen. Heb je al enig idee welk lied je gaat brengen?", zegt de vrouw. "Wel," begin ik, zal ik zeggen dat ik een eigen lied schrijf..., "ik had het idee om mijn eigen lied te schrijven." Ik doe het toch. Ik maak het af en stuur het binnen 2 weken de wereld in. Waarschijnlijk zal het geen succes zijn, maar ik voel me er goed bij. "Waw, dat lijkt ons een mooie kans om je talent te laten zien. Mag ik je dan vragen om ook bladmuziek mee te nemen voor de instrumenten en hen een paar dingen duidelijk te maken?" "Dat zal ik zeker doen." "Heel erg bedankt en tot binnen 2 weken." De vrouw legt de telefoon neer. Ik word hier meteen gelukkig van en het melodietje klinkt weer in mijn hoofd.

'Do you know me

Do you know how I feel and how I think

Do you know the feeling when I close my eyes in the sun

The feeling when I wake up and think of my love

Do you know it

Then tell me

-

The world is as small be we do not know

How we feel, how we think and how we let go

You don't have to know but see it and go

That I'm not like you and how you want me to be

-

Someday you'll meet someone

The story how this all begun

You know she's the one

'Cause she's a good girl who has this done

Someday you'll meet someone

-

Wherever I go she's behind me

She starts with a smile

And convinced me

Of starting this whole new life

-

The world is as small and I know

That someday you'll meet someone

And someday you'll find the one

Who gives you the strength'

Dit vloog eruit. Het slaat waarschijnlijk nergens op, maar ik zorg dat het tegen dit weekend echt beter wordt. Ze zal wel weten dat het over haar gaat. Dit zing ik dan ook volledig voor haar. Ik kijk er echt naar uit. Waarschijnlijk zal ik niet eens doorgaan, maar ik wil me er echt volledig voor geven. Het moment is daar. Ik stap weer eens binnen in de gangen van de Medialaan. Vincent en Helena zijn met me meegekomen. De camera komt al mijn richting uit. "We staan hier bij Iris Claesen één van de kandidaten voor de Blind Auditions vandaag. Dag Iris, hoe gaat het ermee?" Ik kijk richting de reporter. "Goed, een klein beetje zenuwen, maar het gaat wel." "Je doet vandaag mee aan de Blind Auditions, welk liedje kom je brengen?" "Ik kom een zelfgeschreven lied brengen." "Je ziet het dames en heren, iedereen die hier komt brengt zijn eigen talent mee. Veel succes Iris, en dan gaan we terug over naar de studio." Ik word alsmaar zenuwachtiger. Daar komt de producer nog iemand halen. "Claesen, Iris Claesen." Dat ben ik. Ik loop naar hem toe. Vincent en Helena gaan mee met Ann Lemmens die hen meeneemt naar de aparte ruimte van waaruit ze mee kunnen kijken. Daar sta ik dan. 4 stoelen met de rug naar mij staan voor me klaar. Ik deel nog de bladmuziek uit aan de muzikanten. Die heb ik samen met een klasgenoot kunnen schrijven omdat die muziek volgt. Ik neem mijn micro bij de hand en de muziek begint te spelen. Helena heeft dit lied nog nooit gehoord en daarom vind ik het ook zo spannend. Ik zing de eerste noten. Ik ga er volledig voor. Je kan de zenuwen waarschijnlijk wel horen in mijn stem. Het refrein komt eraan. Ik weet niet wat de jury denkt. Ik begin aan de tweede strofe. De eerste stoel draait om! Het is Koen Wauters die zich omdraaide. Dit maakt me meteen zo gelukkig. Wanneer ik voor de tweede keer het refrein zing draait ook Bart Peeters zich om. Na nog twee strofes is mijn lied volledig uitgezongen. Dit was het beste moment uit heel mijn leven. Ik ben super blij dat ik dit gedaan heb.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heykes,

ja het duurde nogal lang, dat komt gewoon omdat ik geen inspiratie meer heb. En mede omdat ik het redelijk druk had voor school enzo. Ik was dit verhaal een beetje uit het oog verloren. Maar hier is er eindelijk terug een hoofdstuk! Wat vinden jullie ervan???

X Mezelf