LABİRENT / MEKTUPLAR & HEADCANONS

23

Tom,

Yaptığım büyük hatayı fark ettiğim an size her şeyi anlatmak istedim, beni hayatınızdan tamamen sileceğinizi bildiğim halde. Ama yapamadım, İsyan beni de kullanıyordu ve ben yalnız olmaktan çok korkuyordum.

Hiç detaylı anlatmadım, ama aslında küçük yaştan beri tüm bu kötü olayların ortasındaydım. Ailem hasta olmuyorum diye her şeyi benim başlattığımı iddia edip beni öylece ormana bırakmıştı. O gün yalnızlığa olan korkum açığa çıktı, hayatımda en savunmasız olduğum günleri yaşıyordum.

Ama duygularımı iyi gizleyebiliyorum, biliyorsun.

Sonra başkalarıyla karşılaştım. Onlar bana inandı, Tom. Bunlarla bir alakam olmadığına ve masum olduğuma inandılar. Dört yaşındaki bir kız ne gibi bir felaket salabilirdi ki Dünya'ya zaten?

Mark, Trina, Alec, Lana... Bana ailemden görmediğim ilgiyi gösterdiler. Etraftaki çoğu insan delirmiş vaziyetteydi ve bize saldırmaya çalışıyordu. Onlar olmasa çoktan ölmüştüm. Belki de öylesi daha iyi olurdu, ama yine de hepsine minnettarım.

Sonra neler olduğunu tahmin ediyorsundur.

Hepsi öldü. Işıl onları da aldı benden.

Ama bir kere bile bana zarar vermediler.

Hatta beni İsyan'a gönderenler Mark ve Trina'ydı. Çünkü onların yokluğunda güvenli bir yer bulamazsam yine ölecektim. Her şey böyle başladı. Belki yaptığım hataları İsyan'a borçlu olduğumu düşündüğüm için yaptım. Seni ailenin elinden almış olabilirler ama bana güvenli bir yer sağladılar.

Beni affetmeni beklemiyorum, ama seni kurtarmak adına hayatımı feda ettiğim için asla pişman olmayacağım.

Sevgilerimle,

-Teresa/Deedee

*

Bu bölümü yazarken cidden kötü oldum çünkü Mark ve Trina'yı da çok severdim, Son İsyan'daki kadar olmasa da Ölüm Emri'nin sonunda dağıldım diyebilirim.

Ama konu dışına fazla çıkmamaya karar verdim. Belki onlarla ilgili ayrı bir bölüm yazarım.