Part 11| The Bomber| The Loss

Начните с самого начала
                                    

"Wala. Design," I pouted. Tatanggalin ko naman ito mamaya pagdating sa Headquarter. Asar 'to! Tinawanan naman nya ako kaya sinamaan ko sya ng tingin.

"Asan ang pinadadala ko sayo?" baling ni Kuya sa akin kaya agad kong ibinigay sa kanya yung envelop na hawak ko habang nakasimangot.

"Don't you know that I have a life, too? Going here is really disturbing for me," reklamo ko pero nag-smirk lang sya at ginulo ang buhok ko. Agad naman akong umiwas at sinamaan sya ng tingin. Tumawa lang sya kaya napasimangot ako. Napansin ko ang bigla nyang pagtingin sa mga estudyanteng nag-aayos sa School field.

I sighed. "You're really gonna do this after of what had happened," I stated, not asking. Kuya looked at me cofusingly kaya nginuso ko yung tinitignan nya kanina.

"The University will be on public next week. Whoever wants to get in are welcome. Don't you think it's being careless to continue this festival at the first place?" tanong ko sa kanya.

"What are you pointing out?" he frowned, so I rolled my eyes. Minsan talaga ay may pagka-slow poke ang taong ito.

"There's a half percent possibility to happen the bomb explosion again. Kung noong ngang hindi pa bukas sa publiko ang University ay nakapasok na yung bomber, ngayon pa kayang bukas na ito sa publiko. And take note, the University is open for the whole week," turan ko kaya bahagya kong nakita ang biglaang pagiging seryoso ni Kuya. He is thinking of something deep. That's positive, but I can't read his expression right now. He is always vivid kaya hindi ako sanay na nakikita sya na ganito.

His eyes. His facial expression. It's all new to me. Bakit ngayon ko lang ata nakita ang ganitong side ni Kuya? For that moment, he became so mysterious in my eyes and I can't explain why.

I chuckled to shook of my thoughts over him. "Don't you think the School itself needs a bunch of bodyguards than me?"

Napatingin ito sa akin at bahagyang napangiti sa unexpected humor ko.

"I did not calculate things smoothly kaya nangyari yun. Don't worry. I can rest assure you that it won't happen again," sabi nito na parang suguradong-sigurado sya na mangyayari ang mga sinasabi nya. Did not calculate things smoothly? Was it just me or something is really fishy with his words. It's as if something is up behind those words of him.

I raised an eyebrow. "What if something happen again?" out of the box kong tanong kaya nakita ko ang biglang pagdilim ng mukha ni Kuya.

"We'll see," he said under his breaths before he turned his back to me. "Umalis ka na nga. Marami pa akong gagawin," sabi pa nito at pagdakang naglakad pabalik sa loob ng Main building.

I gasped.

What the! Ganun lang yun? Wala man lang thank you? Argh! What do I expect to my brother? He is a jerk like that!

Tumalikod na ako doon at nagsimulang magmartsya paalis. Bwisit! Pasakay na ako sa kotse ko noong mapahinto ako. May nahagip kasi ng mata ko na lalaking naka-surgical face mask and wearing an all-black outfit. Black hoodie, black jeans, black sneaker shoes. I frowned. Halatang nagtatago ito doon sa puno na medyo may kalayuan sa Main building dahil pasilip-silip ito sa paligid na parang may iniiwasang may makakita sa kanya. Walang katao-tao sa pwesto kung nasaan sya dahil karamihan sa mga tao ay nasa School field at nasa mismong Main building.

Napansin ko ang tinitignan nya kaya napatingin din ako doon. Nakatingin ito sa pinakatuktok ng building kung saan nangyari yung pagsabog kahapon. I squinted my eyes as take back my eyes on him and I strained to focus on his familiar built. Wait! Sya din yung lalaki na naka-face mask kahapon. Hindi ako pwedeng magkamali. It was him!

♔She's a Mafia Boss♔Место, где живут истории. Откройте их для себя